Σε άρθρο της στο tovima.gr, η Μαρία Σφακιωτάκη, γιατρός από την Κρήτη με κινητική αναπηρία και χρήστης αναπηρικού καθίσματος, αναλύει την προοπτική εφαρμογής ενός ελληνικού αναπτυξιακού κοινωνικού μοντέλου με αφορμή το βρετανικό πρότυπο σχετικά με τα αναπηρικά αυτοκίνητα και το επίδομα κίνησης.

Όπως αναφέρει η κα Σφακιωτάκη, στην Ελλάδα, οι νέοι άνθρωποι με αναπηρίες αντιμετωπιζουν σημαντικά προβλήματα στις καθημερινές τους μετακινήσεις από και προς την εργασία τους, κάτι που θα μπορούσε να ξεπεραστεί μέσα από τη θέσπιση ειδικών προγραμμάτων παροχής ειδικά διασκευασμένων αυτοκινήτων στους πολίτες με αναπηρία, όπως συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες τα τελευταία 50 χρόνια. Σαν παράδειγμα αναφέρει τη Μεγάλη Βρετανία, όπου υλοποιούνται τέτοια προγράμματα από ανεξάρτητους φορείς (πχ. Μotability) που συνεργάζονται με το κράτος.

Πιο συγκεκριμένα, κατά το βρετανικό μοντέλο, ο πολίτης με αναπηρία έχει το δικαίωμα να ανταλλάξει το αγγλικό «επίδομα κίνησης» με ένα συμβόλαιο περιορισμένου χρόνου 3-5 ετών το οποίο παρέχει στον ίδιο δωρεάν αναπηρικό αυτοκίνητο, προσαρμοσμένο στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της αναπηρίας του. Το «επίδομα κίνησης» που λαμβάνουν οι Άγγλοι χορηγείται για την κάλυψη του αυξημένου κόστους μετακίνησης λόγω αναπηρίας και θεσμικά αντιστοιχεί με το ανάλογο «επίδομα κίνησης» που εισπράττουν από τις διευθύνσεις πρόνοιας οι Ελληνες με παραπληγία και τετραπληγία.
Όταν λήξει η παραπάνω σύμβαση, το αυτοκίνητο επιστρέφεται στον φορέα του οποίου ιδιοκτησία αποτελεί εξαρχής και στη συνέχεια αυτός το εκμεταλλεύεται πουλώντας το ως μεταχειρισμένο, ενώ ο δικαιούχος ανανεώνει τη σύμβαση λαμβάνοντας νέο αυτοκίνητο με τους ίδιους όρους.