Προγράμματα υγείας, που λειτουργούν συμπληρωματικά στις παροχές που προσφέρει το δημόσιο σύστημα, προωθούν οι ασφαλιστικές εταιρείες σε μια προσπάθεια να κάνουν πιο προσιτή την ιδιωτική υγεία και να περιορίσουν το κόστος της.
Πρόκειται για νέα προγράμματα που απευθύνονται σε ήδη ασφαλισμένους στον κρατικό φορέα ΕΟΠΥΥ και τα οποία καλύπτουν το κόστος παροχής υγείας όταν αυτό δεν φθάνει το 100%. Στόχος είναι η σταδιακή μετάβαση σε ένα καθεστώς που τα δύο συστήματα θα λειτουργούν συμπληρωματικά, περιορίζοντας τη διπλή επιβάρυνση που έχει σήμερα ο ασφαλισμένος, ο οποίος καταβάλει υποχρεωτικές εισφορές στον δημόσιο φορέα και παράλληλα ασφάλιστρο σε μια ιδιωτική εταιρεία για παρόμοιες παροχές.
Τη σταδιακή σύμπραξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, ευνοούν οι συμφωνίες που συνάπτει πλέον ο ΕΟΠΠΥ με τα ιδιωτικά νοσηλευτήρια, αλλά και η αύξηση της συμμετοχής του ασφαλισμένου για μια σειρά παροχές, κυρίως της πρωτοβάθμιας υγείας και της φαρμακευτικής δαπάνης. Από την πλευρά του ιδιωτικού τομέα τη σύμπραξη ευνοεί η αύξηση των απαλλαγών που προβλέπουν τα περισσότερα ασφαλιστήρια συμβόλαια. Πρόκειται για το τμήμα του κόστους που αναλαμβάνει ο ασφαλισμένος και το οποίο μπορεί να καλύψει, κάνοντας χρήση του δημόσιου φορέα τόσο στην περίπτωση της βασικής υγείας όσο και της δευτεροβάθμιας.
Ο συνδυασμός των δύο συστημάτων παροχών αποτελεί ένα δοκιμασμένο μοντέλο σε χώρες όπως η Γαλλία, που λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια, μεγιστοποιώντας την αποτελεσματικότητα του συστήματος. Την υιοθέτηση του γαλλικού μοντέλου στην υγεία με τη σύμπραξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, προκειμένου να μειωθεί το κόστος για τους ασφαλισμένους, αναβαθμίζοντας παράλληλα και την ποιότητα των υπηρεσιών υγείας, προτείνουν εκπρόσωποι της ιδιωτικής ασφαλιστικής αγοράς, αλλά και πανεπιστημιακοί, ειδικοί του στα θέματα υγείας.
Μιλώντας πρόσφατα στο 9ο Πανελλήνιο Συνέδριο του Εθνικού Συστήματος Δημόσιας Υγείας με θέμα «Διοίκηση, Οικονομικά και Πολιτικές Υγείας», ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς και πρόεδρος της International Life, κ. Μιλτιάδης Νεκτάριος, υπογράμμισε ότι οι Ελληνες κατατάσσονται στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως με την υψηλότερη ιδιωτική δαπάνη για υπηρεσίες υγείας, με ποσοστό που φθάνει το 40%. Η ανάλυση της ιδιωτικής δαπάνης που πληρώνει ο Ελληνας ετησίως δείχνει ότι από το ποσοστό αυτό, μόλις το 6% είναι η συμμετοχή της ιδιωτικής ασφαλιστικής αγοράς, με συνέπεια το 34% να καλύπτεται από ίδια χρήματα, δηλαδή από την τσέπη του ασφαλισμένου. Πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό παγκοσμίως, ακόμη και αν συγκριθεί με αυτό που δαπανούν οι Αμερικανοί πολίτες, η ιδιωτική δαπάνη των οποίων φθάνει το 54% της συνολικής, με τη διαφορά ότι το 37% καλύπτεται από την ιδιωτική ασφάλιση και μόνο το 17% από ίδιους πόρους.
Σύμφωνα μάλιστα με στοιχεία που παρουσίασε ο επίκουρος καθηγητής Πολιτικής Υγείας στο πανεπιστήμιο Πελοποννήσου κ. Κυριάκος Σουλιώτης, η δαπάνη για την υγεία στη χώρα μας καταλαμβάνει μια από τις υψηλές θέσεις (3η στην κατάταξη μετά τη διατροφή και τη στέγαση), τη στιγμή που η διείσδυση της ιδιωτικής ασφάλισης είναι από τις χαμηλότερες στον ΟΟΣΑ.
Οι υπολογισμοί ανεβάζουν τη μέση ζημιά υγείας για τους Ελληνες στις 10.000 ευρώ ετησίως, με τις 4.000 ευρώ να προέρχονται από την τσέπη των ασφαλισμένων. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ιδιωτικές δαπάνες υγείας των Ελλήνων με βάση τα στοιχεία του 2010, ανήλθαν στα 6,5 δισ. ευρώ, από τα οποία τα 2,2 δισ. ευρώ δαπανήθηκαν για την πρωτοβάθμια περίθαλψη, τα 940 εκατ. ευρώ στη δευτεροβάθμια, το 1,1 δισ. ευρώ για φαρμακευτική δαπάνη, τα 2 δισ. ευρώ για οδοντιατρικές υπηρεσίες και τα 200 εκατ. ευρώ για ιατρικά είδη.
Το γαλλικό μοντέλο στηρίζεται στη συμπληρωματικότητα των δύο παρόχων υγείας, με τρόπο έτσι ώστε ο ασφαλισμένος να μη διπλοπληρώνει την ίδια παροχή, εξοικονομώντας πόρους από το δημόσιο σύστημα και αυξάνοντας την αποτελεσματικότητα των δύο συστημάτων. Το μοντέλο προϋποθέτει τη διευρυμένη προώθηση ειδικών ασφαλιστικών προγραμμάτων από την ιδιωτική αγορά, που θα καλύπτουν το κενό που αφήνει η δημόσια υγεία, μέσα από τη συμμετοχή του ασφαλισμένου σε μια σειρά παροχές, όπως η συμμετοχή στη φαρμακευτική δαπάνη, στην πρωτοβάθμια ή δευτεροβάθμια περίθαλψη, τα ιατρικά είδη, την οδοντιατρική δαπάνη κ.λπ.
Της Ευγενιας Τζωρτζη
kathimerini.gr, 25-12-2013