Ο Τελευταίος Αντάρτης του ελληνικού εμφυλίου. Προκόπης Πανταζής από τη Μυτιλήνη. Τραυματίστηκε στο πρόσωπο το Δεκέμβριο του 1950, συνελήφθη, καταδικάστηκε δύο φορές σε θάνατο, δώδεκα γεμάτα χρόνια έζησε στις φυλακές, άντεξε, επέζησε, πλήρης ημερών και έργου (πάμπολλα ποιήματα και περίπου είκοσι μεστά διηγήματα) πέθανε το 1985. Γράφει γι’ αυτόν ο τελευταίος, ίσως, αντάρτης του ελληνικού αναπηρικού κινήματος, συντοπίτης του Αρης Ταστάνης. «Προκόπης Πανταζής: Ενας αντάρτης και λογοτέχνης της Λέσβου», το σχετικό βιβλίο-αφιέρωμα στον Πανταζή τού με μυϊκή δυστροφία Ταστάνη, την παραμικρή σχέση δεν έχει με κλασικό-τυπικό βιογραφικό. Είναι ύμνος αλήθειας, απόθεση τιμής σε όνειρα και αγώνες, που δεν ευοδώθηκαν (πιθανώς και να προδόθηκαν), αλλά γέννησαν και εξακολουθούν να γεννούν (αυτή και του βιβλίου η αξία) παρακαταθήκες. Απόθεση τιμής, διότι πέραν όλων, Πανταζής και Ταστάνης, οι δύο διαφορετικών εποχών αντάρτες, ήταν από καρδιάς φίλοι. Και ο φίλος για το φίλο, ο αντάρτης για τον αντάρτη, δεν γράφει απλώς ιστορίες, αποδίδει την ίδια στην Ιστορία.
* Η ΙΣΤΟΡΙΑ του Προκόπη Πανταζή αποδίδεται στις 300 σελίδες του βιβλίου μέσα από γράμματα της φυλακής, ύστερη αλληλογραφία του με λογοτέχνες, γράμματα προσωπικά προς τον Ταστάνη όταν ένα πρόβλημα υγείας τού δυσκόλεψε την ομιλία, ανέκδοτες φωτογραφίες-ντοκουμέντα σημαντικών στιγμών. Το βιβλίο, επίσης, περιέχει το σύνολο των διηγημάτων (πολλά εκ των οποίων ανέκδοτα) και ποιημάτων του τελευταίου Ελληνα αντάρτη. Τα δημόσια αποκαλυπτήρια έχουν προγραμματιστεί για την ερχόμενη Τρίτη 21 Αυγούστου, χώρος η κεντρική πλατεία στο Κεράμι Καλλονής, υπό την αιγίδα του Δήμου Καλλονής η εκδήλωση, με κάθε επισημότητα τα πάντα, όπως συνηθίζουμε να λέμε. Ρήγας Αξελός και Πωλίνα Γκιωνάκη θα αναγνώσουν εκτενή αποσπάσματα από το βιβλίο, επώνυμοι, οικείοι και συντοπίτες του Πανταζή (ανάμεσά τους και ο της «Ε» Σ. Μπαλάσκας) θα απονείμουν δημόσιο λόγο στο τιμώμενο πρόσωπο. «Προσδοκώ μια βραδιά εκστατική, γεμάτη νοήματα», καταθέτει λιτά στη στήλη ο Αρης Ταστάνης. Αντικαταβάλλουμε, από την πλευρά μας, μια κουβέντα-μήνυμά του (δημοσιευμένη προ πολλών ετών), που αποκωδικοποιεί αυτό που επί χρόνια συνέδεε τον τελευταίο αντάρτη του εμφυλίου με τον τελευταίο αντάρτη του ελληνικού αναπηρικού κινήματος. Ιδού το βαθύτερο «γιατί» ενός άρρηκτου δεσμού:
* «ΔΥΝΑΤΗ ΦΩΝΗ. Κανένας συμβιβασμός. Μηδενική ανοχή στο σάπιο οικοδόμημα, στο κατ’ όνομα κράτος πρόνοιας. Μόνο έτσι οι άνθρωποι με αναπηρία θα έχουμε διατηρήσει καθαρή την ψυχή και τη συνείδησή μας. Γνωρίζοντας μέσα μας πως ακόμα και εάν δεν μπορέσουμε να αλλάξουμε την κατάσταση, θα την έχουμε τουλάχιστον καταγγείλει. Γνωρίζοντας μέσα μας πως ενάντια σε αυτούς που μας στερούν βασικά δικαιώματα ζωής, εξακολουθούμε να παραμένουμε πολιτικά ζωντανοί». Γνήσιο αντάρτικο…
ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΟΡΔΙΛΗΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 13/08/2007