Σαράντα έξι χρόνια συμπληρώνει φέτος στο τραγούδι η Αρλέτα!. Ξεκίνησε το 1966 από τις μικρές μπουάτ στην Πλάκα για να γίνει η εκφραστικότερη, η πιο χαρακτηριστική φωνή που σημάδεψε το τραγούδι εκείνης της εποχής.. Oμως γρήγορα εγκατέλειψε το «νέο κύμα» για να βρεθεί σε άλλους διαφορετικούς μουσικούς δρόμους, πιο σημερινούς.
Στα 46 αυτά χρόνια ηχογράφησε δέκα οκτώ προσωπικούς δίσκους ενώ συμμετείχε σε πολλούς ακόμα..Τα περισσότερα τραγούδια ήταν δικά της, στίχοι και μουσική. Συνεργάστηκε όμως και με πολλούς συνθέτες: Μάνος Χατζιδάκις, Μίκης Θεοδωράκης, Γιάννης Σπανός, Νίκος Μαμαγκάκης, Νότης Μαυρουδής, Νίκος Χουλιάρας, Γιώργος Κοντογιώργος, Ελένη Καραϊνδρου και βέβαια τον Λάκη Παπαδόπουλο που σηματοδότησε την «επιστροφή» της το 1984-1985 με δυο επιτυχημένους δίσκους «Περίπου» και «Τσάϊ γιασεμιού».
Η πορεία της Αρλέτας εκτός από τους δίσκους περιλαμβάνει ζωντανές εμφανίσεις σε μπουάτ, μουσικές σκηνές, συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, την Κύπρο, στο Παρίσι, Λονδίνο, Μόναχο, Στοκχόλμη, Τορόντο κ.ά.
Η Αρλέτα πριν τέσσερα χρόνια σταμάτησε να τραγουδά, όχι όμως με την θέληση της όπως είχε κάνει μερικές φορές στο παρελθόν… Ηταν 11 Φεβρουαρίου του 2008 όταν λίγα λεπτά πριν ανέβει στην σκηνή του Δημοτικού θεάτρου Βόλου υπέστη βαρύ εγκεφαλικό με αποτέλεσμα να εισαχθεί εσπευσμένα στο νοσοκομείο όπου οι γιατροί όλη την νύχτα έδωσαν μάχη στο χειρουργείο για να την κρατήσουν στην ζωή. Η Αρλέτα πάλεψε πολλούς μήνες στην εντατική του νοσοκομείου του Βόλου και σε νοσοκομεία της Αθήνας. Και τα κατάφερε..Το εγκεφαλικό που λίγο έλειψε να της στερήσει τη ζωή, δεν τις «άφησε» τίποτα!. «Μια περίπτωση στο εκατομμύριο», είπαν οι γιατροί!!..
«Όταν συνήλθα ήμουν τελείως παράλυτη και δεν πίστευα ότι θα μπορέσω να ξαναστηθώ στα πόδια μου.. Το ότι σώθηκα είναι σίγουρα θαύμα. Εκανα ένα χρόνο να σταθώ στα πόδια μου και έμεινα έξι μήνες στα νοσοκομεία. Ηταν μια τρομακτική εμπειρία.. Βγήκα από τα «πέτρινα χρόνια» μου με χρέη προς όλους όσους στάθηκαν δίπλα μου και τους ευχαριστώ από καρδιάς, ως τον τελευταίο που μου έστειλε email ή έκανε μια προσευχή όταν την χρειαζόμουν τόσο. Και ήταν πολλοί, περισσότεροι από όσους θα μπορούσα να φανταστώ. Ζητώ συγνώμη δεν το ήξερα! Ελπίζω κάτι να τους προσφέρω και εγώ με το τραγούδι μου… Και πάλι χαίρετε φίλοι μου. Ευχαριστώ από καρδιάς!.»
Σήμερα η Αρλέτα είναι καλά. Μάλιστα τα δύο τελευταία χρόνια έκανε και αρκετές συναυλίες στην Αθήνα, στο θέατρο «Παλλάς», στο «Badminton», μετά από 13 χρόνια ξανά μπήκε στο στούντιο και ηχογράφησε το νέο της διπλό «δίσκο» που είχε τον χαρακτηριστικό τίτλο «Και πάλι χαίρετε», ενώ το 2010 κυκλοφόρησε το «Demo» ένας αγγλόφωνος δίσκος με δέκα τραγούδια που είχε «γράψει» πριν 35 χρόνια και βρέθηκαν στις αποθήκες της «Lyra».
