Τον Απρίλιο του 1989, η πρώτη Ευρωπαϊκή Σύσκεψη για την Ανεξάρτητη Διαβίωση έλαβε χώρα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο Στρασβούργο, Γαλλία. Το θέμα της συνάντησης ήταν η Προσωπική Υποστήριξη.
Η σύσκεψη κατέληξε στη χρηματοδότηση του Ευρωπαϊκού Δικτύου για την Ανεξάρτητη Διαβίωση, ΕΔΑΔ. Παρακάτω, η απόφαση που υιοθετήθηκε από τη σύσκεψη. Διαβάστε το πολιτικό σύνθημα αυτής της Σύσκεψης.
Προοίμιο
Εμείς, οι άνθρωποι με αναπηρίες από την Ολλανδία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Δανία, την Ιταλία, την Ελβετία, τη Σουηδία, τη Γαλλία, την Αυστρία, τη Φινλανδία, το Βέλγιο, τις ΗΠΑ, την Ουγγαρία, την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και τη Νορβηγία, συγκεντρωθήκαμε στις 12-14 Απριλίου του 1989 στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στο Στρασβούργο, Γαλλία. Η σύσκεψη εστίασε στις Υπηρεσίες Προσωπικής Υποστήριξης, ως ουσιαστικό παράγοντα της Ανεξάρτητης Διαβίωσης, που μόνος του περικλείει το συνολικό πεδίο των ανθρώπινων δραστηριοτήτων, όπως είναι η στέγαση, η μεταφορά, η προσπέλαση, η εκπαίδευση, η απασχόληση, η οικονομική ασφάλεια και η πολιτική επιρροή.
Εμείς, οι άνθρωποι με αναπηρίες, αναγνωρίζοντας τη μοναδική εξειδίκευση μας που απορρέει από την εμπειρία μας, πρέπει να αναλάβουμε την πρωτοβουλία για το σχεδιασμό πολιτικών που μας επηρεάζουν άμεσα.
Για το σκοπό αυτό, καταδικάζουμε το διαχωρισμό και την ιδρυματοποίηση, τα οποία αποτελούν άμεση παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας και θεωρούμε ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να παρέχουν νομοθετικές ρυθμίσεις, οι οποίες θα προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρίες, συμπεριλαμβανομένης της εξίσωσης των ευκαιριών.
Υποστηρίζουμε σταθερά το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα μας για πλήρη και ίση συμμετοχή στην κοινωνία, όπως αυτό διαφυλάσσεται από την Παγκόσμια Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών (τροποποιήθηκε για να συμπεριλάβει τα δικαιώματα ανθρώπων με αναπηρίες το 1985) και θεωρούμε ότι αναγκαία προϋπόθεση για αυτό το πολιτικό δικαίωμα είναι η Ανεξάρτητη Διαβίωση και η παροχή υποστήριξης, όπως είναι οι υπηρεσίες προσωπικών βοηθών για αυτούς που τις χρειάζονται.
Οι συστάσεις του Παγκόσμιου Προγράμματος Δράσης των Ηνωμένων Εθνών (Παράγραφος 115) συγκεκριμένα αναφέρουν ότι «Τα Κράτη Μέλη θα πρέπει να ενθαρρύνουν την παροχή υποστηρικτικών υπηρεσιών, προκειμένου να καταστήσουν τα άτομα με αναπηρίες ικανά να ζούνε όσο το δυνατόν πιο ανεξάρτητα στο πλαίσιο της κοινότητας. Για να επιτευχθεί αυτό, θα πρέπει να διασφαλιστεί η ευκαιρία των ατόμων με αναπηρίες να αναπτύσσουν και να διαχειρίζονται τις υπηρεσίες αυτές για τον εαυτό τους».
Η Απόφαση 1 της 43ης Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών (1988) επαναβεβαιώνει την ισχύ του Παγκόσμιου Προγράμματος Δράσης και η Απόφαση 2 υπογραμμίζει ότι «ειδική έμφαση πρέπει να δωθεί στην εξίσωση των ευκαιριών». Δεδομένων αυτών και παρόμοιων συστάσεων τόσο από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα, όσο και από το Συμβούλιο της Ευρώπης και προκειμένου να διασφαλίσουμε τις ίσες ευκαιρίες των ατόμων με αναπηρίες στην Ευρώπη, υπογραμμίζουμε την αναγκαιότητα επίτευξης αυτών των αντικειμενικών στόχων.
