Την καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων για ίση αντιμετώπιση απέναντι στη δικαιοσύνη βίωσε 26χρονος με αναπηρικό καροτσάκι, χθες στα Δικαστήρια Βόλου.
Μετέβη στο δικαστικό μέγαρο για να παραστεί σε δίκη. Δεν κατάφερε, όμως, να εισέλθει στην αίθουσα, διαπιστώνοντας ότι οι τέσσερις από τις πέντε ηλεκτρικές ράμπες αναπήρων είναι εκτός λειτουργίας, ενώ η πέμπτη λειτουργεί, χωρίς να εξυπηρετεί…
Την ταλαιπωρία που έζησε, αλλά και όσα αισθάνθηκε αναγκαζόμενος να αποχωρήσει από τα δικαστήρια, περιγράφει ο ίδιος με επιστολή του στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, με την ελπίδα η «κραυγή» του να προβληματίσει και να οδηγήσει σε αποτέλεσμα:
«Το 2014 στην Ελλάδα της κρίσης που όλα καταρρέουν, που τα ανθρώπινα δικαιώματα που κατοχυρώνονται από τον ΟΗΕ, την ΕΕ, το σύνταγμα και ένα σωρό άλλους θεσμούς αποτελούν απλά διακοσμητικά. Τότε είναι που επεμβαίνει η δικαιοσύνη και αποκαθίσταται το δίκαιο.
Αλήθεια όμως συμβαίνει αυτό;;; Μα πώς να συμβεί αφού και να θέλει δεν μπορεί! Τουλάχιστον στη πόλη του Βόλου και για να μιλήσω συγκεκριμένα σήμερα 11/09/2014 στα δικαστήρια του Βόλου που εξυπηρετούν όλο το νομό Μαγνησίας από τις 5 νομίζω ηλεκτρικές ράμπες αναπήρων (που από όσο ξέρω από προσωπική εμπειρία κόστισαν η κάθε μία τουλάχιστον 5.000 ευρώ στους στο ελληνικό δημόσιο άρα 25.000 ευρώ τουλάχιστον) λειτουργούσε μόνο η μία η κεντρική από την είσοδο δηλαδή στο πταισματοδικείο στο οποίο παρεμπιπτόντως δεν μπορείς να μπεις, διότι πίσω από την πόρτα έχει τοποθετηθεί γραφείο και δεν ανοίγει ώστε να χωράει αναπηρικό αμαξίδιο. Με άλλα λόγια αν κάποιος με κινητικά προβλήματα θέλει να πάει στην αίθουσα του δικαστηρίου στο ισόγειο απλά ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ. Αυτό το διαπίστωσα ο ίδιος όντας ΑΜΕΑ σήμερα που θέλησα να παραβρεθώ σε μία δίκη (που τελικά δεν τα κατάφερα για τους λόγους που εξηγώ).
Με δύο λόγια αφού πήγα στο δικαστήριο και έψαξα περίπου 15 λεπτά να βρω ποιος είχε τα κλειδιά από τις ράμπες και αφού βρήκα την ευγενέστατη κυρία μου εξήγησε ότι δεν λειτουργεί καμία ράμπα εκτός της κεντρικής. Έτσι έφυγα χωρίς να παραστώ στη δίκη γιατί το αμαξίδιό μου ζυγίζει με εμένα περίπου 110 κιλά και είναι αδύνατον να κατέβει τα σκαλιά. Για να μην μακρηγορώ γράφω αυτό το κείμενο για να καταγγείλω το περιστατικό γιατί εκτός από ρατσισμό και κοινωνικό αποκλεισμό αποτελεί περιστατικό καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων για ίση αντιμετώπιση απέναντι στη δικαιοσύνη, αφού δεν έχω δικαίωμα ουσιαστικά να μπω στη αίθουσα του δικαστηρίου για να απολογηθώ ή να καταθέσω ή ακόμα και να παρευρεθώ σε μια δίκη όπως κάθε πολίτης έχει δικαίωμα.
Είμαι 26 ετών και κάθε μέρα πρέπει να παλεύω να ξεφεύγω από το σύγχρονο Καιάδα που με ρίχνουν είτε στους δρόμους αφού τα πεζοδρόμια είναι κλειστά ή δεν έχουν ράμπες, είτε στους περισσότερους χώρους εστίασης, είτε στα περισσότερα εμπορικά μαγαζιά, ακόμα και στα περισσότερα δημοτικά σχολειά ή γυμνάσια. Αλλά αυτό το σημερινό ξεπερνά τα πάντα. Πότε θα γίνει κάτι γιατί εν τέλει δεν θέλω να πιστέψω πως η αξία αυτού του λαού είναι μηδενική.
Με εκτίμηση, ελπίδα πως κάτι θα γίνει και σεβασμό
Βασίλης Ψαθάς»
*Το τηλέφωνό του και το emailτου για όποιον ενδιαφέρεται ή απλά είναι δύσπιστος, όπως αναφέρει, βρίσκονται στη διάθεση της εφημερίδας.
Ταχυδρόμος, Πανθεσσαλική Εφημερίδα 12-9-2014