Οδηγούσε τη Julie στην τρέλα. Έδειχνε ότι δεν μπορούσε να έχει οργασμό χωρίς πρώτα να φανταστεί τον εαυτό της ότι βιάζεται άγρια από έναν άγνωστο εισβολέα. Είχε διαβάσει όλα τα βιβλία για την γυναικεία διέγερση, και παρ’ όλα αυτά όλα επαναλάμβαναν την άποψη ότι απλά επειδή φαντασιώνεσαι κάτι, αυτό δε σημαίνει ότι θέλεις πραγματικά να κάνεις πράξη την αναφερόμενη φαντασίωση.
Αυτά όλα ήταν όμορφα και καλά στην θεωρία, αλλά για την Julie αυτό γινόταν σχεδόν έμμονη ιδέα. Όταν ξεκίνησε αρχικά να κάνει sex σε ηλικία δεκαοχτώ ετών, οι οργασμοί της κατευθύνονταν στο αγόρι της, αλλά καθώς περνούσαν τα χρόνια, όλο και περισσότερο έπρεπε να έχει αυτή την εικόνα στο μυαλό της, της ίδιας να αναγκάζεται να επιτελέσει τις πιο προσωπικές πράξεις σε κάποιον τελείως άγνωστο.
Στις περισσότερες από τις φαντασιώσεις της αυτός που της επιτίθονταν ήταν μαύρος ή ισπανός με τεράστια στύση. Δεν μπορούσε να καταλάβει τη σημασία του, αλλά ανησυχούσε αρκετά με το να σκεφτεί να δει έναν ψυχίατρο για το πρόβλημά της. Η Julie μισούσε τη σκέψη του να μιλάει για το “πρόβλημά” με έναν ξένο, αλλά ένιωθε ότι δεν είχε άλλη επιλογή.
Αφήνοντας τα δάκτυλά της να κάνουν το ψάξιμο, βρήκε τον αριθμό αρκετών γιατρών που ειδικεύονταν στις δυσλειτουργικές σεξουαλικές εμμονές. Αφού τους τηλεφώνησε και συνομίλησε σύντομα με κάθε έναν γιατρό, αποφάσισε να κλείσει ένα ραντεβού με την Δόκτωρ Kohler. Ακόμη και από το τηλέφωνο, ήταν εμφανές ότι η Δόκτωρ Kohler είχε πολύ κατανόηση γι’ αυτήν. Η φωνή της ήταν απαλή και επιβεβαιωτική χωρίς να είναι γλοιώδης. Η Julie είχε το συναίσθημα ότι ίσως η Δόκτωρ Kohler θα μπορούσε τελικά να της δώσει μια απάντηση, ή τουλάχιστον μια εξήγηση για το πρόβλημά της.
Με λίγο τρόμο, έκλεισε ένα ραντεβού για την επόμενη Τετάρτη στις 4:00 μ.μ. Το γραφείο της Δόκτωρ Kohler βρισκόταν στον δέκατο όροφο του Ιατρικού Κτιρίου Murrow. Η αίθουσα αναμονής ήταν αρκετά μικρή, αλλά η Julie το απέδωσε αυτό στο γεγονός ότι αντίθετα με έναν ιατρικό γιατρό, ένας ψυχίατρος δεν είχε πολλά έκτακτα περιστατικά, και μπορούσε να κρατήσει τις συναντήσεις περισσότερο ή λιγότερο στον προδιαγεγραμμένο χρόνο.
Μια ελκυστική γραμματέας ήταν καθισμένη σε ένα μικρό γραφείο έξω από μια πόρτα που οδηγούσε στα εσωτερικά γραφεία. Η Julie την πλησίασε και εκείνη την χαιρέτησε λέγοντας,
“Ω, εσείς πρέπει να είστε η Julie, παρακαλώ συμπληρώστε αυτές τις φόρμες και η γιατρός θα σας δει σε δεκαπέντε λεπτά περίπου, τελειώνει με κάποιον άλλο ασθενή.”
