Ονομάζομαι Λέκκας Άλκης. Είμαι 27 ετών και πάσχω από βαριά μορφής τετραπληγία η οποία μου έχει στερήσει την κινητική ικανότητα αλλά όχι και τις χαρές της ζωής.

Μέχρι σήμερα βοηθοί στην προσπάθειά μου να ενταχθώ στο επαγγελματικό δυναμικό της χώρας μου έχουν σταθεί δίπλα μου οι γονείς μου πολλοί φίλοι μου αλλά και οι αρμόδιες κοινωνικές υπηρεσίες που γνωρίζουν το πρόβλημά μου.
Τελειώνοντας το Λύκειο το 1988 για δύο χρόνια παρέμεινα χωρίς δραστηριότητα λόγο της φύσεως του προβλήματός μου προσπαθούσα να βρω τρόπο για να μπορέσω να βιοποριστώ μέσα στη κοινωνία την οποία βλέπω πάντα με αγάπη. Όμως ύστερα από το γεγονός που συνέβη στο Αστυνομικό Τμήμα Χαϊδαρίου στις 24/11/95 και το οποίο θα αναφέρω παρακάτω καταγγέλλω την εις βάρος μου αισχίστου είδους διάκριση και προσβολή που έγινε στο άτομό μου από την κοινωνία εκπροσωπούμενη μάλιστα από τα όργανα εκείνα που είναι εντεταλμένα να εφαρμόζουν τους νόμους και να προστατεύουν τους πολίτες κλονίστηκε σοβαρά η εμπιστοσύνη μου στο δίκαιο κράτος. Από το 1992 ξεκίνησα μια προσπάθεια με το κεφάλι μου να εξωτερικεύσω τον κόσμο της ψυχής μου μέσα από τη ζωγραφική καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο διαβάζοντας και παίζοντας σκάκι ηλεκτρονικό (η πιο μεγάλη μου αδυναμία) ασχολούμενος από δώδεκα χρονών είμαι ενεργό μέλος συμμετέχοντας σε σκακιστικούς αγώνες του ομίλου Αιγάλεω.

Επειδή όπως προανέφερα η τετραπληγία μου είναι βαριάς μορφής και η σπαστικότητά μου δε μου επιτρέπει να χρησιμοποιήσω τα χέρια μου βρήκα διέξοδο χρησιμοποιώντας το κεφάλι μου φορώντας ένα ειδικό “καπέλο” στο οποίο βάζω πινέλο όταν ζωγραφίζω ή το μολύβι όταν γράφω. Με αυτό τον τρόπο, έχω καταφέρει πολλά πράγματα ήδη έχω κάνει μία ατομική έκθεση στο πολιτιστικό κέντρο “Άνοιξη” του Δήμου Χαϊδαρίου έχω μια συμμετοχή στο Μαάστριχτ Ολλανδίας, μια συμμετοχή στις Βρυξέλες Βελγίου, μια με το σύλλογο παραπληγικών στο Υπουργείο Πρόνοιας στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη και μία στα Μελίσσια.

Παίρνω μέρος στις 3/12/95 στο πολιτιστικό κέντρο Γαλατσίου με EUCREA HELLAS στα πλαίσια της εορτής της Παγκοσμίου ημέρας ατόμων με ειδικές ανάγκες και με την ευκαιρία αυτή σας προσκαλώ επισήμως.

Η όλη μου αυτή προσπάθεια έχει αναγνωριστεί από την πολιτεία και στα πλαίσια αυτής της αναγνώρισης εντάσσομαι στο πρόγραμμα ελευθέρων επαγγελματιών του Ο.Α.Ε.Δ. Λόγω των κινητικών μου δυσκολιών και επικοινωνίας έχω ως άμεσο συμπαραστάτη τη μητέρα μου η οποία έχει αναλάβει δουλειές κατόπιν πάντα εντολών μου.

