Αλβανοί, φιλιππινέζοι και πακιστανοί συνέταιροι στη ζωή των Ελλήνων με αναπηρίες
Οι έλληνες και οι ελληνίδες με αναπηρίες που απασχολούν έμμισθους βοηθούς θεωρούνται ότι είναι οι προνομιούχοι ανάπηροι, επειδή έχουν… λεφτά και γιαυτό πληρώνουν βοηθούς.
Είναι γνωστό πως στην Ελλάδα σε πολλές περιπτώσεις θεωρείται ως πολυτέλεια η επιβίωση κάτω από συνθήκες αναπηρίας και είναι γνωστό πως μερικοί θεωρούν ως προκλητική επίδειξη πλούτου την απασχόληση βοηθών από αναπήρους και δε χάνουν την ευκαιρία να χαριεντιστούν όταν αναφέρονται σε “εύπορους” αναπήρους.
Κανείς όμως δεν ασχολήθηκε με την ποιότητα και την ποσότητα των υπηρεσιών που απολαμβάνουν “εκμεταλλευόμενοι” την εργασία των βοηθών τους, ούτε τους κινδύνους που εκτίθενται.
Οι έλληνες/ίδες με αναπηρίες στην πλειοψηφία τους απασχολούν αλλοδαπούς λαθρομετανάστες αγνώστου προελεύσεως, πολιτιστικού επιπέδου, καλλιέργειας και ηθικής. Είναι άγνωστες επίσης οι αντιλήψεις τους περί αναπηρίας και εργασίας με αναπήρους.
Οι λόγοι που δεν προσλαμβάνουν έλληνες/ίδες ως βοηθούς είναι οικονομικοί, αλλά ουδεμία σχέση έχει με τον καθεαυτό το μισθό.
Το πρόβλημα, το μεγάλο πρόβλημα, για τον εργοδότη με αναπηρία είναι το ασφαλιστικό… Ως τί θα προσλάβει ένας εργοδότης με αναπηρία κάποιον έλληνα/ίδα για να το βοηθά; Ως οικιακό βοηθό; Ως οδηγό; Ως νοσηλευτή; Ως μάγειρα; Ως τί;
Αν γίνει η πρόσληψη ως οικιακού βοηθού δεν μπορεί να οδηγήσει το αυτοκίνητο ΙΧ του εργοδότη με αναπηρία διότι σε περίπτωση ατυχήματος η ασφάλεια του αυτοκινήτου θα έχει πολλούς λόγους να αρνηθεί να αποζημιώσει τη ζημία επειδή ο οδηγός δεν είχε προσληφθεί ως… οδηγός αλλά ως οικιακός βοηθός.
Αν έχει γίνει η πρόσληψη ως οικιακού βοηθού τότε ο εργοδότης με αναπηρία δεν μπορεί να ζητήσει από το βοηθό να του αλλάξει ουροσυλλέκτη, διότι ο υπάλληλος θα κάνει καταγγελία στο ΙΚΑ για… κακομεταχείριση.
Τα προβλήματα είναι υπερβολικά πολλά και κάθε εργοδότης με αναπηρία διακινδυνεύει να συγκρουστεί με το Νόμο και φοβάται να προσλάβει έλληνα βοηθό.
Έτσι λοιπόν η λύση είναι
1. η εξάρτηση από την οικογένεια και συγγενείς ή
2. η απασχόληση κάποιου αλλοδαπού βοηθού.
Ποιοι είναι όμως οι αλλοδαποί βοηθοί; Τί μπορούν και τί θέλουν να κάνουν; Πως θέλουν να εργαστούν;
Από την εμπειρία των 12 χρόνων που ζεί ο γράφων με βοηθούς και από συζητήσεις με αρκετές δεκάδες αναπήρων που ζούν με βοηθούς, θα μπορούσαμε να καταλήξουμε σε ορισμένα συμπεράσματα, στα οποία δεν υπάρχει πρόθεση ρατσισμού. Άλλωστε γιατί να είμαστε ρατσιστές…
Αναλόγως με τη χώρα προέλευσης και την ηλικία του υπαλλήλου-βοηθού είναι απολύτως προβλέψιμη η συμπεριφορά του.
