Μήπως τελικά η ελαστικότητα των ωραρίων εργασίας και η προσπελασιμότητα είναι πλεονεκτήματα των επιχειρήσεων και των επαγγελμάτων που λειτουργούν με έδρα το σπίτι;
Δημιουργείς τις δικές σου ώρες, παίρνεις όλες τις αποφάσεις, κάνεις τα πράγματα με τον τρόπο που νομίζεις ότι πρέπει να γίνουν.

Το να είσαι αυτό-απασχολούμενος ελαχιστοποιεί ή απομακρύνει τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι με αναπηρίες, είπε ο Steve Sutter, ιδιοκτήτης του CreateAbility Concepts Inc.
Ζητήματα όπως η μετακίνηση και η προσβασιμότητα γίνονται πιο διαχειρίσιμα, και μερικές φορές μετατρέπονται σε μη- ζητήματα.
«Δεν χρειάζεται να αναπαράγεις την εγκατάσταση του σπιτιού σου σε άλλο μέρος,» είπε ο Sutter. «Στο σπίτι, είναι μια συνήθεια, πραγματικά προσωπική.»

Άλλο πλεονέκτημα του να δουλεύεις από το σπίτι είναι ότι εφόσον πολλή δουλειά γίνεται στον υπολογιστή και πάνω στο ίντερνετ, η αναπηρία γίνεται αόρατη.

«Οι άλλοι άνθρωποι δεν ξέρουν για την αναπηρία», είπε ο Sutter. «Δεν μπορούν να την δουν. Σε κρίνουν απλά πάνω στη δουλειά σου.»

Για τον Sutter, παρόλα αυτά, το μεγαλύτερο πλεονέκτημα είναι η ελαστικότητα που έρχεται μαζί με το να είσαι αυτό-απασχολούμενος.

«Τους επιτρέπει να σχεδιάσουν το δικό τους πρόγραμμα βασισμένο στο επίπεδο ενέργειάς τους, το πρόγραμμα θεραπείας και φαρμακευτικής περίθαλψής τους, και τον πόνο τους,» είπε ο Sutter. «Ο ανίατος πόνος μπορεί πραγματικά να σε κουράσει. Μπορείς να τον αντιμετωπίσεις λίγο καλύτερα εάν είσαι στο σπίτι.»

Ο Sutter είπε ότι η εργασία από το σπίτι έχει πολλά από τα ίδια πλεονεκτήματα της αυτό-απασχόλησης, όπως η προσβασιμότητα και η μετακίνηση. Μέσω των υπολογιστών, επιτρέπει στους ανθρώπους με αναπηρίες να δουλεύουν όταν σε διαφορετικές συνθήκες δεν θα μπορούσαν.

Αλλά η αυτό-απασχόληση έχει και τις δυσκολίες της.

Έχοντας το κεφάλαιο να ξεκινήσεις την επιχείρηση, το να φτιάξεις μια βάση πελατών και το εάν η επιχείρηση θα είναι επιτυχής, είναι προκλήσεις που πολλοί επιχειρηματίες αντιμετωπίζουν.
Ο Sutter είπε ότι οι άνθρωποι με αναπηρίες αντιμετωπίζουν τα ίδια εμπόδια όπως άλλοι επιχειρηματίες.
«Οι προκλήσεις είναι οι ίδιες,» είπε ο Sutter said. « Ανησυχούν για το ξεκίνημα της επιχείρησης και για το αν θα είναι βιώσιμη.»

Εκφράζοντας δημιουργικότητα.

Ο Ryan Deines έχει συνδυάσει δυο από τους πόθους του και τους έχει μετατρέψει σε μια επικερδή αποστολή.
Ο 21χρονος, με μια ελαφρά αναπτυξιακή αναπηρία, ξεκίνησε το Ryan’s Cards ως ένα τρόπο να προωθήσει στην αγορά την τέχνη που είχε δημιουργήσει στον υπολογιστή του.

Ο Deines και η μητέρα του Patsi Maroney, γράψανε το Ryan’s Cards στο Colorado Secretary of State τον Ιούλιο του 2004, και ο Deines ξεκίνησε να πουλάει τις κάρτες του, τους μαγνήτες και τις αφίσες του πολύ σύντομα.