Υποστηρίζοντας το διεθνικό κίνημα ατόμων με αναπηρίες στη Διεθνική Συγκέντρωση Ατόμων με Αναπηρίες, που δεσμεύεται ιδιαιτέρως για τη σύσταση ενός Δικτύου πρωτοβουλιών για την Ανεξάρτητη Διαβίωση, ως μέρους της επίτευξης εξίσωσης των ευκαιριών, καλούμε τις κυβερνήσεις και τους πολιτικούς να ενισχύσουν τις ακόλουθες αρχές :
1. Η πρόσβαση στην υπηρεσία προσωπικής υποστήριξης αποτελεί ανθρώπινο και πολιτικό δικαίωμα. Οι υπηρεσίες αυτές θα πρέπει να εξυπηρετούν ανθρώπους με κάθε μορφή αναπηρίας, κάθε ηλικίας, με βάση τη λειτουργική ανάγκη και ανεξάρτητα από την προσωπική ευημερία, το εισόδημα ή την οικογενειακή κατάσταση.
2. Οι αποδέκτες των υπηρεσιών προσωπικής υποστήριξης θα πρέπει να είναι σε θέση να επιλέγουν από μια σειρά προτύπων υπηρεσίας προσωπικής υποστήριξης, τα οποία θα προσφέρουν στο σύνολο τους διαφορετικά δικαιώματα. Το δικαίωμα χρήσης, κατά τη δική μας άποψη, μπορεί να ασκείται από κάθε άτομο, άσχετα από την ικανότητα του να δώσει εκ των προτέρων νόμιμη και επίσημη συναίνεση.
3. Οι υπηρεσίες θα πρέπει να δίνουν τη δυνατότητα στο χρήστη να συμμετέχει σε κάθε πτυχή της ζωής, όπως είναι το σπίτι, η εργασία, το σχολείο, οι δραστηριότητες του ελεύθερου χρόνου, τα ταξίδια και η πολιτική ζωή. Οι υπηρεσίες αυτές θα πρέπει να δίνουν τη δυνατότητα στα άτομα με αναπηρίες να δημιουργήσουν οικογένεια και να ανταποκρίνονται σε όλες τις ευθύνες που σχετίζονται με αυτή.
4. Οι υπηρεσίες αυτές πρέπει να είναι διαθέσιμες μακροπρόθεσμα για οτιδήποτε, 24 ώρες την ημέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα και βραχυπρόθεσμα ή σε επείγουσες περιπτώσεις. Οι υπηρεσίες αυτές θα πρέπει να περιλαμβάνουν υποστήριξη στην ιδιωτική ζωή, την επικοινωνία, τα οικοκυρικά, την μετακίνηση και άλλα.
5. Οι οικονομικές αρχές θα πρέπει να διασφαλίζουν τη διαθεσιμότητα επαρκών κεφαλαίων για την πλήρη κατάρτιση του χρήστη και του βοηθού, αν αυτό κριθεί απαραίτητο από το χρήστη.
6. Η χρηματοδότηση πρέπει να περιλαμβάνει τους ανταγωνιστικούς μισθούς των βοηθών, τα επιδόματα εργασίας και όλα τα νόμιμα και απαιτούμενα συνδικαλιστικά προνόμια, συν τα διοικητικά κόστη.
7. Η χρηματοδότηση θα πρέπει να προέρχεται από εγγυημένη πηγή και να παρέχεται στο άτομο τη στιγμή που αυτός/αυτή επιλέγει. Θα πρέπει να εκπίπτει από το φορολογητέο εισόδημα και δε θα πρέπει να καθιστά το χρήστη παράνομο έναντι άλλων θεσπισμένων προνομίων υπηρεσιών.
8. Ο χρήστης θα πρέπει να είναι ελεύθερος να ορίζει και να προσλαμβάνει όλους τους βοηθούς, όποιον αυτός/αυτή επιλέγει, συμπεριλαμβανομένων των μελών της οικογένειας.
9. Αν υπάρχει έλλειψη πόρων, τα υψηλά κόστη και οι υπαρκτές ή μη υπαρκτές υπηρεσίες δε θα πρέπει να αποτελούν λόγο εγκλεισμού ενός ατόμου σε ιδρυματοποιημένο περιβάλλον.
10. Θα πρέπει να υπάρχει ομοιόμορφη δικαστική διαδικασία σε όλους τους βαθμούς απονομής της δικαιοσύνης, η οποία θα διεξάγεται ανεξάρτητα από τους χρηματοδότες, τους παροχείς ή τους δικαστικούς εμπειρογνώμονες και η οποία θα διεκπεραιώνεται μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα και θα δίνει στον ενάγοντα τη δυνατότητα να λαμβάνει νομική βοήθεια, με έξοδα της δικαστικής αρχής.
11. Εν συνεχεία, τα άτομα με αναπηρίες και οι οργανώσεις τους πρέπει να εμπλέκονται αποφασιστικά σε όλα τα επίπεδα πολιτικού σχεδιασμού, συμπεριλαμβανομένου του προγραμματισμού, της υλοποίησης και της ανάπτυξης.
Μετάφραση: Στέλλα Παπαδημητρίου, Μεταφράστρια, Διερμηνέας, email: s_papadim@hotmail.com, stella@disabled.gr, stella@disabilitymarketing.org
Διαβάστε το πρωτότυπο στο http://www.independentliving.org/docs2/enilstrasbourgresolutions.html