Δεν είναι τυχαίο πως στην Ελλάδα υπάρχει σοβαρό πρόβλημα δημιουργικότητας και καινοτομίας. Δεν είναι επίσης τυχαίο πως στα άλλα δυτικά κράτη, τα λεγόμενα προηγμένα κράτη, δεν παρατηρείται τέτοιο πρόβλημα.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως στην Ελλάδα των 12 εκατομυρίων ανθρώπων δεν υπάρχουν παρά ελάχιστες πρωτοβουλίες καινοτόμες και πως οι δημιουργοί τους όλοι προέρχονται από το εξωτερικό.
Υπάρχει πρόβλημα. Πρόβλημα συγκέντρωσης, στόχευσης, επιμονής και πρόθεσης. Είμαστε πολιτισμός δυσαρεστημένων, αρνητών και γκρινιάρηδων.
Μάλλον κάνουμε κάτι λάθος. Ίσως όλα έχουν γίνει λάθος από την αρχή. Πιθανόν είμαστε λάθος εκ κατασκευής και εκ συγκροτήσεως.
Είμαστε το μόνο κράτος που στέλνει τα παιδιά του στο εξωτερικό για να εκπαιδευτούν, καταναλώνει μόνο εισαγώμενα προϊόντα και όταν αρρωστήσει μεταναστεύει στο εξωτερικό. Οι Έλληνες είναι οι εφευρέτες της παγκοσμιοποίησης της κατανάλωσης και της άρνησης της παραγωγής.
Είμαστε όλοι θύματα του πολιτισμού μας. Είμαστε θύματα του ίδιου πολιτισμού που εμείς οι ίδιοι αναπαράγουμε με την ιθαγενή μαγκιά μας.
Και φτάσαμε φυσιολογικά στο 2003 υπερήφανοι, διότι «η Ελλάς ποτέ δε πεθαίνει» επειδή ίσως δεν έχει το κουράγιο και τη διαθέσιμη ενέργεια ούτε το θάνατό της να επιδιώξει.
Το 2003 μας βρήκε με γεμάτα μπαράκια και κλειστές βιομηχανίες. Χωρίς ηλεκτονικούς υπολογιστές και επειδή το μπακαλοτέφτερο είναι μαγκιά ανακράζουμε: ΖΗΤΩ Η ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΜΠΑΚΑΛΟΤΕΦΤΕΡΟΥ (ή αλλιώς κάτω τα laptop και τα notebook). Η οικουμένη βαδίζει εμπρός και εμείς ανάποδα.
Το 2003 μας βρήκε χωρίς μη κερδοσκοπικό τομέα, χωρίς μηχανισμούς συλλογικής κατανάλωσης, χωρίς έμπειρα στελέχη, με γεμάτες τις πιστωτικές κάρτες, πνιγμένους στα δάνεια και καθολικώς διαμαρτυρόμενους…