Τα πιο πρόσφατα δείγματα των ατόμων με εκπαιδευτικές ανικανότητες του νόμου 1997 (IDEA ’97) αναφέρουν τις ψυχαγωγικές ανάγκες που προσφέρει η φυσική αγωγή και η άσκηση στους σπουδαστές με ειδικές ανάγκες.
Όταν τα σχολεία και οι περιοχές απαλλάσσουν τα παιδιά από τη φυσική αγωγή, βασισμένοι στην ανικανότητα, τη φτωχή κατάρτιση των εκπαιδευτικών φυσικής αγωγής, και μια έλλειψη διδακτικών πόρων, η σχολική κοινότητα υπονομεύει τη σημασία της σωματικής δραστηριότητας και τη γενική έννοια της διδασκαλίας των ατόμων με νοητική υστέρηση ώστε να μπορούν να είναι ισόβιοι στη μάθηση και στην φυσική δραστηριότητα σύμφωνα με τα εθνικά πρότυπα που καθορίζονται για όλα τα παιδιά από την εθνική ένωση για τον αθλητισμό και τη φυσική αγωγή (1995).
Οι Burgenson, Wechsler, Brener, Young, και η Spain (2003) διαπίστωσαν ότι μια στις τρεις σχολικές περιοχές χρησιμοποιούν τα “γνωστικά ελλείμματα” ως λογική για τις απαλλαγές από το μάθημα φυσικής αγωγής. Στην περίπτωση των μαθητών με νοητική υστέρηση, φαίνεται ότι εκείνοι που χρειάζονται τη φυσική αγωγή είναι αυτά τα άτομα πιο πολύ για να αναπτύξουν την ικανότητα ώστε να είναι επιρρεπείς να λαμβάνουν λιγότερες οδηγίες στα περισσότερα σχολεία.
Τα αποτελέσματα των Burgenson et al. παρουσίασαν τις σαφείς παραβιάσεις του IDEA 97 από τις σχολικές περιοχές, καθώς επίσης και μια αμέλεια για τη φυσική αγωγή ως ένα μέσο να αποτρέψει την αδράνεια της
παιδικής ηλικίας και επίσης την καθιστική ζωή των εφήβων και των νεαρών ατόμων (Nesbitt, 1999). Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί πρέπει να λάβουν υπόψη αυτές τις απαλλαγές από τις σχολικές περιοχές . Από μια λειτουργική ικανότητα και μια σχετικά με την υγεία προοπτική, οι Burgenson et al. παρείχαν στοιχεία ότι πολλές σχολικές περιοχές παραμελούν τη φυσική ανάπτυξη των παιδιών με νοητική υστέρηση.
Είναι σημαντικό να αρχίσει η ερευνά στην οποία οι καθηγητές φυσικής αγωγής απαιτείται να καλύψουν τις ανάγκες για φυσική αγωγή και άσκηση στους αρχάριους με νοητική υστέρηση. Η κατάρτιση είναι ένα κρίσιμο συστατικό για τους καθηγητές φυσικής αγωγής που είναι αρμόδιοι για τη διδασκαλία στα άτομα με νοητικές ειδικές ανάγκες. Αυτό το ζήτημα έχει λάβει την ιδιαίτερη προσοχή από το πρόσφατο προσαρμοσμένο πρόγραμμα προτύπων φυσικής αγωγής (kelly, 1995). Περαιτέρω, οι ερευνητές δεν έχουν μελετήσει την επάρκεια των διδακτικών πόρων για να καθορίσουν εάν οι καθηγητές φυσικής αγωγής έχουν την απαραίτητη υποστήριξη για να διευκολύνουν τις κινητικές δεξιότητες και ελεύθερου χρόνου στα παιδιά με τη νοητική υστέρηση.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣ:
Κώνστας Επαμεινώνδας – 4ο έτος Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού Δημοκριτείου Πανεπιστήμιου Θράκης – Κύρια Ειδικότητα Προσαρμοσμένης Φυσικής Αγωγής