Φίλοι και φίλες, μπήκαμε στην πιο δύσκολη φάση της ιστορίας της παραπληγίας και της τετραπληγίας στην Ελλάδα: Το Ι.Κ.Α. περιέκοψε κατά 50% τη χρηματοδότηση για την αγορά βοηθημάτων για την αποκατάσταση και την ανεξάρτητη διαβίωση των ασφαλισμένων του.
Πριν από το Ι.Κ.Α., ο ΟΠΑΔ και ο ΟΓΑ είχαν σταματήσει τη χρηματοδότηση των ασφαλισμένων τους από τα 2009 και μάλιστα η περικοπή του ΟΓΑ είχε αναδρομική ισχύ για όλο το 2009.
Κανένας δεν ξέρει πού θα σταματήσουν αυτές οι περικοπές. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι αυτές οι περικοπές γίνονται όχι με βάση την αξία χρήσης των αναπηρικών βοηθημάτων, αλλά στη βάση των απλών μαθηματικών, εκείνων των μαθηματικών που διδασκόμαστε στην πρώτη δημοτικού: Οι σοφοί των ασφαλιστικών ταμείων αποφασίζουν οριζόντια περικοπή κατά 50% και «όποιον πάρει ο χάρος».
Όλα δείχνουν πως η Ελλάδα έχει μπει στην πιο σκοτεινή περίοδο της ιστορίας της.
Αυτό που φαίνεται είναι πως οι διοικούντες την Ελλάδα προγραμματίζουν μια επιστροφή στις οικονομικές αξίες του 1981, αλλά με τόκο. Και προφανώς ο τόκος είναι το λιγότερο 100%.
Η Ελλάδα από το 1981 ακολούθησε το λάθος μονοπάτι αρχικά για την λεγόμενη ειδική αγωγή, ύστερα για την λεγόμενη επαγγελματική κατάρτιση και αποκατάσταση, με τα κέντρα επαγγελματικής κατάρτισης, και ύστερα με όλες εκείνες τις «παροχές» που δεν είχαν κανένα απολύτως αντίκρισμα αλλά είχαν τεράστιο οικονομικό κόστος, ένα κόστος που ποτέ δεν επωφελήθηκε ο ίδιος ο πολίτης με παραπληγία και με τετραπληγία.
Πανάκριβα κέντρα επαγγελματικής κατάρτισης, πανάκριβα ευρωπαϊκά προγράμματα και προγράμματα επί προγραμμάτων, δημόσια κέντρα αποθεραπείας και αποκατάστασης σε κάθε μεγάλη πόλη, ιδρύματα και άσυλα χωρίς έλεγχο, δημόσιοι οργανισμοί χωρίς αντικείμενο, δημόσιοι υπάλληλοι με μόνο καθήκον να ελέγχουν και να συντηρούν τη γραφειοκρατία.
Ακόμη και το Σύνταγμα ήταν μια μπλόφα: Την ευθύνη για τα ΑμεΑ σύμφωνα με το Σύνταγμα την έχει το κράτος.
Και εμείς ως κοινότητα και ως ψηφοφόροι χειροκροτούσαμε, ψηφίζαμε και τους στέλναμε στη Βουλή.
Φίλοι και φίλες, οι βουλευτές δεν βρίσκονται εκεί που βρίσκονται από μόνοι τους. Εμείς τους έχουμε στείλει για να μας αντιπροσωπεύσουν, αλλά αντί για αντιπροσώπευση, μας εκπροσώπησαν. Αυτή τη διαφορά και αυτή την ισορροπία ποτέ μας δεν μπορέσαμε να τη διακρίνουμε.
Τώρα όμως έχουμε πιάσει πάτο. Αλλά το χειρότερο είναι πως αυτός δεν είναι ο πάτος. Το 2012 και το 2013 θα είναι ακόμη χειρότερα.
Τί λύση υπάρχει;
Μόνο μία λύση υπάρχει: Η επιστροφή στην αυθεντικότητα και στην αυτοδιαχείριση των τρόπων εξυπηρέτησης των άμεσα υλικών και βιοτικών μας αναγκών..
Οι εξελίξεις τρέχουν και το περιοδικό ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ δεν τις προλαβαίνει κάθε δύο μήνες που εκδίδεται. Όμως το www.disabled.gr θα βρίσκεται εδώ να σας ενημερώνει συνεχώς.
Ας μην πανικοβληθούμε! Είναι η ώρα της περισυλλογής!
Νίκος, www.disabled.gr