Το Ryan’s Cards δεν είναι ακόμα εγκαθιδρυμένο, και αυτή είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει τώρα- πώς θα φτιάξει μια βάση πελατών.

Αλλά έχει σχέδια για το μέλλον. Ο Deines είπε ότι θα του άρεσε να διακλαδωθεί και να προσφέρει την τέχνη του πάνω σε μπλουζάκια και τσάντες, όπως και σε βιβλία ζωγραφικής.
Ο Deines είπε ότι θα ήθελε να κάνει την τέχνη του μια επιχείρηση πλήρους απασχόλησης.

«Εάν αυτό είναι κάτι που θα μπορούσε να γίνει στη ζωή μου, πιστεύω ότι αυτό είναι που θα ήθελα να κάνω,» είπε.
Ένα από τα πράγματα που τραβάει τον Deines στην ιδέα του να είναι αυτό-απασχολούμενος είναι ο έλεγχος που θα έχει πάνω στον χρόνο του.
«Δεν απολύεσαι ποτέ,» είπε. «Μπορείς να κάνεις διάλειμμα εάν το χρειάζεσαι και να κάνεις μόνο ένα μέρος της επιχείρησης.»
Ο Deines είπε επίσης ότι του αρέσει η ιδέα του να έχει τη δική του επιχείρηση γιατί του επιτρέπει να κάνει αυτό που πραγματικά του αρέσει να κάνει: την τέχνη του. Και ο Deines είπε ότι μπορεί να δουλέψει από σχεδόν παντού. «Όπου υπάρχει υπολογιστής, μπορώ να δουλέψω,» είπε.

Η Maroney είπε ότι θέλει να βοηθήσει τον γιό της να πραγματοποιήσει τον στόχο του να μετατρέψει την τέχνη του σε επιχείρηση.
«Είναι καλό για αυτόν,» είπε. «Τον βοηθά να έχει περισσότερη αυτοπεποίθηση και να αισθάνεται περισσότερο αυτάρκης.»
Η κυριότερη έγνοια της Maroney είναι ότι το να κάνει την τέχνη του σε επίπεδο πλήρους απασχόλησης θα τον κρατήσει μακριά από το να βρίσκεται με άλλους ανθρώπους. Είπε ότι υποστηρίζει την επιθυμία του να διασκεδάζει και να είναι δημιουργικός, αλλά δεν θέλει να απομονωθεί από τους άλλους.

«Το παν είναι να βρει την ισορροπία του», είπε. «Θα του δώσει μια πλουσιότερη ζωή σε όλους τους τομείς.»

Η άνεση του σπιτιού

Της Diane Dittus της αρέσει να έχει τη δική της επιχείρηση ως ράπτρια ‘What a Stitch’, από το δικό της σπίτι λόγω της ελαστικότητας που της επιτρέπει.

Η Dittus, που έχει Πάρκινσον, διπολική διαταραχή και ρευματική αρθρίτιδα, περιγράφει τον εαυτό της ως έναν άνθρωπο της νύχτας. Δουλεύει μέχρι τις 3 ή 4 το πρωί.

«Είναι η μόνη ώρα που μπορώ πραγματικά να συγκεντρωθώ», είπε. «Το τηλέφωνο δεν χτυπάει, άνθρωποι δεν πηγαινοέρχονται.»
Η Dittus είπε ότι η ασθένεια του Πάρκινσον και η διπολική διαταραχή επηρεάζουν την ικανότητά της να συγκεντρώνεται και μπορεί πολύ εύκολα να διασπαστεί η προσοχή της.

Η Dittus είπε ότι η ελαστικότητα είναι ιδιαιτέρως σημαντική για αυτή όσον αφορά στις συναντήσεις της με τους γιατρούς. Λόγω
των αναπηριών της, η Dittus πρέπει να βλέπει αρκετούς ειδικούς στην αρχή κάθε χρόνου.
«Πηγαινοέρχομαι σε γιατρούς κάθε χρόνο από τον Ιανουάριο μέχρι τον Απρίλιο,» είπε.

