Σε άρθρο της Καθημερινής στις 6/2 διαβάσαμε για τις αλλαγές που θα αναγκαστούν να ακολουθήσουν όλες οι χώρες-μέλη της Ευρωζώνης, ώστε να επιτευχθεί η σταδιακή εναρμόνιση των συνταξιοδοτικών συστημάτων, κάτι που σημαίνει πως θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για αναπόφευκτες συμπληρωματικές αλλαγές και στο ελληνικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης.

Η εναρμόνιση των συνταξιοδοτικών συστημάτων σημαίνει δέσμευση σε ενιαίες αρχές και θα βασιστεί πάνω στην «προσαρμογή της εκάστοτε ηλικίας συνταξιοδότησης με το προσδόκιμο ζωής». Δηλαδή, στην αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στο 67ο ή στο 68ο έτος της ηλικίας, ακόμη κι αν η πρόσφατη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα υποτίθεται ότι άφησε ανέπαφο το όριο των 65 ετών.

Επιπλέον, στις προτάσεις της Ε.Ε. για αύξηση του εργασιακού βίου και την παροχή κινήτρων για τη διατήρηση στην εργασία των ηλικιωμένων, περιλαμβάνεται και η άρση των εγγυήσεων του Δημοσίου προς τις επικουρικές συντάξεις. Συγκεκριμένα, στόχος είναι, μετά την 1.1.2012, να μην υπάρχει επικουρική σύνταξη που θα αναλογεί πάνω από το 20% του συνολικού ποσού των συντάξεων.

Μεταξύ των δημογραφικών αλλαγών που θα επηρεάσουν το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης είναι:

• Το προσδόκιμο ζωής θα αυξηθεί για τους άνδρες από το 76ο έτος (το 2008) στο 84ο (το 2060) και για τις γυναίκες από το 82ο στο 89ο έτος.
• Η αναλογία του αριθμού των ατόμων άνω των 65 ετών προς τον πληθυσμό εργάσιμης ηλικίας θα διπλασιαστεί από 25,4% το 2008 στο 53,5% το 2060, ενώ ο δείκτης γεννήσεων θα παραμείνει χαμηλός στο 1,6%.

Οι καθοριστικές αποφάσεις θα ληφθούν στην έκτακτη Σύνοδο του Μαρτίου και οι δεσμεύσεις που θα αναλάβει η Ελλάδα έναντι του συνταξιοδοτικού της θα αποτελέσουν βασικές παραμέτρους για τις αποφάσεις που θα κρίνουν τη διαχείριση του ελληνικού χρέους.