Η Julie πήρε το σωρό από χαρτιά από τη γραμματέα και κάθισε να τα συμπληρώσει. Υπήρχαν οι συνηθισμένες φόρμες ασφάλισης που γρήγορα τις ξεφορτώθηκε, αλλά το ερωτηματολόγιο προσωπικού ιστορικού, αυτό ήταν άλλο θέμα. Οι ερωτήσεις γίνονταν αυξανόμενα άμεσες όταν έφτασε να περιγράφει το συγκεκριμένο πρόβλημά της. Ξοδεύοντας τα περισσότερα από τα δεκαπέντε λεπτά σε αυτό, η Julie τελικά άφησε κάτω το στυλό της και περίμενε τη γιατρό.
Η Δόκτωρ Marge Kohler δεν ήταν καθόλου όπως την είχε φανταστεί η Julie. Ήταν ψηλή και λεπτή, και πολύ νεότερη απ’ ότι η Julie περίμενε να είναι. Η Δόκτωρ Kohler συστήθηκε και ζήτησε από τη Julie να καθίσει στην παραγεμισμένη καρέκλα μπροστά από το μεγάλο ξύλινο γραφείο της. Η γιατρός κάθισε και πέρασε κάποια λεπτά επιθεωρώντας τις πληροφορίες από τη φόρμα προσωπικού ιστορικού που της είχε δώσει η Julie.
Στο τέλος, κοιτώντας πάνω είπε, “Είναι αυτή μια πολύ ακριβής περιγραφή του προβλήματος που έχετε κατά τη σεξουαλική σας δραστηριότητα.”
Η Julie έγνεψε ναι και πρόσθεσε, “Το θέμα είναι, ότι δείχνει να χειροτερεύει. Φαίνεται ότι δεν μπορώ να έχω οργασμό χωρίς τις σκέψεις και τις εικόνες ότι βιάζομαι άγρια. Συνήθιζε να είναι αυτό που νόμιζα ότι είναι μια φευγαλέα φαντασίωση, αλλά τώρα κυριαρχεί σε όλη τη σεξουαλική μου ζωή.”
“Το έχετε συζητήσει με τον φίλο σας;”, ρώτησε η γιατρός.
“Όχι, φοβάμαι ότι δεν θα μπορούσε να καταλάβει τι αισθανόμουν, και να το πάρει ως προσβολή στον ανδρισμό του,” απάντησε, “δεν υπάρχει κανένας τρόπος για να του το πω.”
“Πείτε μου τότε,” συνέχισε η γιατρός, “είναι οι οργασμοί σας ικανοποιητικοί όταν έχετε αυτές τις φαντασιώσεις για το ότι βιάζεστε.”
“Θεέ μου, ναι,” αναφώνησε η Julie, “είναι οι πιο φανταστικοί οργασμοί που είχα ποτέ στη ζωή μου. Τίποτα από ότι θα μπορούσε να μου κάνει ο φίλος μου δε θα μπορούσε ποτέ να πλησιάσει την ικανοποίηση που παίρνω από το να σκέφτομαι ότι κάνω sex δια της βίας.”
“Νομίζετε ότι θέλετε στ’ αλήθεια να βιαστείτε,” ρώτησε η Δόκτωρ Kohler.
“Δεν ξέρω,” απάντησε η Julie, “αυτό είναι που με ανησυχεί περισσότερο, φοβάμαι ότι μπορεί συνειδητά ή ασυνείδητα να βάλω τον εαυτό μου σε μια θέση όπου μπορεί να πληγωθώ προσπαθώντας να ικανοποιήσω την ίδια μου την περιέργεια.”
Η γιατρός έγειρε πίσω στην καρέκλα της και έδειχνε να ονειροπολεί για μερικά δευτερόλεπτα, μετά ρώτησε τη Julie, “Αν μπορούσατε να ικανοποιήσετε την επιθυμία σας του να βιαστείτε με έναν ασφαλή τρόπο, θα το σκεφτόσασταν.”
Η Julie το σκέφτηκε για ένα ή δύο λεπτά και έπειτα απάντησε, “Αν ήταν εγγυημένα ασφαλές, ναι, θα το δοκίμαζα.”
“Λοιπόν,” συνέχισε η γιατρός, “έχουμε έναν τρόπο για να ικανοποιήσουμε την περιέργειά σας χωρίς να σας θέσουμε σε κανένα είδος κινδύνου.”
“Έχετε ακούσει ποτέ για έναν αντικαταστάτη,” ρώτησε η γιατρός.
“Εννοείτε όπως οι αντικαταστάτριες μητέρες, αυτό το είδος πράγματος,” απάντησε η Julie.