Τέσσερα χρόνια μετά την μεγάλη περιπέτεια η Αρλέτα θέλησε να επιστρέψει και πάλι στον Βόλο και μάλιστα πάλι μαζί μου!. Παρ όλα όσα της συνέβησαν εκεί, νιώθει ότι οφείλει αυτή την εμφάνιση στο κόσμο που με συγκίνηση άκουσε τότε την κακή είδηση για την υγεία της και στην συνέχεια με πολλούς τρόπους έδειξε την αγάπη του για εκείνη.
Θέλησα η επιστροφή της στο Βόλο να μην είναι μια απλή συναυλία. Ολοι σήμερα αντιμετωπίζουμε προβλήματα σοβαρά που μας δημιούργησαν ανίκανοι πολιτικοί που κυβέρνησαν την χώρα τα τελευταία, αρκετά χρόνια. Δεν είναι κατά την γνώμη μου εποχή για μουσικές και τραγούδια έτσι χωρίς λόγο… Είναι εποχή προσφοράς, αλληλεγγύης.. Ο ένας για τον άλλο, μόνο έτσι θα τα καταφέρουμε..
Τυχαία στο διαδίκτυο έπεσα σ ένα κείμενο που μιλούσε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν – λόγω της κρίσης – και τα άτομα με αναπηρία.. Εψαξα και βρήκα ότι στο Βόλο λειτουργεί εδώ και δέκα τέσσερα χρόνια παράρτημα της Ελληνικής Εταιρείας Προστασίας και Aποκατάστασης Αναπήρων Παίδων [ΕΛΕΠΑΠ] με σπουδαίο έργο..
Πρότεινα στην Αρλέτα ένα μέρος των εσόδων της συναυλίας μας στο Βόλο να δοθούν στην ΕΛΕΠΑΠ. Το δέχτηκε με χαρά!.. Με τα ίδια αισθήματα δέχτηκε την προσφορά μας και η Πρόεδρος της ΕΛΕΠΑΠ του Βόλου Ευτέρπη Μαργαρίτη- Παπανδρέου.
Η ΕΛΕΠΑΠ του Βόλου ιδρύθηκε το 1998. Στα δέκα τέσσερα αυτά χρόνια λειτουργίας της στέκεται με αγάπη υπομονή και αφοσίωση δίπλα στα παιδιά με αναπηρία και στις οικογένειες τους, φροντίζοντας, κατά μέσο όρο 70 παιδιά ετησίως στο Κέντρο Ανοιχτής Περίθαλψης στην Αγριά Βόλου. Στόχος της ΕΛΕΠΑΠ είναι να υποστηρίξει τα παιδιά μέσα από προγράμματα αποκατάστασης να κάνουν «Βήματα Ζωής», προσφέροντας ταυτόχρονα ψυχοκοινωνική υποστήριξη στις οικογένειές τους. Ο συγκεκριμένος στόχος επιτυγχάνεται μέσα από διεπιστημονική προσέγγιση και συνεργασία εξειδικευμένων θεραπευτών στα τμήματα φυσιοθεραπείας, εργοθεραπείας, λογοθεραπείας και ψυχολογικής υπηρεσίας.
Η ΕΛΕΠΑΠ βρίσκεται στην Παιδόπολη Αγία Σοφία στην Αγριά και χρειάζεται την βοήθεια όλων μας.
Ετσι η Αρλέτα την Τετάρτη 13 Ιουνίου στις 9 το βράδυ θα ανέβει στην σκηνή του Θερινού Δημοτικού θεάτρου «Μελίνα» του Βόλου και θα τραγουδήσει για τα παιδιά της ΕΛΕΠΑΠ. Τίτλος της συναυλίας ένας χαιρετισμός προς όλους τους Βολιώτες:
«Και πάλι χαίρετε !!»
Μαζί της θα είναι οι μόνιμοι συνεργάτες της, ο Βασίλης Ρακόπουλος, ο Ντίνος Αποστόλου [ που με αγωνία στάθηκαν στο πλευρό της πριν τέσσερα χρόνια στο Βόλο] και ο Ηλίας Κατελάνος, καθώς και η Παιδική Χορωδία του Δημοτικού Ωδείου Βόλου υπό την διεύθυνση της Αναστασίας Μπάρδα. Αυτά τα ταλαντούχα παιδιά που είδα σ ένα βίντεο στο διαδίκτυο. Φαντάστηκα την Αρλέτα ανάμεσα τους και η εικόνα μου άρεσε!..Της έστειλα το βίντεο και της πρότεινα να τραγουδήσει μαζί τους.
