Ο Lenin Moreno αφήνει το γραφείο του για να επικεντρωθεί στη μελέτη της κβαντοφυσικής και της σχέσης της με τις ανθρώπινες αξίες. Όντας ο μόνος πρόεδρος στον κόσμο με παραπληγία, μπορεί να θεωρηθεί ως ο χρήστης αμαξιδίου με τη μεγαλύτερη δύναμη παγκοσμίως. Όμως ο ίδιος υποστηρίζει ότι περισσότερο ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με το χιούμορ, την ισότητα, την υγεία και την οικολογία, παρά με το να εγκλωβιστεί σε ένα γραφείο. Αυτό μπορεί να ακούγεται σαν μια συνηθισμένη δήλωση που κάνουν κατά καιρούς οι πολιτικοί για να δείξουν την ταπεινότητά τους, αλλά ο απερχόμενος αντιπρόεδρος του Εκουαδόρ (Ισημερινός) είναι έτοιμος να το αποδείξει. Πώς; Αποχωρώντας από την πολιτική, παρά το βέβαιο γεγονός πως αν έβαζε πάλι υποψηφιότητα θα επανεκλεγόταν.
Ο 59χρονος πολιτικός και συγγραφέας είναι ο αδιαφιλονίκητος πρωταθλητής της λατινικής έκδοσης του περιοδικού “The Guardian”, από το 2006 που έθεσε υποψηφιότητα για τη θέση του αντιπροέδρου μαζί με τον Rafael Correa. Τους τελευταίους μήνες μάλιστα εκτελούσε καθήκοντα προέδρου, όσο ο Correa έκανε καμπάνια για την επανεκλογή του.
«Με πετυχαίνετε στη φάση που αποχωρώ σιγά-σιγά από το γραφείο. Είμαι πολύ χαρούμενος», εξομολογείται σε συνέντευξή του στο προεδρικό παλάτι, όπου υποδέχεται επισήμους, πρωθυπουργούς, πολίτες με αναπηρία και δημοσιογράφους. «Δεν μου αρέσει να είμαι πρόεδρος, δεν την αντέχω την εξουσία. Προτιμώ να νιώθω υφιστάμενος, όπως στο σπίτι μου, που τον έλεγχο τον έχει η γυναίκα μου και οι τρεις κόρες μας!», λέει με χιούμορ, αλλά κάνοντας εμφανή και την προσωπική του ιδεολογία.
Πολλοί υπονοούν ότι πίσω από την παραίτησή του κρύβονται άλλοι λόγοι. Μερικοί υποστηρίζουν ότι υπάρχουν προβλήματα υγείας ή ότι έχει απομακρυνθεί από τον πρόεδρο Correa, ενώ άλλοι εικάζουν ότι ο Moreno σχεδιάζει να κατέβει για πρόεδρος στις εκλογές του 2017.
Όταν ακούει αυτές τις φήμες ανασηκώνει σκεπτικός τα φρύδια του. «Η εξουσία έρχεται και με μία δόση τύχης, γι’ αυτό πρέπει να την αφήνεις σύντομα πίσω. Όσο όμως βρίσκεσαι σε αυτήν τη θέση πρέπει να το εκμεταλλεύεσαι για να συνειδητοποιήσεις τις βαθύτερες φιλοδοξίες σου. Για μένα, τελικά, ήταν η προαγωγή των δικαιωμάτων των ανθρώπων με αναπηρία».
Πέρυσι, ο Moreno προτάθηκε για Νόμπελ Ειρήνης για τη συνεισφορά του στη μεταμόρφωση του Εκουαδόρ. Υπό την επίβλεψή του η χώρα εξελίχθηκε σε ένα από τα πιο προοδευτικά έθνη της Λατινικής Αμερικής, όσον αφορά στην οικονομική, τεχνική και επαγγελματική υποστήριξη των ατόμων με αναπηρίες.