“ Όχι, όχι σαν αυτό,” είπε η γιατρός, “αυτό που έχουμε εδώ στην κλινική είναι εκπαιδευμένοι σεξουαλικοί τεχνικοί, ή αντικαταστάτες, που μπορούν να παίξουν σχεδόν κάθε ρόλο που τους ζητάτε. Στην περίπτωσή σας, ο ρόλος θα ήταν αυτός ενός επιτιθώμενου βιαστή. Η βασική διαφορά ανάμεσα σε αυτό και την πραγματική κατάσταση, παρ’ όλα αυτά, είναι ότι μπορείτε να σταματήσετε την συνάντηση οποιαδήποτε στιγμή.”
“Αυτό που έχουμε βρει είναι, ότι αφού ένα άτομο βιώνει πραγματικά την απόλυτη σεξουαλική του φαντασίωση, δεν είναι πια μια φαντασίωση, και ο ενθουσιασμός γρήγορα ξεθωριάζει. Νομίζω ότι είστε μια πρώτη υποψήφια για αυτόν τον τύπο θεραπείας,” πρόσθεσε η γιατρός.
Ποτέ δεν είχε περάσει από το μυαλό της Julie να το δοκιμάσει πραγματικά, κι έτσι δεν ήταν ακριβώς προετοιμασμένη για να απαντήσει χωρίς κάποια σκέψη. Η γιατρός, συνειδητοποιώντας την αγωνία της είπε, “Δεν χρειάζεται να πάρετε αυτή την απόφαση αμέσως τώρα, αλλά σκεφτείτε το. Πιστεύω ότι αυτός ο τύπος θεραπείας μπορεί να προχωρήσει αρκετά προς τη λύση του προβλήματός σας.”
Η Julie τότε ρώτησε, “Ποιος θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο.”
Η γιατρός πλησίασε στο συρτάρι του γραφείου της και έβγαλε έξω έναν χαλαρό ντοσιέ πάχους δύο ιντσών. Ανοίγοντας τον, έδειξε στην Julie τις φωτογραφίες εκατοντάδων ανδρών, από όλες τις διαφορετικές φυλές, ηλικίες και μεγέθη.
“Νομίζω ότι μπορούμε να βρούμε κάποιον εδώ μέσα που θα ταίριαζε στην ιδέα σας ενός τρελού βιαστή,” είπε η Δόκτωρ Kohler.
Η Julie, κοιτώντας τώρα προσεκτικά τις φωτογραφίες μπροστά της, σταμάτησε όταν έφτασε στην φωτογραφία ενός μαύρου άνδρα που έδειχνε τριάντα ετών.
“Τι θα λέγατε γι’ αυτόν,” ρώτησε η Julie, δείχνοντας την φωτογραφία.
Η Δόκτωρ Kohler μετακίνησε τη φωτογραφία και έλεγξε τις πληροφορίες που ήταν τυπωμένες στο πίσω μέρος.
“Αυτός είναι ένας μαύρος άνδρας τριάντα τεσσάρων ετών, ύψους έξι ποδών, και βάρους διακοσίων pounds,” απάντησε, “ναι, νομίζω ότι θα έκανε μια χαρά.”
“Πώς θα γίνει για να το κάνουμε αυτό,” ρώτησε ελαφρώς νευρική η Julie, “θα μπορούσε να γίνει εδώ στο γραφείο σας.”
“Ω, όχι,” απάντησε η Δόκτωρ Kohler, “αυτό είναι ένα πολύ ελεγχόμενο περιβάλλον. Πρέπει να γίνει έξω κάπου στην πόλη, να το κάνουμε αρκετά ρεαλιστικό για να έχει την επιθυμούμενο αποτέλεσμα.”
“Τι συμβαίνει αν φτάσω να φοβάμαι και θέλω αυτός να σταματήσει,” ρώτησε η Julie.
“Θα σας δώσουμε μια λέξη “ασφάλειας”—μια λέξη που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε οποιαδήποτε στιγμή για να σταματήσετε το όλο πρόγραμμα. Αν για παράδειγμα η λέξη ασφάλειάς σας ήταν “βελόνα”, αυτό που θα είχατε μόνο να κάνετε είναι να πείτε αυτή τη λέξη και ο αντικαταστάτης σας θα σταματούσε αμέσως, είναι τόσο εύκολο.”