Το 1998, οι αναπηρίες της Dittus την έκαναν ανήμπορη να εργαστεί περεταίρω ως επιθεωρήτρια γραφιστικών. Τότε ήταν που ξεκίνησε το What a Stitch, το οποίο ήταν μόνο ένα έργο μερικής απασχόλησης μέχρι τα τελευταία δυο χρόνια.
Η Dittus έραβε από τότε που ήταν μικρή και κάποια στιγμή είχε μια επιχείρηση ραψίματος κουστουμιών στην Βόρεια Dakota.
Για την Dittus, η αναπηρία της τής άνοιξε την πόρτα για να κάνει αυτό που αγαπάει.

«Πάντα έλεγα στις κόρες μου να χρησιμοποιούν τα ταλέντα τους,» είπε. «Αλλά όλα αυτά τα χρόνια, δεν χρησιμοποιούσα τα δικά μου.»
Η Dittus είπε ότι αγαπάει αυτό που κάνει, αλλά αναγνωρίζει ότι μπορεί να είναι οικονομικά δύσκολο κάποιες φορές το να είσαι αυτό-απασχολούμενος. Η μεγαλύτερη δυσκολία, είπε, είναι η ιατρική της ασφάλιση.
Τα φάρμακά της και η ασφάλισή της κοστίζουν $1,000 ή περισσότερα τον μήνα.
«Με την υγεία και την ασφάλιση, υπάρχει πάντα ένα ερωτηματικό,» είπε.

Μένοντας απασχολημένος

Ο Mark Beck περιγράφει την θεραπεία του μασάζ ως το πάθος του.
Μεταξύ του 1974 και του 1980, ο Beck ήταν μασαζο-θεραπευτής, εκπαιδευτής και συγγραφέας βιβλίων.
Αλλά τον Φεβρουάριο του 1990, ο Beck απέκτησε κάκωση νωτιαίου μυελού σε ένα ατύχημα με σκι, που τον άφησε σε αναπηρικό κάθισμα με περιορισμένη χρήση των χεριών του.

Παρόλο που σταμάτησε την πρακτική και τη διδασκαλία, το βιβλίο του πάνω στη θεραπεία του μασάζ, ‘Η θεωρία και πρακτική του Θεραπευτικού Μασάζ’ συνέχισε να πουλάει. Τον Σεπτέμβριο του 1990, τρεις μήνες αφού βγήκε από το νοσοκομείο, ο εκδότης του Beck ήθελε μια επανέκδοση.

Και αυτό είναι που τον κρατά απασχολημένο αυτές τις μέρες, μια καινούρια έκδοση κάθε τέσσερα ή έξι χρόνια, που του παίρνει δύο
με τρία χρόνια να ολοκληρώσει. Τώρα δουλεύει πάνω στην τέταρτη έκδοση.
Ο Beck είπε ότι αισθάνεται τυχερός που το βιβλίο του πέτυχε και μπορεί να συνεχίσει τη δουλειά του από το σπίτι.
«Είναι ένας τρόπος για μένα να μείνω απασχολημένος,» είπε.

Όταν δεν δουλεύει πάνω στο πρώτο του βιβλίο, διορθώνει ένα μικρότερο βιβλίο που είχε γράψει όσο του επιτρέπει ο χρόνος του.
Και η τεχνολογία έχει βοηθήσει τον Beck να μείνει απασχολημένος.
Ο Beck είπε ότι οι υπολογιστές του έχουν πραγματικά επιτρέψει να κάνει αυτή τη δουλειά και να την κάνει πιο εύκολα από ότι θα μπορούσε διαφορετικά.
«Ο υπολογιστής έχει γίνει σύμμαχος,» είπε. «Μου επιτρέπει να γράφω και να επεκτείνω την επικοινωνία εύκολα.»
Ο υπολογιστής έγινε επίσης χρήσιμος για αυτόν όταν διεύθυνε ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης από απόσταση για θεραπευτές από το 1996 μέχρι το 2000, ένας άλλος τρόπος με τον οποίο έμεινε απασχολημένος στον τομέα του. «Μου επέτρεψε να κρατηθώ ενήμερος για τα πάντα,» είπε. Αλλά υπάρχει ένα μειονέκτημα του να είσαι αυτό-απασχολημένος, είπε ο Beck. «Δεν έχεις καμία διαβεβαίωση ότι θα έχεις εισόδημα.»

SARA REED, V. Richard Haro, The Coloradoan.
Απόδοση στα Ελληνικά: Ελένη Στρατή, Κοινωνιολόγος.