Η ετήσια έκθεση του Βρετανικού Ιατρικού Συνδέσμου αποκάλυψε ότι ιατροί από εθνικές μειονότητες διακρίνονται δυσμενώς γεγονός που εμποδίσει την επαγγελματική τους καριέρα. Η διάκριση λόγω αναπηρίας, φυλής, εθνικότητας, χρώματος και φύλου είναι συχνή στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Αγγλίας.
Στη Σκοτία το 85% των ανθρώπων που εργάζονται στο χώρο της υγείας είναι λευκοί σε σύγκριση το ποσοστό που υπάρχει στην Αγγλίας και είναι 60%. Αναφέρονται επίσης, περιπτώσεις όπου οι μη λευκοί υποψήφιοι να αποκλείονται από τον κοινωνικό κύκλο των συναδέρφων τους.
Ο Καθηγητής Vivienne Nathanson, διευθυντής επιστημών και ηθικής του Ιατρικού Συνδέσμου, είπε: “Αυτές οι ιστορίες είναι θλιβερές. Αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν ότι οι καριέρες τους έχουν καταστραφεί. Είναι επίσης θλιβερό για όλους εμάς γιατί τέτοιες συμπεριφορές είναι απαράδεκτες και περιττές οι άνθρωποι αυτοί παρέχουν υπηρεσίες υγείας και εμείς τους χάνουμε. Πρέπει να βρούμε τον τρόπο να σταματήσει αυτό “.
Ένας γιατρός με αναπηρία είπε ότι δυο φόρες του έχουν πει ότι δεν προσλαμβάνεται λόγω της αναπηρίας του. Μια φορά μάλιστα κάποιος του συμβούλευσε να αλλάξει επάγγελμα. Κάποιος άλλος γιατρός με αναπηρία είπε: «Θα περίμενε κανείς οι γιατροί να έχουν περισσότερη κατανόηση. Όμως είναι οι χειρότεροι ειδικά όταν έχει να κάνει με τον δικό τους κύκλο. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν Στην ιατρική επικρατεί ένα στυλ «υγιής φυσική κατάσταση».
Σύμφωνα με έρευνα το 76% των διευθυντών στο ΕΣΥ της Βρετανίας είναι άντρες. Σε όλη τη Βρετανία το 93% των διευθυντών καρδιολογικών κλινικών είναι άντρες, όπως και το 81% των ειδικών στον καρκίνο.
Μια γυναίκα είπε ότι είχε χαρακτηριστεί μη συνεργάσιμη γιατί δεν μπορούσε να εργαστεί περισσότερες ώρες από το ωράριο της αφού έπρεπε να επιστρέψει στο σπίτι της για να φροντίσει τα παιδιά της. Μία άλλη είπε “Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν γυναίκες που έχουν πολύ τραυματικές εμπειρίες και σίγουρα δεν θα ήθελαν να τις συζητήσουν”.
Ο γιατρός Nathanson είπε ακόμα και εάν ο ρατσισμός προερχόταν από τους ασθενείς και όχι τους συναδέρφους ήταν ένα θέμα που θα έπρεπε να βρεθεί λύση. “Πρέπει να πούμε στους ασθενείς ευγενικά αλλά και αυστηρά ότι αυτό δεν είναι αποδεκτό”.
Ο γιατρός John Garner και διευθυντής του του Σκοτσέζικου συμβουλίου είπε «Δυσδιάκριτες μορφές ρατσισμού υπάρχουν παντού γύρω μας -είτε είναι λόγω φυλής, εθνότητάς, φύλου, σεξουαλικότητας ή αναπηρίας. Όλοι στο ΕΣΥ μπορούν να διαδραματίσουν ένα ρόλο για να μειωθούν αυτές οι συμπεριφορές. Πρώτα πρέπει όλοι να έχουμε επίγνωση της κατάστασης και μετά να βρούμε τους τρόπους για να εξαλείψουμε τις αρνητικές συμπεριφορές”.
Σχόλιο του ΑΤ:
Όταν στην Αγγλία που έχει έναν ήδη οργανωμένο πολιτισμό αναπηρίας παρατηρούνται τέτοια φαινόμενα μπορεί να φανταστεί ο καθένας τι μπορεί να συμβαίνει στους χώρους υγείας στην Ελλάδα και στα ελληνικά νοσοκομεία σε βάρος των γιατρών με αναπηρίες. Μια πικρή αλήθεια είναι ότι οι Ελλήνες γιατροί με αναπηρίες επιλέγουν αναγκαστικά εργαστηριακές ειδικότητες για να μην έρχονται σε συνεχή επαφή με τους ασθενείς. Αρκετοί Ελλήνες γιατροί με αναπηρία αλλάζουν ειδικότητα αμέσως μετά την απόκτηση της αναπηρίας τους. Σε ότι αφορά το Πανεπιστήμιο και τις ιατρικές σχολές δεν έχουν παρά ελάχιστους πανεπιστημιακούς γιατρούς με αναπηρία. Οι περισσότεροι παραιτούνται αμέσως μετά την απόκτηση της αναπηρίας τους. Ακούγεται μάλιστα πως είναι δύσκολη η ακαδημαϊκή σταδιοδρομία για τους γιατρούς με αναπηρία.