“Πότε θα μπορούσε να συμβεί,” ρώτησε η Julie.
“Δεν μπορούμε να σας πούμε πότε ή που, αλλά μπορώ να σας πω ότι θα γίνει κάποια στιγμή στις δύο επόμενες εβδομάδες,” απάντησε η γιατρός. “Θέλετε να προχωρήσετε με την θεραπεία;”
“Ναι, ναι θέλω,” απάντησε η Julie, “οργανώστε το, θέλω να το κάνω.”
Για τις επόμενες μέρες η Julie πρόσεχε λίγο παραπάνω κάθε μαύρο άντρα που συναντούσε. Δεν ήταν ούτε σίγουρη πια για το πώς έμοιαζε πραγματικά ο αντικαταστάτης της, και τελικά είχε κοιτάξει τη φωτογραφία του μόνο για λίγα δευτερόλεπτα. Μετά από τέσσερις μέρες χωρίς καν ένα ίχνος επαφής, τηλεφώνησε στο γραφείο της Δόκτωρ Kohler για να βεβαιωθεί ότι είχαν γίνει όλες οι ετοιμασίες, βεβαιώθηκε ότι όλα είχαν ετοιμαστεί και ότι είχε δοθεί στον αντικαταστάτη της η αποστολή του. Αποφάσισε ότι δεν της έκανε καλό να εντρυφεί στο θέμα, κι έτσι προσπάθησε να το αφήσει έξω από το μυαλό της και να σκεφτεί άλλα πράγματα.
Όταν έφτασε σπίτι από τη δουλειά εκείνο το απόγευμα η είσοδος του κτιρίου της ήταν άδεια από ανθρώπους. Αυτό δεν ήταν ασυνήθιστο, επειδή υπήρχαν μόνο είκοσι πέντε μονάδες, και οι περισσότεροι από τους ενοίκους ήταν νέοι άνθρωποι που δούλευαν και περνούσαν αρκετό χρόνο μακριά από το κτίριο.
Φτάνοντας στον ανελκυστήρα για να την πάει στο τρίτο πάτωμα, η Julie τρόμαξε όταν από το πουθενά ένας άντρας γλίστρησε μέσα στον ανελκυστήρα πίσω της. Πριν προλάβει να γυρίσει και να τον δει καλά, είχε το ένα του χέρι γύρω από τη μέση της και ένα μαχαίρι στο λαιμό της. Παρ’ όλο που ήξερε ότι αυτός ο άνδρας ήταν εκεί για να εκπληρώσει τη φαντασίωσή της, δεν μειώθηκε καθόλου ο τρόμος της.
Με έναν χαμηλό τραχύ ψίθυρο αυτός είπε, “Μια λάθος κίνηση ή ένας οποιοσδήποτε ήχος και σε σφάζω, το έπιασες;” Η Julie έγνεψε με το κεφάλι της και προσπάθησε να μην κάνει καμία μη απαραίτητη κίνηση.
“Πίεσε τον αριθμό του πατώματός σου,” διέταξε αυτός. Η Julie πίεσε το κουμπί για τον τρίτο όροφο, και οι δύο περίμεναν στη σιωπή καθώς ο ανελκυστήρας ανέβαινε αργά προς τον τρίτο. Όταν έφτασαν εκεί και οι πόρτες άνοιξαν, αυτός που την είχε αιχμάλωτη της είπε να περπατήσει προς το διαμέρισμά της και να το ξεκλειδώσει, υπενθυμίζοντάς της επίσης ότι οποιοσδήποτε ήχος θα κατέληγε σε έναν σχισμένο λαιμό.
Η Julie ψηλάφισε για να βρει τα κλειδιά της, σχεδόν ρίχνοντάς τα στο χαλί, και με τρεμάμενο χέρι ξεκλείδωσε την πόρτα του διαμερίσματός της. Η πόρτα άνοιξε διάπλατα και αυτή σπρώχτηκε βίαια μέσα, τόσο σκληρά πράγματι που έπεσε κάτω.
Αυτός έκλεισε γρήγορα την πόρτα πίσω του, και άρπαξε την Julie από τα μαλλιά και την τράβηξε να σταθεί στα πόδια της.