Ενθουσιάστηκε!.. Της άρεσε η ιδέα, άλλωστε και εκείνη σαν παιδί – λίγο άτακτο! – συμπεριφερόταν πάντα στην πολύχρονη πορεία της!.. Με χαρά δέχτηκε την πρόταση μου η Διευθύντρια του Ωδείου Πέπη Αγραφιώτου και ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής Δημήτρης Μαραγκόπουλος.
Λόγω της οικονομικής κρίσης που όλους μας ταλαιπωρεί, αποφασίσαμε το εισιτήριο να είναι 15 ευρώ. Ενα μέρος του εισιτηρίου θα δοθεί για την ενίσχυση του έργου της ΕΛΕΠΑΠ.
H πάντα ευαίσθητη και τρυφερή Αρλέτα ξανά στο Βόλο στις 13 Ιουνίου στο Θερινό Δημοτικό Θέατρο «Μελίνα» σε μια συναυλία που γίνεται με την συμπαράσταση του ΔΟΕΠΑΠ- ΔΗΠΕΘΕ του Δήμου Βόλου.
Η προπώληση θα γίνει [από 25/5] από τον «Δίαυλο» [Τοπάλη 14] Βιβλιοπωλείο- Καφενείο «Χάρτα» [Σκενδεράνη 16] Δισκοπωλείο «Classic» [Eρμού 187] και από τα γραφεία της ΕΛΕΠΑΠ στην Αγριά, τηλ.24280 97030.
Από 7/6 και από το ταμείο του κινηματογράφου «Αχίλλειον» τηλ. 24210 32818.
Χορηγοί επικοινωνίας η τηλεόραση TRT, το Ράδιο ΒΕΡΑ, το Marconi Radio, οι ιστοσελίδες e-volos.gr, thisisvolos.gr, mediasoup.gr, olympia.gr, matia.gr, mousikorama.gr, penapress.gr, «Αναπηρία τώρα», το περιοδικό «Αυτονομία» και η εφημερίδα «Θεσσαλία».
Αρλέτα: «Η κρίση ξεκίνησε από το.. 1821!! »
Διαβάζω στην ιστοσελίδα tralala.gr σκέψεις της Αρλέτας για την σημερινή πολιτική κατάσταση στη χώρα μας..
«…Η σημερινή κρίση, για την οποία όλοι συζητάμε, δε ξεκίνησε πριν δυο-τρία χρόνια. Ξεκίνησε από τη «μεταπολίτευση» του 1821!. Από εκείνη τη «μεταπολίτευση»!. Εγώ αγαπώ τα σπίτια και έχω χτίσει ένα σπίτι, άσχετα αν δεν το έχω πια. Όταν χτίζεις ένα σπίτι, το κυριότερο πράγμα που θα του βάλεις είναι τα θεμέλια. Αν δε του βάλεις καλά θεμέλια, το σπίτι θα έχει πάντα προβλήματα. Κάθε λίγο και λιγάκι θα θέλει επισκευές, και μάλιστα χοντρές. Το να το βάψεις είναι εύκολο, το να του βάλεις κουφώματα είναι εύκολο. Το να του φτιάξεις τα θεμέλια είναι σχεδόν αδύνατο. Πρέπει να το γκρεμίσεις και να το ξαναχτίσεις από την αρχή.
Ένα κράτος, λοιπόν, είναι πολύ δύσκολο να γκρεμιστεί. Κι εμείς, όταν γκρεμίστηκε το κράτος μας στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο – όπως άλλωστε και στον Α’ Παγκόσμιο – δεν πήραμε την ευκαιρία να το ξαναχτίσουμε. Ήμασταν πολύ απασχολημένοι με το να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας και να στέλνουμε στην εξορία την καλύτερη μερίδα της νεολαίας!. Θεωρώ ότι τότε χάθηκε μία γενιά, η οποία βγήκε πικρή, καθημαγμένη, τραυματισμένη και η οποία ουδέποτε δικαιώθηκε. Και δε μιλάω μόνο για τους αριστερούς, μιλάω για όλους. Γιατί κανείς δεν έχει δικαίωμα να καπηλεύεται αυτά τα πράγματα!.
