Συχνά διαβάζουμε για διάφορες θαυματουργές επιδόσεις κάποιων ηλεκτροκίνητων αναπηρικών καθισμάτων, άλλοτε σε αυτονομία και άλλοτε σε τελική ταχύτητα. Το ίδιο, διαβάζουμε διάφορες υπερβολές για ηλεκτρονικούς υπολογιστές και περιφερειακά που υπερβαίνουν την ταχύτητα του φωτός. Το μέγα χάος επικρατεί στα διάφορα προγράμματα που κατά καιρούς ανακοινώνονται και απλώς περιέχουν «μεγάλα λόγια» χωρίς ποτέ ωστόσο να υλοποιηθούν.
Δεν ξέρω ποιοι είναι αυτοί που υποτιμούν τη νοημοσύνη των ανθρώπων με αναπηρίες που τελικά είναι οι τελικοί καταναλωτές και χρήστες αυτών των προϊόντων και των υπηρεσιών.
Σε ό,τι αφορά τα αναπηρικά καθίσματα η τεχνολογία είναι δεδομένη: Οι μπαταρίες μολύβδου έχουν συγκεκριμένες αντοχές. Τεχνολογικά, και στον βαθμό που ένα αναπηρικό κάθισμα έχει από δύο έως τέσσερις μπαταρίες είναι αδύνατο να υπερβεί μια συγκεκριμένη αυτονομία με ένα μόνο γέμισμα των μπαταριών. Παρόλα αυτά συχνά διαβάζουμε για κάποια υπερβολικά μεγέθη αυτονομίας που υπερβαίνουν ακόμη και τις πιο ιδανικές τεχνολογίες. Το χειρότερο είναι πως οι υποψήφιοι καταναλωτές πιστεύουν αυτές τις μαγικές επιδόσεις.
Τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζουμε και με τις νέες τεχνολογίες που αφορούν άλλοτε τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και άλλοτε τις τεχνολογίες στο ίντερνετ. Από εκεί που στην Ελλάδα δεν υπάρχει ένας σοβαρός φορέας που να φιλοξενεί σοβαρά και «βαριά» sites υπάρχουν χιλιάδες επιχειρήσεις που υπόσχονται την κατασκευή sites και την μαγική εισαγωγή των ανθρώπων στον κόσμο του ίντερνετ. Και παρόλα αυτά ο κόσμος τους πιστεύει αβίαστα. Μάλιστα είναι τόσο πεπεισμένοι για την αλήθεια αυτών των μαγικών τεχνολογιών που δύσκολα μπορείς να τους αλλάξεις τη γνώμη.
Εκεί που γίνεται το μεγάλο χάος είναι στις κυβερνητικές υποσχέσεις και στα «μεγάλα λόγια» των διοικούντων. Τα προγράμματα «ανοίγουν» πολλούς μήνες πριν ανοίξουν, αφού οι διοικούντες τα ετεροχρονίζουν για να επωφεληθούν την «δόξα». Έτσι από το Νοέμβριο του 2004 έχουν ανοίξει μερικές χιλιάδες θέσεις εργασίας για ανθρώπους με αναπηρίες, που ακόμη τον Μάρτιο του 2005 δεν έχουν ανοίξει στην πραγματικότητα. Κανείς όμως δεν μπορεί να πει τίποτα, αφού κανένας φορέας συμπεριλαμβανομένου και του ΟΑΕΔ δεν γνωρίζει για την ύπαρξη αυτών των θέσεων. Κάποτε ακούγεται πως υπήρξαν νομικά προβλήματα και γι’ αυτό δεν έχουν τελικά ανοίξει οι θέσεις εργασίας.
Το χειρότερο όμως είναι πώς προς το τέλος του Φεβρουαρίου του 2005 η ελληνική οικονομία μπήκε σε αναγκαστική διαχείριση από την Ε.Ε. και γι’ αυτό είναι απίθανο να ανοίξουν ποτέ αυτές οι θέσεις εργασίας, αφού αυξάνουν το έλλειμμα. Για όλα αυτά όμως κανείς δεν πρόκειται να πει τίποτα. Ο κόσμος έχει αποπροσανατολιστεί και δεν είναι σε θέση να αξιολογήσει αυτά που συμβαίνουν στην πραγματικότητα ούτε να κατανόησει προληπτικά την περιεκτικότητα σε αλήθεια αυτών που ακουει και αυτών που διαβάζει.
Η αλήθεια ήταν πως χρειάζεται να διασταυρώνουμε αυτά που βλέπουμε, αυτά που ακούμε και αυτά που διαβάζουμε από πολλές πηγές. Τίποτα απ’ όλα αυτά που συμβαίνουν δεν είναι έτσι όπως μας το ανακοινώνουν. Ας μάθουμε να βρίσκουμε την αλήθεια.