“Εδώ μέσα,” την διέταξε, σπρώχνοντάς την μέσα στο καθιστικό. Μέχρι τώρα η Julie είχε ρίξει μια καλή ματιά στο πρόσωπό του, και δεν μπορούσε να πει αν έμοιαζε με την φωτογραφία του ή όχι.
“Κάθισε κάτω,” είπε, δείχνοντας την ξύλινη κουνιστή καρέκλα που της είχε δώσει η μητέρα της σαν δώρο καλωσορίσματος στο σπίτι. Βάζοντας το χέρι του μέσα στην τσέπη του, έβγαλε ένα ρολό μονωτικής ταινίας, και προχώρησε στο να δέσει τους καρπούς της στα χερούλια της καρέκλας. Έκανε το ίδιο στους αστράγαλούς της, δένοντάς τους στα μπροστινά πόδια της καρέκλας, και μετά παίρνοντας ένα μικρό κομμάτι και βάζοντάς το πάνω από το στόμα της. Όταν ένιωσε ότι ήταν τελείως ακινητοποιημένη, περιφέρθηκε γύρω στο διαμέρισμα.
Παρ’ όλο που φοβόταν ακόμη, η Julie συνήθιζε λίγο την παρουσία του, και χαλάρωσε λιγάκι. Η αίσθηση από τα τεράστια δυνατά χέρια του είχε κάνει το αιδοίο της Julie να αρχίσει να υγραίνεται. Αυτό που αισθανόταν ήταν σχεδόν ακριβώς το ίδιο αίσθημα που της έδινε η φαντασίωσή της. Όταν αυτός επέστρεψε στο καθιστικό, κουβαλούσε ένα μπουκάλι μπύρα και ένα σάντουιτς, το οποίο είχε φτιάξει στην κουζίνα.
“Ελπίζω να μη σε πειράζει αν δανειστώ λίγο φαγητό,” γέλασε, και μετά ήπιε μια μεγάλη γουλιά από το μπουκάλι της μπύρας. Κάθισε στον καναπέ για να τελειώσει το κολατσιό του, κοιτάζοντας τη Julie καθώς έτρωγε. Καθώς τελείωνε, τη ρωτάει, “Ει, σκύλα, πηδήχτηκες ποτέ από αδερφό.”
Απλά το να τον ακούει να κάνει αυτή την ερώτηση έκανε τη Julie να αφήσει ένα απαλό βογκητό. Το αιδοίο της ήταν τώρα έντονα υγρό, και ο πόθος ανάβλυζε από τη διχάλα της. Καθώς σηκώθηκε από τη θέση του, προχώρησε προς το μέρος της και τράβηξε την ταινία από το στόμα της, καίγοντας το δέρμα όπου είχε κολληθεί. Ξανά, επιδεικνύοντας το μαχαίρι, την προειδοποίησε να μην βγάλει άχνα. Με το άλλο του χέρι κατέβασε το φερμουάρ του παντελονιού του και έβγαλε έξω το πέος του.
Η Julie διαπεράστηκε καθώς κοιτούσε επίμονα το τεράστιο μαύρο πέος μόνο ίντσες μακριά από το πρόσωπό της. Παρ’ όλο που ήταν μόνο κατά το ήμισυ σκληρό, ήταν μεγαλύτερο από κάθε άλλο που είχε δει ποτέ. Μεγάλες φλέβες έτρεχαν διαμήκους ενός καναλιού που κυριαρχούνταν από ένα κεφάλι που έμοιαζε να είναι στο μέγεθος μιας μπάλας μπιλιάρδου. Ακόμη και στις πιο συναρπαστικές της φαντασιώσεις, ποτέ δεν φαντάστηκε ένα πέος τόσο μεγαλοπρεπές όσο αυτό. Αυτός κινήθηκε λίγο πιο κοντά μέχρις ότου αυτή μπορούσε να νιώσει την έξαψη να βγαίνει από το μεγάλο πέος, ακόμη λίγο πιο κοντά και τα χείλη της κοκκίνισαν απέναντι από το όμορφο κεφάλι. Αυτός έσπρωξε λίγο ακόμα και αυτή άφησε το κεφάλι να μπει μέσα στο στόμα της.
“Χριστέ μου,” σκέφτηκε αυτή, “θα τελειώσω και μόνο που έχω το πέος του μέσα στο στόμα μου.”
