Στις 19 Δεκέμβρη έφυγε από κοντά μας στα 52 του χρόνια, μετά από εγκεφαλικό, ο φίλος και μαχητής της ζωής Άντρος Προκοπίου, πρόεδρος της Οργάνωσης Παραπληγικών Κύπρου.
Ο Άντρος ζούσε τα τελευταία 32 χρόνια καθηλωμένος σε τροχοκάθισμα σαν τετραπληγικός μετά από τροχαίο στη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας. Συναντηθήκαμε για πρώτη φορά ένα καλοκαίρι στην παραλία του «Γκάβερνορ» όπου απολάμβανε με την παρέα του τη θάλασσα. Ήταν δυό χρόνια πριν βρεθώ εγώ σε τροχοκάθισμα μετά από τροχαίο στα 1978. Έκτοτε συνδεθήκαμε σαν ομοιοπαθείς αλλά και σαν φίλοι. Δουλεύοντας μαζί με άλλους παραπληγικούς για το στήσιμο της Οργάνωσης Παραπληγικών Κύπρου (ΟΠΑΚ) το 1980, με στόχο μια αξιοπρεπή διαβίωση και για τα δικαιώματα των αναπήρων και ενάντια στον αποκλεισμό από την κοινωνία.
Η σοβαρή μορφή της αναπηρίας του Άντρου, που άγγιζε τα όρια της πλήρους εξάρτησης με δεδομένο το τι παρέχει η πολιτεία στα ΑμεΑ, δεν στάθηκε ποτέ εμπόδιο για τον ίδιο στον αγώνα του για μια ισότιμη συμμετοχή στην κοινωνία, στο να έχει φιλοδοξίες, στόχους και να κάνει όνειρα.
Ο Άντρος, άνθρωπος γεμάτος ζωντάνια, ενέργεια, πείσμα, μαζί με γενναιοδωρία και καλοσύνη κατάφερνε να έχει δίπλα του φίλους, συγγενείς και ιδιαίτερα τη γυναίκα του Νόβα που τού συμπαραστέκονταν στα τόσα όσα εμπόδια και δυσκολίες υψώνει η πολιτεία μπροστά στα ΑμεΑ σε επίπεδο δομών και υπηρεσιών.
Παρακολούθησε δημοσιογραφία, εργάστηκε για χρόνια στις Κυπριακές Αερογραμμές και αργότερα στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων απ όπου αφυπηρέτησε πριν μερικά χρόνια για λόγους υγείας. Παράλληλα, από το 1980 συμμετείχε ενεργά και ανελλιπώς στο Συμβούλιο της Οργάνωσης Παραπληγικών και τα τελευταία 3 χρόνια σαν πρόεδρος της ΟΠΑΚ. Υπήρξε επίσης σημαντικό και δραστήριο μέλος της κοινότητας Αναλυόντα όπου είχε κτίσει το σπίτι του και ζούσε με τη Νόβα.
Μόλις πριν ένα μήνα από το βήμα του προέδρου στη Γενική Συνέλευση της ΟΠΑΚ αναφερόμενος στην εκπόνηση από πλευράς κυβέρνησης της πολιτικής για «σφαιρική αντιμετώπιση των προβλημάτων των ΑμεΑ» τη χαρακτήρισε σαν μια επίθεση κατά των δικαιωμάτων και των ωφελημάτων που παρέχονται στους ανάπηρους. «Σε μια προσπάθεια να εξοικονομηθούν μερικές χιλιάδες λίρες» – ανέφερε στην ομιλία του «αποφασίστηκαν καταργήσεις ωφελημάτων σε διάφορους τομείς… από νομοθεσίες και ταμεία στήριξης και καταλήγουν σε περιορισμό επιδομάτων, με βαρύτατες βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις για όλες τις τάξεις των αναπήρων της Κύπρου.»
Θα θυμόμαστε τον Άντρο στις εκστρατείες ενημέρωσης στα σχολεία για τις συνέπειες από τα τροχαία ατυχήματα, στην κινητοποίηση πριν 3 χρόνια έξω από τη βουλή για τα επιδόματα φροντίδας στους τετραπληγικούς και παραπληγικούς, στις εκστρατείες για το απροσπέλαστο των ΑμεΑ στους δημόσιους χώρους και στα κτίρια.
Θα θυμόμαστε τον Άντρο στη τελευταία εκδήλωση στην οποία πήρε μέρος στις 3 Δεκέμβρη μαζί με άλλους ελληνοκύπριους παραπληγικούς στο βορρά. Ήταν στα εγκαίνια του Κέντρου Παραπληγικών της Οργάνωσης Τουρκοκυπρίων Κινητικά Αναπήρων στη διάρκεια των οποίων οι Τουρκοκύπριοι φύτεψαν ένα δένδρο ελιάς που κουβάλησε ο Άντρος στην αυλή του Κέντρου.
Ο χαμός σου φίλε Άντρο, μια τραγική απώλεια για την γυναίκα σου, τους συγγενείς και φίλους σου, τους παραπληγικούς αλλά και όλους τους ανάπηρους. Όλοι εμείς θα σε θυμόμαστε πάντοτε σαν ένα μαχητή της ζωής. Καλό σου ταξίδι.
Φαίδωνας Βασιλειάδης
(πρώην μέλος ΔΣ ΟΠΑΚ)