Νέες έρευνες αποδεικνύουν ότι λεπτές και ανεπαίσθητες αλλαγές στον ιστό του εγκεφάλου επηρεάζει την πρόοδο της ασθένειας της ΣΚΠ.
«Δείξαμε ότι αυτές οι υποτροπές επηρεάζουν τον ιστό του εγκεφάλου, και ότι είναι μεγαλύτερες σε ασθενείς με δευτερογενής προοδευτική ΣΚΠ, από ότι σε άτομα που βρίσκονται στη πρωτογενή φάση της νόσου,»εξηγεί ο επικεφαλής της ομάδας έρευνας, Ούγκο Βρένκεν του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ.
Η ομάδα του, δημοσίευσε τα αποτελέσματα της έρευνας στο τεύχος της Ραδιολογίας.
Η ΣΚΠ είναι μια ανίατη φλεγμονώδης ασθένεια του κεντρικού νευρικού συστήματος που συνοδεύεται από αδυναμία των μυών, μούδιασμα και έλλειψη συντονισμού. Τα όρια της σοβαρότητας της ασθένειας ξεκινάνε από μια καλοήθης περίπτωση μέχρι την σοβαρή αναπηρία και ακόμα και το θάνατο.
Πολλοί ειδικοί θεωρούν ότι η ΣΚΠ είναι μια αυτοάνοση ασθένεια, στην οποία ο ίδιος ο οργανισμός επιτίθεται στους δικούς του ιστούς, και ειδικότερα στη μυελίνη το προστατευτικό ιστό που περιβάλλει τα νεύρα.
Περίπου 400,000 άνθρωποι στην Αμερική διαγνώστηκε ότι πάσχουν από ΣΚΠ, σύμφωνα με τον Εθνικό Οργανισμό της ΣΚΠ.
Σε ασθενείς με ΣΚΠ, η μαγνητική τομογραφία καμιά φορά αποκαλύπτει κακώσεις του εγκεφάλου ή των πλακών οι οποίες αντικατοπτρίζουν αλλαγές βασιζόμενες στην ασθένεια σε πνευματικές και σωματικές λειτουργίες.
Πρόσφατα οι γιατροί χρησιμοποίησαν αυτές τις μαγνητικές προκειμένου να διαγνώσουν την ΣΚΠ. Ωστόσο μια αφύσικη μαγνητική δεν σημαίνει πάντα ότι ο ασθενής πάσχει από ΣΚΠ, ούτε μια φυσιολογική αποκλείει την ύπαρξη της ασθένειας.
Είναι γεγονός ότι ένα μικρού ποσοστό ασθενών με ΣΚΠ, περίπου ένα 5%, έχουν αποτελέσματα από τις μαγνητικές τους δεν αποκαλύπτουν κακώσεις στις νευρικές πλάκες του εγκεφάλου, σύμφωνα με τον Εθνικό Οργανισμό της ΣΚΠ.
Τι δεν μπορούν να δουν οι κλινικοί γιατροί από μια μαγνητική τομογραφία- αλλά οι ερευνητές μπορούν να το ανακαλύψουν χρησιμοποιώντας πιο προηγμένη τεχνολογία-είναι οι λεπτές αλλαγές που είναι άμεσα σχετικές με τη πορεία της ασθένειας και της ανικανότητας.
Με το να μετράνε τις αλλαγές που εμφανίζονται στη μαγνητική, θα μπορούσε να βοηθήσει στους γιατρούς να κατανοήσουν καλύτερα την ασθένεια και να επιτρέψει να δίνουν στους ασθενείς μια καθαρότερη διάγνωση για την ασθένεια.
Χρησιμοποιώντας πιο προηγμένες μεθόδους Μαγνητικής Τομογραφίας, η οποία λέγεται «χαρτογράφηση των Τ1 λεμφοκυττάρων»,η Ολλανδική ομάδα συνέκρινε τον ιστό του εγκέφαλου 67 ασθενών με ΣΚΠ και 24 υγιών ατόμων. Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν στις αλλαγές που συνέβαιναν σε περιοχές που δε φαίνονταν στη Μαγνητική Τομογραφία σαν κακώσεις από τη ΣΚΠ.
