Το πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου είχα την τύχη να βρίσκομαι και να συμμετέχω στο κατασκηνωτικό πρόγραμμα που επιμελήθηκε και οργάνωσε ο Παγχιακός Σύλλογος Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες.
Η κατασκήνωση πραγματοποιήθηκε για δεύτερη χρονιά (2000 και 2002) στον κατασκηνωτικό χώρο των Προσκόπων Χίου στην παραλία του Μάναγρου κοντά στη Βολισσό. Συμμετείχαν 21 παιδιά με Ειδικές Ανάγκες από όλη τη Χίο, καθώς και δύο παιδιά με Αυτισμό, ο Παναγιώτης και η Σοφία, από τη Στέγη Αυτιστικών Ατόμων Ελένη Γύρα, που ευρίσκεται στη Ζίτσα Ιωαννίνων και ανήκει στην Ελληνική Εταιρεία Προστασίας Αυτιστικών Ατόμων ( ΕΕΠΑΑ ), και τα οποία συνοδεύαμε μαζί με την Παιδίατρο, Εθελόντρια Αδελφή Σοφία και τον Ψυχολόγο, κ Παντελή Πρώιο.
Πραγματικά ενθουσιαστήκαμε και μείναμε έκπληκτοι με την άριστη οργάνωση του όλου εγχειρήματος και το μεράκι των διοργανωτών. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Στο καράβι ακόμα και ενώ ταξιδευαμε προς την όμορφη Χίο συναντήσαμε τον κ. Καλόγερο Παντελή με τους γονείς του και την προπονήτριά του. Ο αξιοθαύμαστος αυτός κύριος είναι ένας από τους θεμέλιους λίθους του Παγχιακού Συλλόγου ΑΜΕΑ. Είναι ο άνθρωπος που παρά την σοβαρή του αναπηρία είναι άριστος κολυμβητής και έχει κερδίσει πολλές διακρίσεις και μετάλλια πανελληνίως και την ημέρα που τον γνωρίσαμε είχε κερδίσει την πρόκριση για το παγκόσμιο πρωτάθλημα κολύμβησης που θα γίνει το χειμώνα στην Αργεντινή. Είναι ένα από τα χρυσά παιδιά που θα εκπροσωπήσει τη χώρα μας σε αυτή την τόσο μεγάλη διεθνή διοργάνωση. Αγωνίζεται και προπονείται ακούραστα καθημερινά, ενώ παράλληλα ζει και εργάζεται αυτόνομα στο δημαρχείο του χωριού του. Ένα λαμπρό παράδειγμα για μίμηση.
Μόνο θετικά σχόλια και εντυπώσεις μου έμειναν από την οργάνωση της κατασκήνωσης και τον συντονισμό των προγραμμάτων από τους υπεύθυνους Εκπαιδευτές του Παγχιακού Συλλόγου, για τα παιδιά με Ειδικές Ανάγκες. Τα πάντα ήταν άριστα οργανωμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια . Πιστεύω πως όλοι όσοι δούλεψαν για να στηθεί αυτή η διοργάνωση δεν έδωσαν απλά τον καλύτερο τους εαυτό. Τα έδωσαν όλα.
Μέσα σε όλες αυτές τις δραστηριότητες διακρίνομε την καθοριστική παρουσία της κ Σοφίας Μιχάλα, που είναι η πρόεδρος του Παγχιακού Συλλόγου ΑΜΕΑ, η οποία παρά το γεγονός ότι κινείται με το αμαξίδιο, τρέχει ακούραστα και ασταμάτητα και μοιράζεται τον πολύτιμο χρόνο της μεταξύ των πολλαπλών ρόλων και καθηκόντων, όπως : της Εργαζόμενης, της Μητέρας, της Γιαγιάς και της Εμψυχώτριας. Επίσης όλες οι εκπαιδεύτριες που την πλαισιώνουν και καθημερινά παλεύουν για να στηρίξουν αυτό το τόσο μεγάλο έργο που σιωπηλά και σεμνά επιτελείται, μεγαλώνει και μεγαλουργεί στο Νομό της Χίου. Τον Ψυχολόγο κ. Παντελη Πρώιο, Επιστημονικό Συνεργάτη της ΕΕΠΑΑ και Επιστημονικό Σύμβουλο του Παγχιακού Συλλόγου, που ταξιδεύει χειμώνα καλοκαίρι για να συμβουλέψει, να καθοδηγήσει και να συμπαρασταθεί σε όλους αυτούς τους άξιους αγωνιστές του Παγχιακού Συλλόγου.
Συγκινητική και άψογη επίσης ήταν η φιλοξενία των Προσκόπων της Χίου οι οποίοι όχι μόνο ευγενώς παραχώρησαν για δεύτερη χρονιά τον κατασκηνωτικό τους χώρο, αλλά μερίμνησαν και οργάνωσαν ένα εξαιρετικά ευχάριστο και εκπαιδευτικό διήμερο συνύπαρξης για τους 150.Προσκόπους και Προσκοπίνες από όλη την Ελλάδα με τα 21 παιδιά του Παγχιακού Συλλόγου.
Πολύ όμορφη ήταν και η διακριτική παρουσία του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού με την ιατρική κάλυψη που μας παρείχε σε εικοσιτετράωρη βάση.
Εύχομαι και άλλοι Σύλλογοι να δουν και να ακολουθήσουν τον υποδειγματικό τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας του Παγχιακού που απλώνει και ενώνει τα χέρια του Πανελλαδικά και Διεθνώς με άλλους Συλλόγους που σκοπό έχουν να δημιουργήσουν έναν ιστό υποστήριξης και προώθησης των ατόμων που τον χρειάζονται για μια αξιοπρεπή θέση στην σύγχρονη, πολιτισμένη κοινωνία, που τους αρμόζει και τους αξίζει.
Συγχαίρω το Δήμο και τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Χίου για τη σημαντική ηθική και υλική υποστήριξη αυτού του αξιόλογου έργου του Παγχιακού Συλλόγου, καθώς και όλους τους γονείς και τα παιδιά τους που τόσο χαρήκαμε κατά την παραμονή μας στη Χίο και θέλω να ευχαριστήσω θερμά εκ μέρους της Στέγης Αυτιστικών Ατόμων Ελένη Γύρα τους διοργανωτές που μας προσκάλεσαν και μας έδωσαν την ευκαιρία να συμμετέχομε σε μία τόσο μεγάλη διοργάνωση.
Ηλίας Παπαζήσης, Γυμναστή Ειδικής Αγωγής
Ζίτσα Ιωαννίνων, Ιούλιος 2002