Δυο κάτοικοι του Long Island, που ήταν παράλυτοι από την εφηβεία τους εδώ και 25 χρόνια, πέθαναν ως πρωταθλητές στην έρευνα των κακώσεων νωτιαίου μυελού.
Ήταν κι οι δυο έφηβοι όταν συναντήθηκαν για πρώτη φορά στο κέντρο αποκατάστασης στο Manhattan, και μοιράζονταν το ίδιο δωμάτιο, έπειτα από δυο διαφορετικά αθλητικά ατυχήματα που τους άφησαν παράλυτους το 1981.
Ο Kevin Kalinowski ήταν 18 κι ένας από τους καλύτερους επικοντιστές στο γυμνάσιο του Long Island. Ήταν στην τελευταία τάξη του Plainedge High School και ευελπιστούσε να πάει στο Πανεπιστήμιο.
Ο William Paul Heiser ήταν 17 και πήγαινε στο Wantagh High School. Ήταν άριστος μαθητής και μέλος της ομάδας κολύμβησης του σχολείου, ενώ ασχολείτο και με το lacrosse.
Από αυτήν την πρώτη τους συνάντηση στο δωμάτιο του νοσοκομείου, η ζωή τους θα ακολουθούσε κοινή πορεία. Υπέμειναν μαζί την αποκατάσταση, έμαθαν να προσαρμόζουν την ζωή τους με βάση την τετραπληγία τους κι οι δύο προσπάθησαν να ξεπεράσουν την παράλυσή τους και ασχολήθηκαν με την εύρεση κάποια θεραπείας.
Αν και δεν έγιναν ποτέ κολλητοί φίλοι, κράτησαν επαφή όλα αυτά τα χρόνια κι όταν ο Kalinowski πέθανε τον Ιούλιο του 2004, ο Heiser πήγε στην κηδεία του γνωρίζοντας ότι και η δική του ζωή θα ήταν επίσης αρκετά σύντομη. Πέθανε τον περασμένο μήνα σε ηλικία 42 ετών.
«Υπήρχε κάποιο είδος αμοιβαίου δεσμού μεταξύ των δυο», λέει ο αδερφός του Heiser, Tom, από την Massapequa. «Έδινε ο ένας στον άλλον δύναμη κι ελπίδα».
Απίστευτοι τραυματισμοί
Ξεκίνησαν κι οι δυο ως αθλητές και τους χώριζαν μερικά μόνο μίλια.
Σε έναν αγώνα lacrosse, στις 15 Απριλίου του 1981, ο Heiser, έχασε την ισορροπία του και συγκρούστηκε με έναν άλλον αθλητή του οποίου το μπαστούνι τον χτύπησε με δύναμη στο λαιμό.
Έπεσε κάτω και υπέστη πλήρη κάκωση στους σπονδύλους του αυχένα.
Ένα μήνα αργότερα σε κάποια αθλητική αναμέτρηση μεταξύ των σχολείων Plainedge High School και Long Beach, ο Kalinowski, από την Massapequa, στην προσπάθειά του να εκτελέσει ένα άλμα, πήγε πολύ πλάγια, με αποτέλεσμα να προσγειωθεί πέρα από το προστατευτικό στρώμα. Έτσι, έσπασε τον αυχένα του, μεταξύ του πέμπτου κι έκτου σπονδύλου.
Και τα δυο αγόρια μεταφέρθηκαν στο Rusk Institute of Rehabilitation Medicine του Μανχάταν, όπου μοιράστηκαν το δωμάτιο του νοσοκομείου που είχε μια αφίσα της Farrah Fawcett στον τοίχο. Σε κάποια κουβέντα τους τότε στα 1981, ο Kalinowski είχε αναρωτηθεί: «Είμαι μόλις 18 ετών…Απλά αναρωτιέμαι πώς θα είναι η υπόλοιπη ζωή μου!»
Το κεφάλι του Heiser, για να σταθεροποιηθεί, συγκρατούνταν με ένα μεταλλικό δακτύλιο, παρόλα αυτά όμως μπορούσε ακόμα να χαμογελά: «Είναι πολύ δύσκολο να συνειδητοποιείς ότι θα μείνεις παράλυτος όλη σου τη ζωή», έλεγε. «Υπάρχουν στιγμές που δεν μπορώ να το χωνέψω!».
Η ζωή μετά την τραγωδία
Έπειτα από μήνες στο νοσοκομείο, τα δυο παιδιά επέστρεψαν στα σπίτια τους.
