Περίπου 92 εκατομμύρια Ευρωπαίοι, ηλικίας από 15 – 64 ετών, ήταν το 2004 ανενεργά άτομα. Δηλαδή ούτε είχαν κάποια αμειβόμενη εργασία αλλά ούτε και βρίσκονταν σε άμεση αναζήτησή της. Αυτό σημαίνει ότι –παρά την αύξηση της απασχόλησης στο 63% κατά το ίδιο έτος– το 30% του πληθυσμού της Ευρωπαϊκής Ενωσης μένει οικονομικά αδρανές και αναξιοποίητο. Σε αυτό αποδίδεται και η μειονεξία της δικής μας ευρωπαϊκής οικονομίας έναντι αυτής των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας, όπως αναφέρει η πρόσφατη ετήσια Εκθεση για την Απασχόληση 2005 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Εννοείται, ότι οι διαφορές μεταξύ των κρατών–μελών είναι πολύ μεγάλες. Με τα χαμηλότερα ποσοστά ανενεργού πληθυσμού στη Δανία (19,9%) και τα υψηλότερα στη Μάλτα (41,7%), στην Ουγγαρία (39,5%) ενώ η Ελλάδα κοντεύει να…σκαρφαλώσει κάπου κοντά στο 35%. Εννοείται επίσης ότι οι γυναίκες κατέχουν τη μερίδα του λέοντος στον ανενεργό αυτό πληθυσμό, ενώ κατά το ήμισυ πρόκειται για άτομα –άνδρες και γυναίκες– ανειδίκευτα και χαμηλού μορφωτικού επιπέδου.

Ο πρωταρχικός λόγος για να βρεθεί ένα άτομο στην κατηγορία αυτή είναι η μη συμμετοχή του στην εκπαίδευση και στην όποια κατάρτιση. Κάτι, που ευθύνεται για το 85% των ανενεργών νέων ηλικίας από 15-24 ετών. Κυρίως, όμως, ευθύνονται οι υπεύθυνοι πολιτικοί φορείς που δεν αντιμετωπίζουν το κακό στη ρίζα του, είναι κάτι που επισημαίνει –έστω και με την ξύλινη γλώσσα ενός κοινοτικού εγγράφου– η Κομισιόν.

Ο δεύτερος σημαντικός λόγος είναι η συνταξιοδότηση –συνήθως πρόωρη– και ακολουθούν οι οικογενειακές και προσωπικές υποχρεώσεις, ενώ η αναπηρία και οι ασθένειες «χρεώνονται» με το 13% του ανενεργού πληθυσμού. Σημειώνεται επίσης ότι η διάρκεια της ανενεργού περιόδου ενός ατόμου εξαρτάται και από τους λόγους για τους οποίους αποχώρησε από την τελευταία αμειβόμενη απασχόλησή του. Αν, λοιπόν, ο λόγος ήταν για δική του εκπαίδευση είτε μετεκπαίδευση, τότε το άτομο αυτό δεν μένει χωρίς δουλειά για περισσότερους από 6 ώς 11 μήνες. Αν όμως ο λόγος ήταν απόλυση, τότε κινδυνεύει να μείνει ανενεργός για μεγάλο χρονικό διάστημα – ακόμη μεγαλύτερο και από τον απασχολούμενο ορισμένου χρόνου, επειδή έληξε το συμβόλαιό του.

Σημειώνεται, επίσης, ότι τα τελευταία δέκα χρόνια έχουν αλλάξει οι λόγοι για τους οποίους ένα άτομο βρίσκεται να είναι ανενεργό. Κατ’ αρχήν, έχει αυξηθεί το ποσοστό εκείνων που άπαξ και βρεθούν εκτός αγοράς εργασίας «πιστεύουν ότι δεν υπάρχει δουλειά γι’ αυτούς» και εγκαταλείπουν την αναζήτηση. Εχει αυξηθεί επίσης –έστω και ελάχιστα– ο λόγος της ασθένειας και της αναπηρίας και το αξιοσημείωτο αλλά καθόλου περίεργο είναι ότι έχει μειωθεί δραστικά το ποσοστό –κυρίως γυναικών– που ήσαν ανενεργές λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων. Η εξήγηση που παρέχεται είναι ότι, πιθανώς, οφείλεται στη βελτίωση των διευκολύνσεων για την παιδική φροντίδα, στην επιμήκυνση της άδειας μητρότητας, στον χαμηλό ρυθμό γεννητικότητας είτε και στις κοινωνικές αλλαγές και στις πολιτισμικές νόρμες που επηρεάζουν για το συγκεκριμένο αυτό θέμα τη στάση των ανθρώπων.

Χριστινα Δαμουλιανου

Hμερομηνία : 19-02-06
Copyright: http://www.kathimerini.gr