Το ζήτημα βοηθοί είναι ένα ζήτημα που πονάει και πονάει πολύ.
Το Κράτος θα πρέπει να αντιληφθεί τις υποχρεώσεις του και να θεσπίσει πολιτικές ίσης μεταχείρισης.

Ούτως ή άλλως το Κράτος αναλαμβάνει την ευθύνη της κάλυψης του κόστους ζωής των τροφίμων των ιδρυμάτων. Ανεξάρτητη Διαβίωση σημαίνει ο επαναπροσανατολισμός αυτών των δαπανών: Αντί να πληρώνονται χρήματα για την συντήρηση των ιδρυμάτων, να εισπράττουν ένα μέρος των χρημάτων αυτών οι άνθρωποι με αναπηρίες σε χρήμα ώστε να το διαχειριστούν για την πρόσληψη των βοηθών που αυτοί οι ίδιοι επιλέγουν να τους υποστηρίξουν, ώστε να μπορούν να εφαρμόσουν το δικό τους προσωπικό τρόπο ζωής.
Η Ελλάδα είναι δύσκολη. Οι Έλληνες είναι ανεύθυνοι όταν πρόκειται για το δημόσιο και το κρατικό χρήμα. Εύκολα μπορεί το φαινόμενο της «μαϊμουδοποίησης» των αναπηριών να εισβάλλει και στην Ανεξάρτητη Διαβίωση.
Όμως υπάρχουν πολλοί Έλληνες που αγωνίζονται να ζήσουν με αξιοπρέπεια ανεξάρτητοι μέσα στις πόλεις ή στην επαρχία. Χρειάζεται ευφυΐα από τους διοικούντες για να ρυθμίσουν ως ένα βαθμό τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με την επιβίωση αυτής της μειονότητας του πληθυσμού.
Καταρχή χρειάζονται κάποιες απλές κινήσεις:
1. Η δημιουργία σταθερών δομών για τη στρατολόγηση βοηθών. Υπάρχουν πολλοί αλλοδαποί αλλά και πολλοί Έλληνες που θέλουν να εργαστούν ως βοηθοί.
2. Η συγκρότηση των ανθρώπων με αναπηρίες σε δίκτυα ανά γειτονιά ή συνοικία για την ορθολογική διαχείριση των βοηθών, τη μείωση του κόστους υποστήριξης και την αντίστοιχη αύξηση των εισοδημάτων των βοηθών.
3. Την αναζήτηση ταλέντων για να εργαστούν στους πυρήνες των βοηθών.
4. Τη δημιουργία προγραμμάτων για την εκπαίδευση των ανθρώπων με αναπηρίες ως εργοδοτών.
5. Τη δημιουργία προγραμμάτων εκπαίδευσης βοηθών.
Υπάρχει άπειρο υλικό τόσο για την εκπαίδευση των ανθρώπων με αναπηρίες ως εργοδοτών, όσο και για την εκπαίδευση των βοηθών. Το σύνολο της διαδικασίας είναι δοκιμασμένο και σε μεγάλο βαθμό γνωστό. Δεν έχουμε παρά να εφαρμόσουμε τα γνωστά μοντέλα που έχουν εφαρμοστεί σε όλα τα κράτη του εξωτερικού.