Το αιδοίο της ήταν τώρα ένα συνοθύλευμα από φιλονικούμενα νεύρα, και με τα πόδια της να έχουν δεθεί χωριστά, δεν μπορούσε να πιέσει καθόλου την κλειτορίδα της, και αυτό την τρέλαινε από τον πόθο. Το γυαλιστερό μαύρο όργανο ήταν τώρα σε πλήρη στύση, και ήταν τόσο μεγάλο που δυσκολευόταν να πάρει πολύ πέρα από το κεφάλι μέσα στο στόμα της.
Παίρνοντας το μαχαίρι του, έκοψε την ταινία και στους δύο καρπούς, και μετά έγειρε και ελευθέρωσε τους αστραγάλους της. Τραβώντας το πέος του έξω από το στόμα της, την άρπαξε από τα μαλλιά και την έριξε στα πόδια της και απαίτησε, “Βγάλε όλα τα ρούχα σου, ΤΩΡΑ!”
Τρέμοντας από πόθο, η Julie γρήγορα έβγαλε τα ρούχα της και στάθηκε γυμνή μπροστά στον εισβολέα της.
“Ωραία βυζάκια,” σχολίασε αυτός, καθώς την κοιτούσε από πάνω ως κάτω προσεκτικά. Η Julie ήταν σίγουρη πως αυτός μπορούσε να δει πόσο υγρό είχε γίνει το αιδοίο της, και με αυθάδεια πόζαρε γι’ αυτόν με τα πόδια της εν μέρει ανοιχτά. Επαναφέρθηκε στις αισθήσεις της από το κουδούνισμα του τηλεφώνου, αυτόματα πήγε να το πιάσει στο τέλος του τραπεζιού, αλλά αυτός της άρπαξε το μπράτσο και έκανε μια απειλητική χειρονομία με το μαχαίρι του. Έπρεπε να απαντήσει, επειδή περίμενε ένα τηλεφώνημα από τη μητέρα της, και αν δεν το σήκωνε, μπορεί να ερχόταν αυτή από εκεί για να δει αν είναι καλά.
Αφού άκουσε την εξήγησή της, αυτός είπε, “Εντάξει, απάντησε, αλλά αν προσπαθήσεις να ξεγλιστρήσεις, θα κόψω τον γαμημένο σου λαιμό.”
Ξανά έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό της, και μετά της έκανε νεύμα να το σηκώσει. Η Julie σήκωσε το τηλέφωνο και αυτό που άκουσε από την άλλη άκρη της γραμμής έκανε το αίμα της να παγώσει από φόβο, όχι, κάντε το τρόμο. Ήταν από το γραφείο της Δόκτορος Kohler, και τηλεφωνούσαν για να την ενημερώσουν ότι ο αντικαταστάτης που είχε επιλέξει είχε σπάσει το πόδι του, και ότι έπρεπε να περάσει από εκεί και να επιλέξει κάποιον άλλο.
Βάζοντας κάτω το ακουστικό αφού είπε εντάξει, η Julie άρχισε να τρέμει ολόκληρη, σκέφτηκε πραγματικά ότι θα αρρώσταινε. Ο εισβολέας της μετακίνησε το μαχαίρι από το λαιμό της, και η Julie γύρισε αργά για να τον κοιτάξει πιο προσεκτικά.
Το μεγάλο του πέος που ακόμη εξείχε αισχρά από το ξεκουμπωμένο του φερμουάρ, έμοιαζε τώρα πολύ περισσότερο απειλητικό από ότι λίγα μόνο λεπτά πριν.
“Θα σε γαμήσω τώρα σκύλα,” είπε, αρπάζοντάς την από το μπράτσο, σύροντάς την βίαια μέσα στην κρεβατοκάμαρα, και πετώντας την πάνω στο κρεβάτι. Το μυαλό της τώρα γύριζε τελείως εκτός ελέγχου. Κατέβασε το παντελόνι του και το έβγαλε, αφήνοντάς τον γυμνό από τη μέση και κάτω. Είχε πολύ μυώδη πόδια και γλουτούς, και το πέος του έδειχνε ακριβώς προς αυτήν καθώς ξάπλωνε αβοήθητα μπροστά του.
