Όταν ο Bill Cawley γυμνάζεται, φορώντας ένα μπλουζάκι και φόρμα, προκαλεί τα βλέμματα όλων. Αυτό το οφείλειi κατά πρώτο λόγο στο ότι είναι καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο.

Όμως όταν γυμνάζεται φορώντας κανονικά ρούχα φαίνεται σε όλους σαν να είναι από άλλον πλανήτη. Αυτό βέβαια, μέχρι να πληροφορηθεί κάποιος ότι ο Cawley δεν ιδρώνει, λόγω της κάκωσης νωτιαίου μυελού που τον άφησε παράλυτο από το στήθος και κάτω. Δεν χρειάζεται έτσι, να αλλάξει μπλούζα και μπορεί να πάει με τα ίδια ρούχα στην δουλειά του το πρωί.

Έχοντας περάσει 14 χρόνια από τον τραυματισμό του, ο Cawley, 37 ετών σήμερα, έχει μάθει πόσο σημαντικό είναι να χαμογελάει στις προκλήσεις. Αστειευόμενος αναφέρεται στους ανενεργούς ιδρωτοποιούς του αδένες ως ένα από τα «πολλά οφέλη» του να έχεις υποστεί κάκωση στον αυχένα.

Η ζωή του Cawley ως τετραπληγικός ξεκίνησε το 1992. Τότε στα 24 του, πήδηξε από ένα τραπέζι πικ νικ σε μια αποβάθρα σε ένα φιλικό σπίτι στο New Jersey Shore στην θάλασσα. Το είχε ξανακάνει αυτό πολλές φορές στο παρελθόν. Εκείνη την φορά όμως γλίστρησε, και το κεφάλι του κι ο λαιμός του χτύπησαν στην άκρη της αποβάθρας .

Οι γιατροί του δήλωσαν ότι θα έμενε παράλυτος – τετραπληγικός- κι ότι δεν θα μπορούσε να ζήσει αυτόνομα από τότε και στο εξής.

Τα νέα ήταν πολύ άσχημα. Αντί όμως να νιώσει συντετριμμένος , σκέφτηκε πως θα εκμεταλλευτεί τα νέα δεδομένα. Αντί να απασχοληθεί με τα πως και τα γιατί, έθεσε αμέσως στόχους και δεν γύρισε πότε ξανά πίσω.

«Πραγματικά δεν ξόδεψα πολύ χρόνο στο να αναρωτιέμαι», λέει. « Ήξερα ότι δεν πρόκειται να θεραπευτώ άλλα ήθελα πολύ να είμαι ανεξάρτητος».

Όχι μόνο ήθελε να ανεξαρτητοποιηθεί αλλά και να ξαναγυρίσει στην παλιά του εργασία κανονικά- στόχοι που έβαλε ενώ ακόμα το κεφάλι κι ο αυχένας του ήταν ακινητοποιημένα με ειδικούς νάρθηκες. Και το σχέδιο του ήταν οι στόχοι αυτοί να πραγματοποιηθούν μέσα σε ένα χρόνο από το ατύχημα.

Ξεκίνησε με το να επανεκπαιδευτεί «κυριολεκτικά στα πάντα»- να κάθεται στο κρεβάτι, να ντύνεται, να τρώει, ακόμα και να αλλάζει τα υποστρώματα στο κρεβάτι του. Οι δραστηριότητες καθημερινές ζωής απαιτούσαν καινούρια προσέγγιση. Τα πόδια του είχαν παραλύσει εντελώς, όμως τα χέρια του αν και αδύναμα και ακινητοποιημένα σε ειδικούς νάρθηκες, είχαν ακόμα κάποια κινητικότητα όταν πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο.

Αρχικά, – ακόμα και το να σηκώνει το τηλέφωνο- χρειαζόταν μεγάλη προσπάθεια. Κάποιες φορές όταν σηκωνόταν από το κρεβάτι λιποθυμούσε. Αυτό οφειλόταν στην έλλειψη μυϊκού τόνου που έχει ως αποτέλεσμα το αίμα να κατεβαίνει γρήγορα από το κεφάλι όταν κάνει απότομες μετακινήσεις. Το να πιάσει ένα κέρμα από το έδαφος ήταν αδύνατο.

Μέσα σε ένα χρόνο όμως , ο Cawley κατάφερε να επιστρέψει την εργασία του ως αναλυτής πιστωτικών καρτών στο ΜΝΒΑ και να μείνει μόνος του. Σήμερα είναι πρώτος αντιπρόεδρος και υπεύθυνος του περιφερειακού προγράμματος της Bank of America Charitable Foundation. Επτά χρόνια πριν ξεκίνησε την σύσταση μιας φιλανθρωπικής οργάνωσης με την ονομασία Family & Friends Curing Paralysis και κατάφερε να συγκεντρώσει 700.000 $.