Τώρα προσπαθούν να φτιάξουν την αλυσίδα ενός «ποδηλάτου» εν κινήσει… Ενώ αν το σταματήσει κάποιος για 5 λεπτά, θα μπορέσει η αλυσίδα να ξεκινήσει σωστά. Πώς σταματάει όμως ένα κράτος; Ένα κράτος δεν μπορεί να σταματήσει. Και νομίζω ότι δεν καταλαβαίνουμε τι θα πει «σταματάει» το κράτος. Δεν καταλαβαίνουμε τι σημαίνει αν από την επόμενη μέρα δεν υπάρχει, όχι το 30-40% του μισθού αλλά τίποτα. Κάποιοι βέβαια μπορεί να έχουν μια καβάντζα και να τα βγάλουν πέρα. Αυτοί όμως που δεν έχουν τι θα κάνουν; Και είναι πολλοί αυτοί που δεν έχουν. Δεν καταλαβαίνουν, λοιπόν, ότι το μόνο που μας μένει είναι να βοηθήσουμε – και κυρίως οι πολιτικοί – αυτό το άμοιρο κράτος να φτάσει σε κάποιο βιώσιμο επίπεδο, την ώρα που κινείται ακόμα!.
Οι πολιτικοί, αυτοί που ακόμα και σήμερα δείχνουν να μην έχουν καταλάβει τίποτα απ όσα συμβαίνουν γύρω τους!..
Να κάνω μια πρόταση; Όποιος βάζει από εδώ και πέρα υποψηφιότητα για οποιαδήποτε δημόσια θέση στην Ελλάδα, πρέπει να τηρεί τρεις κανόνες: να στέλνει τα παιδιά του σε δημόσια σχολεία, να πηγαίνει σε δημόσια νοσοκομεία, και να κυκλοφορεί με τα μέσα μαζικής μεταφοράς!!.»
46 χρόνια τραγούδι..
Την Αρλέτα την πρωτό συναντήσαμε πριν από σαράντα έξι χρόνια σε μια μπουάτ στην Πλάκα. Τότε που όλοι μας ανακαλύπταμε τους ποιητές στριμωγμένοι σε μια αίθουσα 4Χ5 με την βοήθεια μιας φωνής και συνοδεία πιάνου και κιθάρας, τότε που αντέχανε ακόμα τα νεοκλασικά στην αντιπαροχή και μέσα σ αυτά οι μπουάτ όπου όλοι μας πλάθαμε με την φαντασία μας τους δικούς μας ήρωες, τότε που ματώνανε τα πεζοδρόμια από τις διαδηλώσεις, τότε που όλοι τα βράδια ξεδιψούσαμε με το τραγούδι σε μια μπουάτ.
Και η Αρλέτα ήταν εκεί.. Η κορυφαία των μπουάτ…
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Μέχρι την εφηβεία της έζησε στην Αγίου Κωνσταντίνου στο Μεταξουργείο. Μετά και για πολλά χρόνια στην αγαπημένη της περιοχή τα Εξάρχεια, τα τελευταία πέντε-έξι χρόνια ζει στην πλατεία Κυψέλης..
Η Αρλέτα από την σχολή Καλών Τεχνών βρέθηκε στο τραγούδι.. Από το εργαστήρι του ζωγράφου Γιάννη Μόραλη στα χέρια του Γιώργου Παπαστεφάνου και του παραγωγού Αλέκου Πατσιφά. Πρώτος δίσκος το 1966 «Αρλέτα» με αγαπημένα τραγούδια των: Γιάννη Σπανού, Νότη Μαυρουδή, Νίκου Χουλιάρα, Γιώργου Κοντογιώργου. Ξεχώρισαν: «Μια φορά θυμάμαι», «Τις άδειες νύχτες», «Το πέτρινο χαμόγελο» κα
Πρώτη εμφάνιση στην μπουάτ «Νεφέλες» και μετά στην «Παράγκα», στα «Ταβάνια» – την ωραιότερη, όπως λέει μπουάτ της Πλάκας που είχε διακοσμήσει ο Γιάννης Τσαρούχης – μέχρι που η δικτατορία αποφάσισε να της απαγορεύσει να τραγουδά…
«Δεν μπορούσαν να με κατατάξουν» λέει, «Αυτό ήταν το έγκλημα μου!. Ημουν ακατάτακτη! Θα τους άρεσε να ξέρουν προς τα που πάω, δεξιά, αριστερά, στη μέση.. Εγώ δεν πήγαινα πουθενά!!»