Η χαρτογράφηση των Τ1 λεμφοκυττάρων έδειξε αλλαγές που προκαλούνται από την ΣΚΠ σε μεγάλα μέρη του εγκεφαλικού ιστού τα οποία σε μια απλή μαγνητική δε θα γίνονταν αντιληπτά. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, εξαρτάται από το στάδιο της ασθένειας, αυτές οι αλλαγές μπορεί έχουν προκαλέσει ζημιά στο Εγκεφαλικό Ιστό γύρω στο 10 με 30%, γεγονός που δε φαίνεται σε μια απλή μαγνητική.
Οι αλλαγές είναι πιο ευδιάκριτες σε ασθενείς με δευτερογενής προοδευτική ΣΚΠ από ότι σε αυτούς που βρίσκονται σε λιγότερο προοδευτικό στάδιο της νόσου, λεγόμενες επαναλαμβανόμενες υποτροπές της ΣΚΠ, λέει ο Βρένκεν.
«Αυτό αποδεικνύει ότι οι ασθενείς οι οποίοι βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο της νόσου όχι μόνο δείχνουν πιο εμφανώς τις κακώσεις αλλά επηρεάζονται και περισσότερο» πρόσθεσε.
Οι παρατηρούμενες αλλαγές του εγκεφάλου ήταν περισσότερο συνδεδεμένες με την κλινική ανικανότητα παρά από τις κακώσεις που γίνονταν ορατές σε μια βασική μαγνητική. «Αυτό υποδεικνύει ότι οι αλλαγές ,πιθανώς δυσδιάκριτες, μπορεί να είναι υπεύθυνες για ένα μέρος της ανικανότητας των ασθενών» είπε ο Βρένκεν.
«Η λεπτή κατάσταση της ΣΚΠ είναι η μεταβλητότητα στην πρόοδο της νόσου,» παρατηρεί η δόκτωρ Πατρίσια Α. Ο’Λούνευ, η διευθύντρια των προγραμμάτων έρευνας της βιοιατρικης του Εθνικού Οργανισμού της ΣΚΠ.
Η μαγνητική τομογραφία είναι ένα ευτύχημα για τη διάγνωση της ΣΚΠ από τις αρχές το 1990, η οποία επιτρέπει τη γρήγορη διάγνωση, σε συνδυασμό με άλλα όργανα εκτίμησης. «Έχει επιτρέψει στους γιατρούς να παρατηρήσουν τη νόσο πιο αντικειμενικά με το να τους επιτρέπει να δουν τις ζημίες στον εγκέφαλο, χωρίς να στηρίζονται μόνο στο πότε οι ασθενείς νιώθουν καλά ή άσχημα.»λέει η Ο’Λούνευ.
Ωστόσο, «Αυτό που λείπει από τις μελέτες και την κλινική φροντίδα τώρα είναι μια μέθοδος μακροχρόνιας πρόβλεψης της ανικανότητας.
Μερικοί άνθρωποι μένουν λειτουργικοί για 20 χρόνια πριν χειροτερέψουν τα συμπτώματα της ασθένειας, ενώ άλλοι ασθενείς της νόσου ΣΚΠ επιδεινώνονται γρήγορα. Σήμερα για αυτό, που δεν μπορεί να αποφανθεί η επιστήμη σε γιατρούς και ασθενείς είναι το πότε ή το πως θα εξελιχθεί η νόσος.
Οπότε, όποια μέθοδος που θα μπορεί να προβλέπει μια πρόγνωση βασιζόμενη στις αλλαγές του εγκεφαλικού ιστού,θα είναι μια μεγάλη βοήθεια στους γιατρούς, είπε η Ο’Λούνευ.
«Η έσχατη ελπίδα για τους ασθενείς με ΣΚΠ είναι να σταματήσει ο εκφυλισμός των νεύρων που συμβαίνει στη ΣΚΠ ,και προκαλεί την αναπηρία.»λέει η Ο’Λούνευ.
Σήμερα η επιστήμη ακόμα ξεδιαλύνει πως η νόσος προκαλεί τις βλάβες.
Από την Άντζελα Πιρίσι. Ρεπόρτερ Της Χελθ Νταυ. Μετάφραση: Μαρίνα Κλήμη.