Williamsport – Με ένα γέλιο τόσο διαπεραστικό που χτυπάει κατευθείαν στο στομάχι, με ένα μυαλό τόσο οξυδερκές που μπορεί να εμπνεύσει την ψυχή, και με ένα σώμα τόσο καλογυμνασμένο που μπορεί να γίνει εξώφυλλο στο «GQ», ο Jesse McKinney, από το DuBoistown του Lycoming County, δεν είναι απλά χαρισματικός, είναι ακαταμάχητος.
Πάσχοντας από εγκεφαλική παράλυση εκ γενετής, ο Jesse MacKinney, 36 χρόνων, είναι ο νικητής του διαγωνισμού body building ελαφρών βαρών σε αναπηρικό αμαξίδιο, για το 2005, που διοργάνωσε το National Physique Committee{NPC}, στο West Palm Beach, Flo, τον Φεβρουάριο.
Το NPC είναι ο επίσημος κρατικός διαγωνισμός body building για ερασιτέχνες αθλητές ,άντρες και γυναίκες, και η συμμετοχή σε αυτόν αποτελεί προϋπόθεση για να γίνει κάποιος επαγγελματίας bodybuilder, από την International Federation of Body Builders.
«Ο κόσμος συγχέει τον διαγωνισμό και θεωρεί ότι είναι κάτι σαν τα Special Olympics. Πιστεύω ότι τα Special Olympics είναι ένα εκπληκτικό πράγμα και θα χαρώ πολύ να συνεισφέρω σε αυτό. Όμως αυτό που κάνω εγώ είναι μέρος του NPC που αποτελεί την ερασιτεχνική έκδοση των επαγγελματιών bodybuilder», μας λέει ο MacKinney.
Ο MacKinney μας λέει ότι στο γυμνάσιο ήταν «πολύ ευάλωτος» και κάποια άτομα τον «κακομεταχειρίζονταν», επειδή ήταν πολύ αδύναμος. Έπειτα, γνώρισε κάποιον αρσιβαρίστα που είχε κι εκείνος εγκεφαλική παράλυση.
«Ήταν απίστευτα δυνατός, κι ήθελα κι εγώ να γίνω έτσι, ώστε να μην με κακοποιήσουν σωματικά ποτέ ξανά», έγραψε σε ένα e-mail στην Sun- Gazette, o MacKinney.
Απόφοιτος του Pen University, o MacKinney, πήρε το πτυχίο της ανθοκομίας. Στο πανεπιστήμιο γνώρισε και τη γυναίκα του, την Christine, με την οποία έχουν μία κορούλα, την Kayla, η οποία όπως μας λέει ο MacKinney, «είναι 6 ετών και πάει στα 21!»
«Γι’ αυτό πρέπει να δείχνω στιβαρός, τη στιγμή που η Kayla μεγαλώσει κι αρχίσει να βγαίνει ραντεβού», μας λέει ο MacKinney γελώντας.
Καθώς χάζευε στο διαδίκτυο το 1996, έπεσε πάνω στην ιστοσελίδα του NPC, Wheelchair Bodybuilding Nationals, και σκέφτηκε: «θα μπορούσα να συμμετέχω κι εγώ».
Το 1997, ο MacKinney συμμετείχε στον διαγωνισμό για πρώτη φορά, κι ήρθε πέμπτος στην κατηγορία των αρχάριων.
«Ήταν η στιγμή που αποφάσισα να ασχοληθώ σοβαρά με αυτό. Τώρα όποιος προσπαθήσει να με πειράξει, θα βρεθεί μπροστά σε μια δυσάρεστη έκπληξη», μας λέει.
Το 2001 ήρθε πρώτος στην κατηγορία των αρχάριων, ενώ το 2002 ήρθε δεύτερος στην κατηγορία των ελαφρών βαρών. Το 2005 ήρθε η καλύτερη θέση μέχρι σήμερα, πρώτος στην κατηγορία ελαφρών βαρών.
«Νιώθω πραγματικά υπέροχα, γιατί δούλεψα πολύ σκληρά για 8 χρόνια και διαγωνίζομαι από το 1997, κι είχα να συναγωνιστώ άτομα που κάνουν χρήση στεροειδών κι έχουν καλύτερο έλεγχο του άνω μέρους του κορμού τους απ’ ό,τι εγώ», μας λέει.
Ο MacKinney γυμνάζεται με τη βοήθεια ενός φίλου και βοηθού, του Chris Silvangi, και χρησιμοποιεί τον εξοπλισμό του Williamsport YMCA, τρεις με τέσσερις φορές την εβδομάδα.
«Πηγαίνουμε στην αίθουσα με τα βάρη, τον βοηθώ να μεταφερθεί από το καρότσι στον επίπεδο πάγκο, του δένω τα πόδια στον πάγκο, και τα χέρια του στην μπάρα», λέει ο Silvangi. «Σε αυτή τη θέση, έχει πλήρη έλεγχο των χεριών του, και το μόνο που κάνω είναι να κρατώ τα χέρια του στη θέση αυτή. Είναι ένα σημείο που το κορμί του κάνει συσπάσεις».
Ο MacKinney, που δουλεύει και με τα ελεύθερα βάρη, συμφωνεί με τον Silvangi ότι όταν σηκώνει τα βάρη, κάτι συμβαίνει και προκαλείται σύσπαση στους μυς του, που δεν μπορεί ο ίδιος να ελέγξει, όταν τα βάρη βρίσκονται ψηλά.
«Όταν κάνω την ανύψωση, το σώμα μου αντιδρά με αυτόν τον τρόπο», λέει.
Κυριακή, 24 Απριλίου, 2005
Της Stephanie Farr από το Associated Press
Μετάφραση: Πάνος Ζουρνατζίδης, Εργοθεραπευτής,
allejestem@hotmail.com