Πέραν των όσων αναφέρθηκαν στο προηγούμενο τεύχος για τον Διαβήτη Τύπου 2 στα άτομα με Κάκωση Νωτιαίου Μυελού (ΚΝΜ), για το παρόν κείμενο επελέγησαν κάποια χρήσιμα στοιχεία με σκοπό να συλλέξει ο αναγνώστης πληροφορίες για την πάθηση και το πώς σχετίζεται αυτή με την αναπηρία του.
Διαβήτης, Μυϊκός και Λιπώδης Ιστός
Στα άτομα με ΚΝΜ ο μεταβολισμός τού σώματος προσαρμόζεται σε νέα δεδομένα. Η παράλυση των μυών οδηγεί στη σταδιακή μείωση της μυϊκής μάζας. Ο μυϊκός ιστός είναι σημαντική μονάδα της μεταβολικής διεργασίας στον οργανισμό, καθώς καταβολίζει (διασπά) ενέργεια μέσω της παραγωγής έργου-κίνησης. Η παράλυση αφαιρεί αυτήν την δυνατότητα στο σώμα και περιορίζει τους διαθέσιμους μηχανισμούς για τη διάσπαση ενέργειας, και επομένως τροποποιεί τον μεταβολισμό, και κατ’ επέκταση τον μεταβολισμό της γλυκόζης.
Έχει υποστηριχθεί στη διεθνή βιβλιογραφία ότι η παρουσία διαβήτη επιφέρει -ούτως ή άλλως- κάποιο βαθμό μυϊκής ατροφίας, επομένως, γίνεται εύκολα αντιληπτή η σημασία του διαβήτη για το άτομο με ΚΝΜ. Για κάποιον που προσπαθεί να επιτύχει διατήρηση του μυϊκού ιστού, ο διαβήτης υπονομεύει αυτήν την προσπάθεια, ενώ επιβαρύνει τη λειτουργική ικανότητα του ατόμου, ειδικά με την πάροδο των ετών.
Μετά την ΚΝΜ, παρατηρείται επίσης αύξηση του λιπώδους ιστού, τόσο κάτω από το επίπεδο της βλάβης, όσο και άνω του επιπέδου βλάβης, γεγονός που αποτελεί παράγοντα κινδύνου για τον διαβήτη. Η τοποθεσία της εναπόθεσης λίπους σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με τη γενετική προδιάθεση του ατόμου.
Διαβήτης και Σπαστικότητα
Η πρόσληψη της γλυκόζης από τον σπαστικό μυ φαίνεται πως είναι αυξημένη σε σχέση με τον μυ που έχει φυσιολογικό μυϊκό τόνο. Έχει υποστηριχθεί ότι η σπαστικότητα μπορεί να συνεισφέρει στη μείωση των επιπέδων της γλυκόζης, δρώντας έτσι αντισταθμιστικά στον διαβήτη. Το στοιχείο αυτό θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν ιδιαίτερα σε περιπτώσεις ατόμων με χρόνια ΚΝΜ (ηλικίας άνω των 50), όπου πολλές φορές συνυπάρχει διαβήτης και σπαστικότητα, καθώς και προληπτικά για όλους τους νεότερους.
Εάν η σπαστικότητα δεν δυσχεραίνει τη λειτουργικότητα του ανθρώπου ή την ποιότητα ζωής του, ίσως θα πρέπει να συζητηθεί με τον ιατρό το εάν η σπαστικότητα χρήζει φαρμακευτικής αντιμετώπισης, δεδομένης της πιθανής θετικής επίδρασης της σπαστικότητας στα επίπεδα της γλυκόζης.
Περιφερική Νευροπάθεια
Ο διαβήτης έχει συχνά ως δυσάρεστο επακόλουθο και την περιφερική νευροπάθεια. Συνεπεία αυτής, μπορεί να επέλθουν μυαλγίες, χρόνιος πόνος, να επηρεαστεί η λειτουργία του αυτόνομου νευρικού συστήματος, επηρεάζοντας δραστικά τη λειτουργικότητα και την ποιότητα ζωής του ατόμου. Το αυτόνομο νευρικό σύστημα στον άνθρωπο με τετραπληγία είναι γνωστό ότι δυσλειτουργεί, οπότε γίνεται κατανοητό πως ο διαβήτης μπορεί δυνητικά να επιβαρύνει την υγεία του και ακόμα και να θέσει σε κίνδυνο την ζωή του – λαμβάνοντας υπόψιν τις επιπλοκές.
Διαβήτης και Διατροφή
Είναι σημαντικό τα γεύματα να λαμβάνουν μέρος σε σταθερές -ως επί το πλείστον- ώρες, να μην προσπερνώνται γεύματα, και να αποφεύγονται τα γλυκά και τα κορεσμένα λιπαρά, ώστε να περιορίζεται ο κίνδυνος επιπλοκών στο καρδιαγγειακό σύστημα. Ειδικά για τα άτομα με τετραπληγία, εφόσον καταναλωθεί αλκοόλ, καλό είναι να μειωθεί η πρόσληψη λιπαρών και υδατανθράκων κατά την ημέρα εκείνη. Τέλος, κάποιες έρευνες αναφέρουν πως η πλούσια σε φυτικές ίνες διατροφή συνεισφέρει στη μείωση των επιπέδων της γλυκόζης.
Του Κωνσταντίνου Μπαλακατούνη, PT, MSc, email: balakatounis@gmail.com