Τα άτομα που υποφέρουν από μόνιμες αναπηρίες έπειτα από κακώσεις λόγω ατυχημάτων συχνά διαπιστώνουν ότι η οικογένεια τους και οι κοντινοί τους φίλοι σταδιακά απομακρύνονται. Αυτό δεν ίσχυε στην περίπτωση του Cawley

«Έρχονταν να με δουν ακόμα και συγγενείς δευτέρου και τρίτου βαθμού», λέει. «Ήμουν πολύ τυχερός. Με βοήθησε πολύ στην αποκατάσταση μου».

Άλλος ένας στόχος του ήταν το να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια. Τον πραγματοποίησε κι αυτόν. Παντρεύτηκε την Mary Liz πριν τέσσερα χρόνια και ήδη περιμένουν το τρίτο τους παιδί.

Οι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν τον Cawley εκφράζουν την συμπάθεια τους προς την Mary Liz, άλλα αυτοί που τον γνωρίζουν, ξέρουν καλύτερα, λέει. Έπειτα από 12 χρόνια φιλίας και γάμου, η Mary Liz ακόμα μαθαίνει πώς να ζει από τον άντρα της. Δεν μπορεί να θυμηθεί κάποια στιγμή που ο Cawley να έχει αντιμετωπίσει την ζωή ως άτομο με αναπηρία ή να έχει κάνει κάποιον να αισθανθεί ότι πρέπει να τον αντιμετωπίσει ως ανάπηρο.

«Η ζωή είναι δύσκολη κι όλοι έχουμε να αντιμετωπίσουμε προκλήσεις», λέει η ίδια. « Συχνά κάνουμε συζητήσεις σχετικά με το τι συμβαίνει στην δική μου ζωή και πιάνω τον εαυτό μου να νιώθει σαν χαζή που τον απασχολώ με τα δικά μου».

Από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής του ήταν η γέννηση του πρώτου του παιδιού, που τον έφερε αντιμέτωπο με μια νέα πρόκληση. Ο Cawley είχε συνηθίσει να αντιμετωπίζει τα καθημερινά εμπόδια κατά πρόσωπο, όμως γρήγορα συνειδητοποίησε ότι μια τέτοια προσέγγιση δεν είναι εφικτή όταν έχεις να κάνεις με ένα επίμονο παιδί. «Ήταν πολύ πιο δύσκολο από ότι φανταζόμουν», μας λέει.

Έχοντας την δυόμισι χρόνων κόρη του, Liza Jane, τον14 μηνών γιο του, Lincoln Jix, και το επόμενο μωρό να έρχεται τον Αύγουστο, το ζευγάρι αναγκάστηκε να προσλάβει μια βοηθό. Μερικές γονεικές υποχρεώσεις, τον δυσκολεύουν αλλά πάντα βρίσκει τρόπους να αντεπεξέρχεται. Δεν μπορεί να σηκώσει το μωρό από το έδαφος, και χρειάζεται 15 λεπτά ή και περισσότερο για να αλλάξει μια πάνα. Μπορεί να σπρώξει μια κούνια, άλλα δεν μπορεί να πάει με τα παιδιά βόλτα στο δάσος. Έχουν όμως μάθει να σκαρφαλώνουν πάνω του για να παίξουν μαζί του.

«Κάνω ότι μπορώ», λέει. « Μπορεί να ακούγεται κλισέ, άλλα δεν θέλω πότε να αισθανθούν ότι τα κοροϊδεύω. Δεν θέλω ποτέ να συμβεί κάτι τέτοιο».

Ο Cawley πρόσφατα άρχισε ξανά τις φυσικοθεραπείες λόγω κάποιων ενοχλήσεων στους ώμους και τους αγκώνες. Τα χέρια του έχουν αναλάβει και την δουλειά των ποδιών με την χρήση του αναπηρικού αμαξιδίου κι αυτό τα επιβαρύνει συνεχώς, λέει ο Matt McGee, ο προσωπικός γυμναστής του Cawley στο Personal Fitness Training, που ανήκει στο Pro Physical Therapy του Branmar Plaza.

«Πολλές από τις κινήσεις του Bill έχουν να κάνουν με την κίνηση προς τα εμπρός. Προσπαθούμε να κρατήσουμε το πάνω μέρος του κορμού σε ισορροπία. Δοκιμάζει τα πάντα κι έχει εξαιρετικό χαρακτήρα».

Ο Cawley τώρα προετοιμάζεται να μοιραστεί την θετική του στάση με πολλά άτομα, αναλαμβάνοντας ομιλίες που δίνουν κίνητρα στον κόσμο. Οι βασικές αρχές των μηνυμάτων του – κοιτάζουμε μπροστά, εκμεταλλευόμαστε τις επιλογές μας, θέτουμε στόχους και του πραγματοποιούμε- τον έχουν βοηθήσει στο να φτιάξει την ζωή του μετά το ατύχημα.

«Η ζωή μου μπορεί να είναι διαφορετική πια, άλλα δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα μπορούσε να ήταν καλύτερη», μας λέει. «Αγαπάω την ζωή μου»!

Του IN-SUNG YOO The News Journal. Μετάφραση: Ζουρνατζίδης Παναγιώτης, Εργοθεραπευτής, panos@disabled.gr