Τα έξοδα του κράτους στους σχετικούς τομείς αυξήθηκαν από 2 εκατ. δολάρια σε 150 εκατ. ανά χρόνο. Όλα τα νεογέννητα περνούν πια από ελέγχους για να διασφαλιστεί η έγκαιρη και σωστή πρόληψη, ενώ όλοι οι μεγάλοι εργοδότες υποχρεούνται να έχουν στο 4% των θέσεών τους εργαζομένους με αναπηρία.
«Πιστεύω ότι είμαστε στο σωστό δρόμο. Κι αυτό δεν έγινε εξαιτίας μου, αλλά λόγω τον πολιτών μας. Εγώ απλώς άναψα μια σπίθα, και αυτή, σύντομα, έγινε πυρκαγιά», λέει ο Moreno. «Όμως, ό,τι και να έχουμε κερδίσει για τους πολίτες με αναπηρία, δεν αγγίζει ούτε το 20% των στόχων που έχω θέσει. Χρειαζόμαστε δομική αλλαγή.»
Ο Moreno γεννήθηκε το 1953 σε μία απόμακρη περιοχή του Αμαζονίου, στα σύνορα Εκουαδόρ – Περού. Το μικρό του όνομα το πήρε από τον πατέρα του, έναν καθηγητή Ιστορίας που λάτρευε τον ομώνυμο Ρώσο επαναστάτη. Άνθισε ως επιχειρηματίας μέχρι το 1998, όπου σε μία ληστεία τον πυροβόλησαν στην πλάτη, με αποτέλεσμα να αποκτήσει παραπληγία και να πέσει σε βαθιά κατάθλιψη.
Στην ανάρρωσή του, μεγάλο ρόλο, έπαιξε το γέλιο, ενώ διάβαζε ανέκδοτα και παρακολουθούσε πολύ συχνά κωμωδίες. Από τότε έγινε υπερασπιστής αυτής της εναλλακτικής «θεραπείας», η οποία στοχεύει στην απελευθέρωση ενδορφινών που απαλύνουν τον πόνο. Έχει εκδώσει αρκετά βιβλία πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, συμπεριλαμβανομένου και του «Θεωρία και Πρακτική του Χιούμορ, τα Καλύτερα Ανέκδοτα στον Κόσμο – Μην Αρρωσταίνεις».
«Ξεκίνησα μια εκστρατεία με τίτλο “Εκουαδόρ Χαμογέλα. Είμαστε Καλοί Άνθρωποι!”. Είμαι πεπεισμένος πως η καλοσύνη είναι απόρροια του καλού χιούμορ. Είναι πολύ σημαντικό να βελτιώσουμε την ποιότητα και τη ζεστασιά της ανθρώπινης ζωής. Μας κάνει καλύτερους συζύγους, γιους, εργαζομένους, γραφειοκράτες και καλύτερους δασκάλους. Η εξουσία σε κάνει να χάνεις το χαμόγελό σου. Στην αρχή χαμογελούσα όλο τον χρόνο, τώρα ούτε στο 50% του. Νιώθω όμως, τώρα που η θητεία μου τελείωσε, ότι οι επικριτές μου, πλέον, αναγνωρίζουν τη σημαντικότητα του γέλιου.» Ένα από τα πρότζεκτ στο οποίο θα αφιερωθεί είναι το βιβλίο του που αφορά στη σχέση κβαντοφυσικής και ανθρωπίνων αξιών.
Με την αποχώρησή του από την κυβέρνηση, πολλοί υποστηρίζουν ότι αυτό θα κοστίσει πολύ στον Correa, στους ΑμεΑ και στο Εκουαδόρ. Όμως εκείνος έχει άλλη γνώμη: «Τις προάλλες κάποιος με ρώτησε πώς θέλω να με θυμάται ο κόσμος. Ποιος θέλει να τον θυμούνται; Η πραγματική ευτυχία είναι να σε ξεχνάνε και να αρχίζεις πάλι από την αρχή.»
Επιμέλεια: Κιούση Θάλεια
Disabled.GR – Περιοδικό Αυτονομία