Όταν λοιπόν στις 24/11/95 πήγα στο αστυνομικό τμήμα του Χαϊδαρίου με τη μητέρα μου ζητώντας ένα απλό στοιχειώδες δικαίωμά μου ως φορολογούμενος πολίτης την επικύρωση της υπογραφής μου από τα εντεταλμένα όργανα της πολιτείας αντιμετωπίζομαι

1ον ενώποιον της μητέρας μου ως διανοητικώς καθυστερημένος (όρος απαράδεκτος όχι βέβαια για μένα αλλά δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιείται από επίσημα κρατικά όργανα διότι δεν έχουν καμία σχέση με την ιατρική).
2ον Η υπογραφή μου χαρακτηρίζεται ως καλικαντζούρα.
3ον Να με αποκαλούν άρρωστο συνέχεια. Αλήθεια οι αστυνομικοί δεν έχουν ενημερωθεί ότι η αρτιμέλεια δεν είναι προϋπόθεση υγείας;
4ον Αρχικά αρνήθηκαν να την επικυρώσουν αλλά κατόπιν της πίεσης της μητέρας μου την επικύρωσαν πράγμα στο οποίο θέλω να τονίσω εδώ ότι δε συμφωνούσαν και πίεζαν τη μητέρα μου να πάμε σε συμβολαιογράφο αδιαφορώντας για την οικονομική μου κατάσταση αλλά και τι αντικειμενικές δυσκολίες προσπελασιμότητας.

Τέλος πρέπει να προσθέσω τον ανεξήγητο ισχυρισμό τους ότι στην άρνησή τους προστάτευαν τα συμφέροντά μου έναντι της μητέρας μου. Ακόμη θέλω να επισημάνω ότι η ταυτότητα μου έχει εκδοθεί από το ίδιο αστυνομικό Τμήμα 18/4/84 και φέρει το δικαιολογημένο τότε χαρακτηρισμό -αδυναμία υπογραφής- διότι υπογραφή έβγαλα το 1991 εποχή που χρησιμοποίησα το κεφάλι μου κατόπιν μεγάλης προσπάθειάς μου να ξεφύγω από την απομόνωση και νομίζω πως τα κατάφερα να εξωτερικεύσω την προσωπικότητά μου με τη μοναδικότητα της υπογραφής μου που τη θεωρώ ιερή και δεν επιτρέπω σε κανένα να την αποκαλεί καλικαντζούρα. Από τότε που έβγαλα υπογραφή έχω επικοινωνήσει επανειλημμένα με το τμήμα Χαϊδαρίου μέσον της μητέρας μου ζητώντας να έρθει κάποιος αστυνομικός στο σπίτι μου για να μου πάρουν το γνήσιον της υπογραφής μου ώστε να διαγραφεί πάνω από την ταυτότητα μου κάτι που θεωρώ στίγμα και μειονέκτημα της προσωπικότητάς μου. Παρά όλες τις συχνές ενοχλήσεις ιδιαίτερα την τελευταία εβδομάδα με αποτέλεσμα την τέλεια αδιαφορία τους για αυτό αναγκάστηκε η μητέρα μου να με μεταφέρει στο τμήμα επειδή υπήρχε ανάγκη της υπογραφής μου με αποτέλεσμα να δεχτώ τη βάναυση προσβολή.

Θέλω να τονίσω ότι θα τους ξαναενοχλήσω ώστε να κάνω χρήση του δικαιώματός μου να θέσω την υπογραφή μου στην ταυτότητά μου. Οι σκέψεις η καταγγελία αλλά και το παράπονο που εκφράζω παραπάνω για ευνόητους λόγους έχουν γραφεί σε ηλεκτρονικό υπολογιστή ώστε να είναι ευανάγνωστα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο ανορθόδοξος και περίεργος τρόπος της υπογραφής μου με το κεφάλι που τόσο πολύ ξένισε τα αστυνομικά όργανα να μου στερήσει τη δυνατότητα να πληκτρολογήσω τα ανωτέρω στον προσωπικό μου υπολογιστή.

Αλκης Λέκκας
Αθήνα, 1995