Μέχρι σήμερα δεν μας έχει απασχολήσει το καθεστώς που ισχύει με τις ασφαλιστικές εταιρείες. Σίγουρα μας ενδιαφέρει επειδή όλοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο υποχρεούμαστε να καταναλώνουμε τέτοιες υπηρεσίες.
Η πιο ακραία εκδοχή υποχρεωτικής κατανάλωσης είναι η ασφάλιση των αυτοκινήτων, που, ας μην κρυβόμαστε, δεν μπορεί να την αποφύγει κανένας Έλληνας με αναπηρία. Το καθεστώς που διέπει τις ασφάλειες στην Ελλάδα δεν είναι το καλύτερο δυνατό. Γι’ αυτό φταίνε πολλά. Το κυριότερο όμως που φταίει είναι ο κρατικός παρεμβατισμός. Όμως όταν πρόκειται για τον έλληνα πολίτη που τελικά κάποια στιγμή θα χρειαστεί την υποστήριξη των ασφαλιστικών προϊόντων τότε τα πράγματα είναι πολύ αργά.
Προσφάτως διαβάσαμε στην εφημερίδα Τα Νέα ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο που εμείς απλώς αναπαράγουμε ένα μικρό του μέρος επειδή μας αφορά άμεσα. Διαβάστε το:
Δικαίωμα αποζημίωσης από τους ασφαλιστικούς πράκτορες
Eυθύνες έναντι των πελατών τους θα έχουν και οι ανεξάρτητοι ασφαλιστές. Προεδρικό διάταγμα που καταρτίζεται επιχειρεί να περιορίσει τις αυθαιρεσίες των ασφαλιστικών συμβούλων κατά την πώληση ασφαλιστικών προϊόντων. H νέα νομοθετική πρωτοβουλία ορίζει αυστηρούς κανόνες για την άσκηση του επαγγέλματος του ασφαλιστικού συμβούλου, του μεσίτη ή του πράκτορα. Eπίσης, ανοίγει τον δρόμο για προσφυγές ασφαλισμένων στη δικαιοσύνη, διεκδικώντας την καταβολή αποζημιώσεων για επαγγελματική αμέλεια των ασφαλιστών. Oπως σημειώνουν εκπρόσωποι της αγοράς, οι αλλαγές θέτουν σε νέα βάση τόσο τη σχέση ασφαλισμένων και ασφαλιστών όσο και τη σχέση ασφαλιστικών εταιρειών και των συνεργατών τους.
Δεν αποζημιώνονται τα θύματα μεθυσμένου οδηγού:
ΤΑ ΝΕΑ, 15-01-2005: Σε περίπτωση που οδηγός αυτοκινήτου ή μηχανής, μεθυσμένος ή υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, προκαλέσει ατύχημα, η ασφαλιστική εταιρεία του δεν αποζημιώνει τα θύματα. Ιδιαίτερα προσεκτικοί στην υπερκατανάλωση αλκοόλ οφείλουν να είναι και όσοι έχουν ασφαλιστήρια ζωής, καθώς ακόμη και αν αυτοτραυματιστούν και στο αίμα τους βρεθεί υψηλή ποσότητα οινοπνεύματος, πάλι δεν παίρνουν ούτε ένα ευρώ! Έκπληκτη η κ. Λία Δεληγιάννη, η οποία έπεσε θύμα τροχαίου, πληροφορήθηκε από την ασφαλιστική εταιρεία του δράστη ότι δεν μπορούν να την αποζημιώσουν ούτε καν για τις υλικές ζημιές που προκλήθηκαν στο αυτοκίνητό της, καθώς ο πελάτης τους οδηγούσε μεθυσμένος όπως αποδείχθηκε από το αλκοτέστ. Μοναδική… σανίδα σωτηρίας για τέτοια ατυχήματα είναι η καθυστερημένη άφιξη της Τροχαίας, ώστε να προλάβει να «πέσει» το ποσοστό οινοπνεύματος του μεθυσμένου οδηγού.
Πλήρωσε… ακριβά το κολλύριο!
ΤΑ ΝΕΑ, 15-01-2005: Τα ασφαλιστήρια υγείας αποτελούν συνήθως το… σκοτεινό σημείο στις σχέσεις ασφαλισμένων και εταιρειών. Σαραντάχρονη ιδιωτική υπάλληλος, έξι μήνες αφότου υπέγραψε ασφαλιστήριο ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, διαπιστώθηκε ότι πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας. Απευθύνθηκε στην εταιρεία, αλλά εκείνοι αρνήθηκαν να την αποζημιώσουν με την αιτιολογία ότι γνώριζε την ασθένειά της, αλλά τους το είχε αποκρύψει. Μεγαλύτερη ήταν η έκπληξη του 65χρονου οικοδόμου από τη Λάρισα, ο οποίος υπεβλήθη σε εγχείρηση καταρράκτη, αλλά η ασφαλιστική εταιρεία την οποία πλήρωνε για περισσότερο από 20 χρόνια δεν τον αποζημίωσε. Αιτία ήταν το γεγονός ότι 15 χρόνια πριν από την επέμβαση είχε κάνει το «λάθος» να χρησιμοποιήσει ένα κολλύριο για την αντιμετώπιση μιας μικρής μόλυνσης. Το εντυπωσιακό είναι πως και σε αυτή την περίπτωση η ασφαλιστική έκρινε πως όλα αυτά τα χρόνια ο οικοδόμος κρατούσε… μυστικό ότι έπασχε από καταρράκτη.
Σκεφθείτε τώρα εάν κάποιος άνθρωπος με αναπηρία εμπλακεί σε τροχαίο ατύχημα ως οδηγός ή ως επιβάτης. Για όλα θα φταίει η αναπηρία του. Η νομοθεσία μας αφήνει χωρίς υποστήριξη αφού ούτε τα συστήματα οδήγησης ούτε τα συστήματα πρόσδεσης των αναπηρικών καθισμάτων στα αυτοκίνητα έχουν πιστοποιηθεί στην Ελλάδα, αφού δεν υπάρχει κάποιος νόμιμος φορέας πιστοποίησης. Αυτός που τελικά θα την πληρώσει τη ζημιά θα είναι ο ίδιος ο άνθρωπος με αναπηρία. Αλήθεια, τι να τα κάνουμε τα αφορολόγητα αυτοκίνητα όταν δεν μπορούμε να τα χρησιμοποιούμε με αξιοπρέπεια; Ανά πάσα στιγμή μπορεί να αμφισβητηθεί η ευθύνη της οποιασδήποτε ασφαλιστικής εταιρείας, και το μόνο επιχείρημα για να γίνει θα είναι η αναπηρία.