«Μιλούσαν στο τηλέφωνο», λέει η μητέρα του Kevin, Carole Kalinowski. «Κι οι δυο έλεγαν μεταξύ τους πώς τα πάνε, τί έχουν καταφέρει.»
Τελικά κι οι δυο έμαθαν να οδηγούν ένα προσαρμοσμένο βαν. Κι οι δυο αποφοίτησαν από το Hofstra.
Ο Kalinowski, επικεντρώθηκε στις επιχειρήσεις και απέκτησε βασικό πτυχίο και master το 1994 και 1996.
Ο Heiser απέκτησε πτυχίο στους υπολογιστές και τη διοίκηση επιχειρήσεων στα 1987. Ο Kalinowski, άνοιξε μαζί με τον αδερφό του δυο μαγαζιά με βίντεο και αργότερα πέρασε στις κατασκευαστικές εταιρείες.
Ο Heiser εργάστηκε στην Suffolk County Transportation Co, που ξεκίνησε τις προσαρμογές σε αναβάτες με αναπηρικό αμαξίδιο.
Επίσης, ακολούθησαν και κοινή πορεία στα θέματα ακτιβισμού. Ο Kalinowski ίδρυσε το πρώτο τμήμα της Spinal Cord Society στο Long Island, το 1982. Ο Heiser ξεκίνησε το William Heiser Foundation στα 1993, όπου μάζευε χρήματα για την έρευνα πάνω στις κακώσεις νωτιαίου μυελού.
Όποτε γίνονταν κάποια εκδήλωση για την συγκέντρωση χρημάτων από τον ένα, τότε έκανε την εμφάνισή του κι ο άλλος.
Σημαντικά προβλήματα υγείας
Αλλά κι οι δυο γνώριζαν καλά ότι ως τετραπληγικοί είχαν να αντιμετωπίσουν και πολύ σοβαρά θέματα υγείας και θα συντόμευε κατά πολύ η ζωή τους. Ο Dr. Mark Stephen, προϊστάμενος της ορθοπεδικής χειρουργικής στο Stony Brook University Hospital, λέει ότι την εποχή που τα δυα αυτά άτομα είχαν υποστεί την κάκωση, η νεφρική ανεπάρκεια ήταν η βασική αιτία μείωσης του προσδόκιμου ζωής στα άτομα με κακώσεις νωτιαίου μυελού.
«Η μυική ατροφία οδηγεί σε μια κατάσταση κατά την οποία τα προϊόντα του μεταβολισμού τους μεταφέρονται μέσω της κυκλοφορία του αίματος στα νεφρά, προκαλώντας ανεπανόρθωτες βλάβες», λέει ο Stephen.
Ο Kalinowski είχε υποβληθεί σε δυο μεταμοσχεύσεις νεφρών κι είχε πάρει ενα νεφρό από την μητέρα του το 1990 και ένα από την αδερφή του, Kathy Zoda, το 1997. Μετά τη δεύτερη μεταμόσχευση, εμφάνισε μια σπάνια μορφή καρκίνου από τα φάρμακα για την αποφυγή της απόρριψης, λέει η μητέρα του. Πέθανε πριν 2 χρόνια από μόλυνση του αίματος.
Ο Heiser πήγε στην κηδεία του.
«Είναι πολύ σκληρό», λέει ο αδερφός του Heiser, Tom: «Είναι πολύ σκληρό να βλέπεις πεθαμένο ένα φίλο σου και να ξέρεις ότι (σχετικά σύντομα) θα έρθει κι η δική σου σειρά».
Όμως ο Heiser βρήκε έναν τρόπο για να μείνει το όνομα του Kalinowski στην μνήμη όλων. Ο σύλλογός του θέσπισε ένα ανθρωπιστικό βραβείο με το όνομα Kevin Kalinowski. Λίγους μήνες μετά τη βράβευση, ο Heiser πέθανε τον Μάρτιο από καρδιακή συμφόρηση. Ήταν 42 ετών.
«Και οι δυο ήταν κυρίαρχοι στην προσπάθεια της πλήρους συνειδητοποίησης, λέει ο αδερφός του Kalinowski, Jim. «Και έφτασαν μέχρι το τέρμα».
Της JOIE TYRRELL
Newsday Staff Writer
3 Απριλίου, 2006
Μετάφραση:
Πάνος Ζουρνατζίδης, Εργοθεραπευτής