Κρατώντας ακόμη το μαχαίρι στο χέρι του, γλίστρησε πάνω από αυτήν, χτυπώντας το στέρνο του πάνω στα στήθη της. Μπορούσε να μυρίσει αλκοόλ στην ανάσα του, και το σώμα του μύριζε απαίσια. Τα ρουθούνια της γέμισαν από αυτά τα αρώματα που της προκαλούσαν εμετό, και ένιωσε ίχνη εμετού στο λαρύγγι της.
“Άνοιξε τα πόδια σου, σκύλα, ο μπαμπάκας θα πηδήξει τη μικρή λευκή του τσούλα.”
Με το μαχαίρι πιεσμένο στο λαιμό της, είτε θα υπέκυπτε είτε θα πέθαινε, έτσι άνοιξε αργά τους όμορφους μηρούς της, και περίμενε αυτόν να την πάρει.
“Βάλτο μέσα εσύ,” διέταξε αυτός.
Δάκρυα ανάβλυζαν τώρα στα μάτια της, αλλά κατέβασε το χέρι της και έπιασε τη σκληρή σαν βράχο στύση και την κατηύθυνε στα χείλη του αιδοίου της.
“Σε π-παρακαλώ μη μου κάνεις κακό,” ικέτευσε αυτή, συνειδητοποιώντας τώρα ότι υπήρχε αρκετά μεγάλη πιθανότητα να πάθει μεγάλο κακό, ή και χειρότερα. Βάζοντας απαλά το κεφάλι μέσα στον κόλπο της, τα μάτια της γύρισαν πίσω μέσα στο κεφάλι της καθώς αυτός βυθίστηκε ολόκληρος μέσα της με μια γρήγορη κίνηση. Με τον λαιμό της να σφίγγεται, και τα χείλη της να γίνονται ξηρά, το αιδοίο της απάντησε στη μαζική εισβολή με έναν τεράστιο οργασμό. Ένα δυνατό βογκητό απέδρασε από τα χείλη της, και αυτός γέλασε και είπε,
“Δεν μπορείς να χορτάσεις το μαύρο κρέας, έτσι δεν είναι, μικρή γαμημένη τσούλα.”
Το βογκητό της έδειχνε να είναι ένα σήμα γι’ αυτόν για να αρχίσει να συνθλίβει το αβοήθητο αιδοίο της με τον μαύρο του πέος για πήδημα. Μη όντας ικανή να ελέγξει τον εαυτό της, τύλιξε τα πόδια της γύρω από την πλάτη του και άρχισε να συναντά τους γλουτούς του. Η θετική της ανταπόκριση τον οδήγησε σε μια φρενίτιδα, και έφερε το πέος του μέσα και έξω από το αιδοίο της μέχρις ότου και οι δύο εξερράγησαν σε έναν σχεδόν ταυτόχρονο οργασμό.
Όταν τράβηξε έξω το πέος του, αυτό προκάλεσε στο αιδοίο της να κάνει έναν τελευταίο σπασμό, αλλά αυτή ήταν τώρα τελείως αδύναμη και ξαπλωμένη σε ένα σωρό πάνω στο κρεβάτι καθώς αυτός ντυνόταν.
“Πού είναι η τσάντα σου,” ρώτησε αυτός, καθώς κούμπωνε τη ζώνη του.
“Στο καθιστικό πάνω στον καναπέ,” απάντησε αυτή.
Έφυγε από το δωμάτιο και επέστρεψε λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, ψάχνοντας το ανοιχτό της βιβλίο τσέπης. Βρίσκοντας περίπου διακόσια δολάρια σε μετρητά, τα έχωσε στο μπουφάν του, και μετά προχώρησε στις πιστωτικές της κάρτες.
Όταν ήταν έτοιμος για να φύγει, είπε, “Συγνώμη, αλλά πρέπει να σε δέσω.” “Δεν μπορώ να ρισκάρω το να καλέσεις τους μπάτσους.”
Αυτή ξεκίνησε να διαμαρτύρεται, αλλά αυτός απλά την αγνόησε και έδεσε με ταινία τα χέρια της πίσω από την πλάτη της και τους αστραγάλους της σφιχτά μαζί. Τοποθέτησε ένα τελευταίο κομμάτι κατά μήκους του στόματός της, και κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Σταμάτησε, επέστρεψε στο κρεβάτι, και τράβηξε το καλώδιο του τηλεφώνου έξω από τον τοίχο.