Κανείς, σχεδόν, αλλοδαπός βοηθός-υπάλληλος ΔΕ ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΟΝ ΑΝΑΠΗΡΟ ΩΣ ΕΡΓΟΔΟΤΗ. Μερικές φορές, δε σέβονται τον ανάπηρο ούτε σαν άνθρωπο. Όταν μάλιστα προσπαθήσουν να διατυπώσουν κάποια απορία με σπασμένα ελληνορωσοαγγλικά ή Κουτσαβακιστί, η οποία αποτελεί την πλέον διαδεδομένην διάλεκτον, ενδέχεται να προκαλέσουν το θυμό ακόμη και των πιο ευαισθητοποιημένων στα δικαιώματα των αλλοδαπών εργαζομένων. Στις χώρες, από τις οποίες προέρχονται οι βοηθοί, δεν υπάρχουν ανάπηροι οπότε οι βοηθοί δικαιολογημένα ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΕΡΓΟΔΟΤΗ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΩΣ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΗ ΥΠΑΡΚΤΟ. Δεκτή η αντιμετώπιση του αναπήρου-εργοδότη ως μη υπαρκτού προσώπου, διότι στην Ελλάδα ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΤΑΙ Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ και αποτελεί ΖΗΤΗΜΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, το οποίο επίσης προστατεύεται. Μέχρι στιγμής δε διαπιστώνεται ρατσισμός του αναπήρου-εργοδότη, άρα ανάπηρος-εργοδότης και αλλοδαπός-βοηθός είναι αθώοι και ελεύθεροι.
Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ ΕΜΠΡΑΚΤΑ από τον αλλοδαπό-βοηθό όταν θέτει υπό συζήτηση το ΖΗΤΗΜΑ ΓΑΜΟΥ. Το Ζήτημα Γάμος τίθεται ως ΜΟΜΦΗ, ως ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΛΛΟΔΑΠΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΗΘΙΚΩΝ ΑΞΙΩΝ. Ο ανάπηρος-εργοδότης πρέπει να απαντήσει στην στερεότυπη ερώτηση-παγίδα του αλλοδαπού βοηθού ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙ ή ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙ αφού είναι… ανάπηρος. Εφόσον ο ΑΝΑΠΗΡΟΣ-ΕΡΓΟΔΟΤΗΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ και παγιδευμένος, εφόσον καλείται να δικαιολογήσει την οικογενειακή του κατάσταση, έχει το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να ζητήσει να αξιολογηθεί το ΑΔΙΚΗΜΑ ΤΟΥ με το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΙΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ, εφόσον το ΑΔΙΚΗΜΑ ΤΗΣ ΜΗ ΤΕΛΕΣΗΣ ΓΑΜΟΥ ή της τέλεσης γάμου συνέβη στην Ελλάδα.
Τέτοια ευκαιρία δε του δίνεται, η κατηγορία καταλογίζεται σύμφωνα με τις συνήθειες κάποιου άλλου κράτους, κάποιου άλλου πολιτισμού και κάποιας άλλης οικονομίας που -πληροφορείται πως- οι ανάπηροι είναι… καθηλωμένοι στο κρεβάτι και γιαυτό τους φαίνονται… περίεργα.
Η πρόσληψη κάποιου αλλοδαπού βοηθού γίνεται κατά κανόνα μέσω τρίτου που ενδέχεται να είναι επίσης αλλοδαπός. Όπως είναι λογικό ο εργοδότης με αναπηρία οφείλει να αναλύσει με λεπτομέρειες το περιεχόμενο της εργασίας και να ρωτήσει τον υποψήφιο για την εργασία ΕΑΝ ΕΠΙΘΥΜΕΙ να εκτελέσει τη εργασία. Είναι δεδομένο ότι η απάντηση που λαμβάνει είναι ότι ΟΛΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ από το βοηθό και ως ατράνταχτη απόδειξη οι υποψήφιοι βοηθοί προσκομίζουν την προηγουμένη εργασία τους ως οικοδόμοι ή ως αγρότες σε κάποιο κολχόζ. Αμέσως μετά την πρόσληψη μαγικά όλα αλλάζουν, στην πράξη δεν μπορούν να κάνουν παρά πολύ λίγα πράγματα και αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα διαμονής, διατροφής, ένδυσης κ.ο.κ. διότι έχουν συνηθίσει αλλιώς.
Αναλόγως τη χώρα καταγωγής ενδέχεται να συμβούν διάφορα κωμικοτραγικά:
Οι Γεωργιανοί και οι Αρμένιοι αρσενικοί βοηθοί είναι πολύ ΑΝΤΡΕΣ -θυμίζουν ζόρικα κουτσαβάκια Ελληνικής ασπρόμαυρης ταινίας- και νομίζουν ότι ο εργοδότης επειδή είναι ανάπηρος, είναι ιδιαιτέρως επιρρεπής εις την πρόσληψιν και εις την απασχόλησιν… νταβατζή. Τους Αλβανούς δεν μπορείς να τους στείλεις να σου πάρουν τσιγάρα διότι εάν το περίπτερο είναι στο απέναντι πεζοδρόμιο ενδέχεται να τους πατήσει αυτοκίνητο, επειδή δε γνωρίζουν τί είναι… η διάβαση των πεζών και πώς λειτουργούν τα φανάρια. Οι Φιλιππινέζοι βοηθοί είναι δικτυωμένοι, μέσω της Ευαγγελικής Εκκλησίας και συνδικαλίζονται -κάτι που έχει ως συνέπεια τη χωρίς ειδοποίηση εξαφάνισή τους κάθε Σαββατοκύριακο για να συναντήσουν ομόφυλους τους και να διανυκτερεύσουν σε πανσιόν. Οι Ινδοί και οι προερχόμενοι από τα πρώην Σοσιαλιστικά κράτη δεν αρέσουν την Ελληνική κουζίνα και καταναλώνουν πολλά οινοπνευματώδη, μολονότι το απαγορεύουν οι θρησκείες τους.