Μετά από ένα περίπου χρόνο επιστρέφει στις μπουάτ και στο στούντιο όπου τα επόμενα χρόνια ηχογραφεί τους δίσκους: «Αρλέτα 2», «Στο ρυθμό του αγέρα» [1968], «12+1 τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι» [1969], «Εξι μέρες» [1970].
Με την μεταπολίτευση, μετά από πρόσκληση του Ζώρζ Μουστακί τραγουδά στο θέατρο «Bobino» στο Παρίσι.
Επιστρέφοντας ηχογραφεί την «Τρίτη Ανθολογία» [1975] του Γιάννη Σπανού για να ακολουθήσουν συνολικά δέκα οκτώ προσωπικοί δίσκοι: «Ταξιδεύοντας» [1976], «Romancero gitano» [1978] του Μίκη Θεοδωράκη, «Ένα καπέλο γεμάτο τραγούδια» [1981], «Περίπου» [1984], «Τσάϊ Γιασεμιού» [1985], «Ζητάτε να σας πώ» [1987], «Δέκα και μία νύχτες» [1989], «Εκτός έδρας» [1989], «Ασε τα κρυφά κρυμμένα» [1991], «Μετά τιμής» [1993], «Εμπορος ονείρων» [1995]. Πολλές ήταν και οι συμμετοχές της σε δίσκους: «Β Aνθολογία» [1968] του Γιάννη Σπανού, «Παιδί της γής» [1977] του Νότη Μαυρουδή σε ποίηση Μάνου Χατζηδάκι, «Ερωφίλη» [1970] του Νίκου Μαμαγκάκη, «Δεν έχω ιδέα» [1989] του Σταμάτη Κραουνάκη, «Ανέκδοτες ηχογραφήσεις» [1991] της Ελένης Καραϊνδρου κ.α.
Τα περισσότερα τραγούδια ήταν δικά της, στίχοι και μουσική. Συνεργάστηκε όμως και με πολλούς συνθέτες: Μάνος Χατζιδάκις, Μίκης Θεοδωράκης, Γιάννης Σπανός, Νίκος Μαμαγκάκης, Νότης Μαυρουδής, Νίκος Χουλιάρας, Γιώργος Κοντογιώργος, Ελένη Καραϊνδρου, Σταμάτης Κραουνάκης και βέβαια με τον Λάκη Παπαδόπουλο – τον Λάκη με τα ψηλά ρεβέρ – που σηματοδότησε την «επιστροφή» της το 1984-1985 με δυο επιτυχημένους δίσκους: «Περίπου», «Τσάϊ γιασεμιού» [ξεχώρισαν η «Σερενάτα», «Τσάϊ γιασεμιού», «Τα ήσυχα βράδυα», «Βatida de coco» κα.].
Η πορεία της Αρλέτας εκτός από τους δίσκους περιλαμβάνει ζωντανές εμφανίσεις σε μπουάτ, μουσικές σκηνές, συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, Κύπρο, Παρίσι, Λονδίνο, Μόναχο, Στοκχόλμη, Τορόντο κ.α.
Παράλληλα με το τραγούδι έχει σχεδιάσει εξώφυλλα δίσκων και έχει εικονογραφήσει βιβλία. Για δυο χρόνια είχε την δική της ραδιοφωνική εκπομπή, ενώ το 1997 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Από που πάνε για την άνοιξη» [Εκδόσεις Καστανιώτη] με στίχους, πεζά αλλά και ζωγραφιές.
Η Αρλέτα στα σαράντα έξι χρόνια αυτής της πορείας τουλάχιστον πέντε φορές σταμάτησε να τραγουδά..
«Εκεί που νόμιζα ότι έχω τελειώσει», λέει « κάτι γινόταν και ξανάρχιζα! Ημουνα εντελώς ακατάλληλη γι αυτό για το οποίο ξεκίνησα να κάνω!.. Δεν διαθέτω κανένα από τα προσόντα που έπρεπε να διαθέτει μια τραγουδίστρια. Ασχημη δεν ήμουν αλλά δεν ήμουν καθόλου κοκέτα. Επέμενα να παίζω κιθάρα και όχι ορχήστρα.Τα γούστα μου ως προς τα τραγούδια ήταν εξαιρετικά αυστηρά – κυρίως ως προς τον στίχο. Ημουνα πολύ κακή στις δημόσιες σχέσεις.. Τώρα πως βρίσκομαι ακόμα εδώ και σας.. βασανίζω, εσείς φταίτε, όχι εγώ!!»
Γράφει ο Δημήτρης Κραουνάκης
Μάιος 2012