“Ορίστε,” είπε, “θα αφήσω το τηλέφωνο στο καθιστικό κατειλημμένο. Αν μπορέσεις να βγάλεις την ταινία από το στόμα σου, μπορεί να είσαι ικανή να ξεγλιστρήσεις και να καλέσεις σε βοήθεια.”
Έπειτα σε μια στιγμή βρισκόταν μόνη της στο διαμέρισμά της, καθώς άκουσε την εξώπορτα να ανοίγει και να κλείνει, και τον ήχο βημάτων να απομακρύνονται από το χωλ πηγαίνοντας προς τον ανελκυστήρα. Πήρε περίπου τρεις ώρες στη Julie να ελευθερωθεί, αλλά αντί να καλέσει την αστυνομία κάλεσε τον τηλεφωνητή της Δόκτορος Kohler και άφησε μήνυμα στη γιατρό να επικοινωνήσει μαζί της το συντομότερο δυνατό.
Καθώς κάθισε με ένα ποτήρι κρασί, κάθισε δίπλα στο τηλέφωνο και περίμενε. Δέκα λεπτά αργότερα αυτό χτύπησε, και μιλούσε στη γιατρό. Ξεστόμισε την ιστορία της, χωρίς να αφήσει τίποτα έξω, και έπειτα περίμενε να ακούσει τι είχε να πει η γιατρός για όλα αυτά.
“Julie,” ξεκίνησε η γιατρός, “όταν νόμισες ότι ο εισβολέας ήταν ο αντικαταστάτης, φοβήθηκες πραγματικά, εννοώ, φοβήθηκες για τη ζωή σου.” Η Julie απάντησε, “Λοιπόν στην αρχή φοβήθηκα, αλλά έπειτα συνειδητοποίησα αργά ότι δεν βρισκόμουν σε πραγματικό κίνδυνο, και, όχι, νομίζω ότι δεν φοβήθηκα πραγματικά μέχρις ότου έλαβα το τηλεφώνημα από το γραφείο σας.”
“Αυτό είναι σωστό,” συνέχισε η Δόκτωρ Kohler, “είναι αδύνατο να επιφέρουμε το είδος του φόβου που βιώνατε στις φαντασιώσεις σας, αν γνωρίζατε ότι δεν υπήρχε κανένας πραγματικός κίνδυνος. Για αυτό το λόγο, τηλεφωνήσαμε για να σας κάνουμε να νομίσετε ότι ήσαστε πραγματικά με έναν αληθινό επιτιθέμενο. Πιστεύω πως τώρα όταν έλθετε στην επόμενη συνεδρία μας, θα έχουμε πράγματι κάτι για να συζητήσουμε.”
Η Julie κοίταζε απορημένη το τηλέφωνο και ήταν προς στιγμή αποστομωμένη όταν άκουσε την ιστορία της γιατρού. Στο τέλος όταν έκλεισε, ακόμη δεν ήξερε αν απωθήθηκε ή όχι με το να είναι ο στόχος ενός βιαστή. Αργότερα εκείνο το βράδυ στο κρεβάτι, ήταν ακόμη ένα κουβάρι νεύρα εξαιτίας του τι είχε περάσει νωρίτερα εκείνο το απόγευμα. Το χέρι της γλίστρησε κάτω στο αιδοίο της και άρχισε να κτυπά την κλειτορίδα της που γινόταν σκληρή. Το μυαλό της άρχισε να ταξιδεύει καθώς το δάκτυλό της έτριψε το μικρό σκληρό όγκο. Χωρίς ακόμη να το έχει συνειδητοποιήσει, οι σκέψεις της γύρισαν στο μεγάλο μαύρο πέος που είχε τόσο πολύ φροντίσει το αιδοίο της. Καθώς ο οργασμός της πλημμύρισε το αιδοίο της, και η μόνη της σκέψη ήταν στο μαχαίρι και στο πέος, ήξερε εκείνη τη στιγμή ότι αυτό είναι αυτό που ήθελε πραγματικά—και δεν ήταν καθόλου πρόβλημα.
Απόδοση στα ελληνικά Αρετή Χαλκιαδάκη, Ψυχολόγος.