Οι γυναίκες βοηθοί από αυτά τα κράτη επειδή δεν έχει προχωρήσει ιδιαιτέρως η απελευθέρωση επιδεικνύουν μία υπερβάλλουσα σεμνότητα, κάτι που εμποδίζει ακόμη και αυτή την επικοινωνία εργοδότη-βοηθού. Αυτές δε βαδίζουν, απλώς μετατοπίζονται οριζοντίως – από φόβο μήπως ο αέρας μετατοπίσει το βαρύ μάλλινο φουστάνι τους και φανεί το κάτω μέρος της αξύριστης κνήμης τους.
Όλοι οι βοηθοί από αυτά τα κράτη αντιμετωπίζουν σοβαρότατο πρόβλημα με την τεχνολογία και την καθαριότητα. Οι υψηλής τεχνολογίας οικιακές συσκευές όπως λ.χ. πλυντήριο ρούχων, TV Control, τηλεφωνικές συσκευές ανοικτής επικοινωνίας κ.ο.κ. πρέπει να αποφεύγονται γιατί μπορούν να αποδειχθούν φονικές συσκευές και να προκαλέσουν σοβαρά ατυχήματα ή να αυτοκαταστραφούν. Η καθαριότης είναι μόνο κατά το ήμισυ αρχοντιά, διότι η οσμή της λουκανικίλας ανάμικτη με αναθυμιάσεις σκόρδου είναι παρούσα, ακόμη και αν δεν έχει μαγειρευτεί ποτέ χωριάτικο λουκάνικο ή παστουρμάς στο σπίτι.
Ο γράφων δεν ανήκει στην κατηγορία των ρατσιστών, αντιθέτως διέπεται από ριζοσπαστικές και μη-εξουσιαστικές κοινωνικές και πολιτικές αντιλήψεις. Αλλά όταν είναι τετραπληγικός και πρέπει να διεκπεραιώσει κάποιες υποχρεώσεις του περιοδικού ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ πρέπει με ευγένεια να ζητήσει από το βοηθό του να οδηγήσει το αυτοκίνητό του ώστε να πάει στο γραφείο του ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ για να εργαστεί. Όταν όμως για πρώτη φορά του ζητά με άπταιστα ελληνικά να στρίψει αριστερά και αυτός πηγαίνει ευθεία τότε το λάθος είναι του εργοδότη: Όφειλε να γνωρίζει ο ανάπηρος-εργοδότης ότι το προλεταριάτο θα τον εκδικηθεί. Όταν προσπαθεί να του εξηγήσει εις την αγγλική με τη φράση “please turn on the left” τότε τί μπορεί να κάνει ο καταπιεσμένος υπάλληλος που δήλωσε σε αυτούς που μεσολάβησαν για την πρόσληψή του ότι γνωρίζει Ελληνικά λόγω ποντιακής καταγωγής και πολύ καλά Αγγλικά από το πανεπιστήμιο της Γεωργίας; Ε, λοιπόν αυτός ο κύριος σταμάτησε το αυτοκίνητο στο δρόμο, άνοιξε το παράθυρο και ρωτούσε τους περαστικούς να του πουν τί λέει ο invalido που κάθεται στο πίσω κάθισμα. Η λέξη invalido είναι άγνωστη αλλά αν συνδυαστεί με τη λατινογενή -και με την ευρέως χρησιμοποιούμενη εις την αγγλική- λέξη invalid μάλλον ο συμπαθής συμπατριώτης μας από τη Γεωργία ζητούσε βοήθεια από τους περαστικούς για να του πουν ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΣΑΚΑΤΗΣ που βρίσκεται στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου. Πως μπορεί να γλύτωσε ο σακάτης, από το περίεργο ωτοστοπ του βοηθού; Για καλή τύχη του σακάτη μετά από μισή ώρα ο Γεωργιανός βοηθός βρήκε κάποιους που μιλούσαν Γεωργιανά και κάποια υποτυπώδη ελληνικά, τους έβαλε στο αυτοκίνητο και μεσολάβησαν μεταξύ invalido και Γεωργιανού συντρόφου και έφτασαν στο γραφείο του ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ με καθυστέρηση μόνο μιάμιση ώρα. Μετά από αυτό ο εργοδότης δεν οργίστηκε, άντεξε ακόμη και την ψαρίλα που μύριζαν οι μεσολαβητές.
Ο υπάλληλος δεν απελύθει, συνέχιζε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον invalido εργοδότη του.