Η ζωή κάτω από συνθήκες αναπηρίας είναι δύσκολη. Εάν δεν ήταν δύσκολη όλοι οι Έλληνες θα απεργούσαν για να ταξινομηθούν ως ανάπηροι.
Κάτω από συνθήκες αναπηρίας οι επιλογές ζωής που έχει ένας άνθρωπος περιορίζονται. Οι επιλογές ακολουθούν κίνηση όμοια με την κίνηση του νερού: διοχετεύονται όπου δεν υπάρχουν εμπόδια.
Στα τελευταία είκοσι χρόνια δημιουργήθηκαν κάποια στερεότυπα επαγγελματικής σταδιοδρομίας και κοινωνικής επιτυχίας. Το μεγάλο ερώτημα είναι: μας αρέσουν αυτά τα στερεότυπα; Είμαστε υπερήφανοι όταν υιοθετούμε στερεότυπα όπως λ.χ. του αθλητή, του δημοσίου υπαλλήλου, του πράκτορα ΠΡΟΠΟ, του περιπτερά, του κυλικειάρχη ή του κλητήρα;
Είναι προφανές: όχι δεν είμαστε ικανοποιημένοι. Εάν δεν εμποδιζόμασταν θα μπορούσαμε να είχαμε επιτύχει πολλά περισσότερα. Βρεθήκαμε όμως σε μια Ελλάδα απολύτως απροσπέλαστη και άκρως ρατσιστική. Η υπερηφάνεια μας υπεστάλει εμπρός στην πίεση που δεχθήκαμε από την Ελλάδα των εμποδίων, της μετριότητας και της ηττοπάθειας.
Τα κοινωνικά και επαγγελματικά στερεότυπα είναι προϊόν αυτής της ηττοπάθειας. Θεωρείται προνόμιο και επιτυχία το να γίνει κάποιος ανάπηρος δημόσιος υπάλληλος. Είναι; Τα όνειρά μας εξαντλήθηκαν μέχρι το δημοσιουπαλληλίκι; Οι φιλοδοξίες μας ικανοποιήθηκαν μόλις καταλάβαμε την «καρέκλα»;
Για πολλούς ίσως είναι έτσι. Κάποιοι όμως θέλουν πολλά περισσότερα. Κάνουν πολλά για να πετύχουν αυτά τα περισσότερα: γράφονται στο Πανεπιστήμιο (άνευ εξετάσεων). Μπαίνουν σε αθλητική ομάδα για να κάνουν πρωταθλητισμό. Μπαίνουν σε κάποιο σύλλογο για να ηγηθούν συνδικαλιζόμενοι. Οι πιο απαιτητικοί ασχολούνται με τέχνες, θέατρο, χορό κ.ά.
Τι κοινό έχουν όλες αυτές οι δραστηριότητες εκτός του ότι είναι όλες στερεότυπες; Όλες αυτές οι δραστηριότητες έχουν ένα ακόμη χαρακτηριστικό: απαιτούν ελάχιστες δαπάνες ενέργειας.
Όμως βλέπουμε τη ζωή μας να φεύγει κάτω από τα αναπηρικά μας καθίσματα. Βλέπουμε τη ζωή μας ως παθητικοί θεατές των ίδιων μας των αναγκών και των φιλοδοξιών. Αξίζει τον κόπο;
Όχι, δεν αξίζει τον κόπο.
Ας επενδύσουμε στους εαυτούς μας. Ας διαβάσουμε. Ας ενημερωθούμε για τις επιλογές που έχουμε. Ας δημιουργήσουμε το δικό μας μέλλον.
Είναι μια δύσκολη πορεία. Δεν είναι το μόνο δύσκολο που αναγκαζόμαστε να κάνουμε κάτω από συνθήκες αναπηρίας.
Είμαστε τυχεροί επειδή στην εποχή μας εξαφανίστηκαν τα προνόμια στην πληροφόρηση και η κοινωνία μας έχει ανάγκη από σκεπτόμενους και δημιουργικούς ανθρώπους που τολμούν να καινοτομούν. Είμαστε τυχεροί επειδή για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας η πληροφόρηση έχει μηδαμινό κόστος. Είμαστε εξίσου τυχεροί επειδή για πρώτη φορά στην ιστορία των πληροφοριών, ακόμη και οι άνθρωποι με τις πιο σοβαρές αναπηρίες μπορούν να έχουν πρόσβαση στο προϊόν πληροφορία χωρίς να διακρίνονται.
Ας διδαχθούμε από τους λιγοστούς επιτυχημένους. Ας χρησιμοποιήσουμε το εργαλείο Internet για να πληροφορηθούμε και να κάνουμε ενημερωμένες επιλογές.
Σε αυτή την πορεία έχουμε ένα δυνατό σύμμαχο: την τεχνολογία. Ας μην υποτιμήσουμε την τεχνολογία και ας ανακαλύψουμε σε αυτήν την εργαλειακή της χρήση.
Για πρώτη φορά στην ιστορία μπορούμε να εξοπλιστούμε με αναπηρικά καθίσματα μηδενικών τριβών, με ευφυέστατα ηλεκτροκίνητα αναπηρικά καθίσματα, με εύχρηστα μηχανικά και ηλεκτρονικά βοηθήματα που μας εξομοιώνουν με τους ικανούς σωματικά και με μια κοινωνία που θέλει να αλλάξει αλλά δεν έχει τους ανθρώπους για να την αλλάξουν.
Είναι στο χέρι μας να χρησιμοποιήσουμε το συγκριτικό πλεονέκτημα της αναπηρίας προς την κατεύθυνση μιας απελευθερωτικής προοπτικής.
Η τεχνολογία είναι σύμμαχός μας και το Internet είναι ο πιο φλύαρος κατάλογος της ανθρώπινης δυνατότητας.
Είναι στο χέρι μας να αξιοποιήσουμε προς το δικό μας όφελος τα εργαλεία της εποχής μας.
Στην εποχή της πληροφορίας το μόνο που δεν διατίθεται είναι οι δικαιολογίες.