Προωθούνται με δυσκολία τα ταξί που είναι προσιτά σε αναπηρικά καθίσματα.
Συνήγοροι των ατόμων με σωματικές δυσκολίες έχουν ασκήσει πίεση εδώ και χρόνια για τα ταξί που είναι προσπελάσιμα σε αναπηρικά καθίσματα, χωρίς μεγάλη επιτυχία.

Η πόλη έχει μόλις 5 ειδικά ταξί, από ένα στόλο 12.187 αυτοκινήτων, δήλωσε η δημοτική πρόεδρος του Μανχάταν κ. Virginia Fields στην συνάντηση που είχε με τον κ. Ted Moakley πρόεδρο των ταξί όλων των εταιριών. Ο κ. Moakley υπολόγισε ότι υπάρχουν περίπου 50.000 άνθρωποι σαν αυτόν που χρησιμοποιούν αναπηρικό κάθισμα στις μετακινήσεις τους στην πόλη. «Προσπάθησε να φωνάξεις 5 ταξί από τα 12.000» είπε. «Είναι αδύνατο». Με την βοήθεια του κ. Moakley και των άλλων ακτιβιστών, η κ. Fields έχει μαζέψει χιλιάδες υπογραφές για μια αίτηση παρακίνησης προς τον δήμαρχο Bloomberg και το δημοτικό συμβούλιο για να αυξηθεί ο αριθμός των προσπελάσιμων σε αναπηρικό κάθισμα ταξί. Η κύρια πρότασή τους ήταν να δοθεί εντολή και οι επόμενες άδειες ταξί να δοθούν σε ταξί που θα είναι προσπελάσιμα σε αναπηρικά καθίσματα.
Ο επίτροπος των ταξί και των λιμουζινών Matthew Daus, δήλωσε ότι είναι πολύ ενθαρρυντικό να προωθούνται τέτοιες υπηρεσίες. «Η Νέα Υόρκη έχει γίνει υποστηρικτική όσο κανένας άλλος στην χώρα» είπε.
Αλλά τα προβλήματα δεν ξεπερνιούνται εύκολα, συμπλήρωσε ο Daus. Εξάλλου το υψηλό κόστος μετατροπής του οχήματος και της ασφάλισης, το γεγονός ότι η πόλη απαγορεύει τα ταξί που δουλεύουν με ασύρματες κλήσεις εμποδίζουν την αύξηση των προσπελάσιμων ταξί. Προσθέτοντας ντουζίνες ή ακόμη και εκατοντάδες προσπελάσιμα σε αναπηρικό κάθισμα ταξί δεν σημαίνει ότι κάποιος σε αναπηρικό κάθισμα θα έχει περισσότερες ευκαιρίες να φωνάξει ταξί, δήλωσε και συνέχισε λέγοντας ότι η εταιρία του επεξεργάζεται την ιδέα, όπου τα ταξί θα παίρνουν τους επιβάτες από προκαθορισμένα σημεία, έτσι θα προσφερθούν περισσότερες υπηρεσίες για τα άτομα σε αναπηρικό κάθισμα.
Του Frank Lombardi

Δίνοντας φωνή στα άτομα με ειδικές ανάγκες.

Μικρές εταιρίες κάνουν εφευρέσεις δίνοντας στα άτομα με ειδικές ανάγκες την δυνατότητα της ομιλίας και της χρήσης ηλεκτρονικού υπολογιστή.

Ο γνωστός επιστήμονας φυσικής Stephen Hawking χρωστάει την ομιλία του σε μια εταιρία από το Lancaster, την Words-Plus, η εταιρία αυτή δημιουργεί εφευρέσεις, με σκοπό να βοηθήσει τα άτομα με ειδικές ανάγκες στο τομέα της επικοινωνίας. Η εταιρία αυτή βοήθησε τον επιστήμονα, φτιάχνοντας έναν υψηλής ευαισθησίας εκτρεπόμενο βραχίονα μέσα σε έναν ειδικά σχεδιασμένο πρόγραμμα, όχι μόνο να γράφει βιβλία αλλά να στέλνει e-mail, να κάνει διαλέξεις και να εμπλουτίζει τις συζητήσεις του με σαρκαστικό χιούμορ. Η εταιρία αυτή έχει την ίδια απελευθερωτική επίδραση σε χιλιάδες ανθρώπους παγκοσμίως μετατρέποντάς την σε μεγάλο «παίχτη» στο στίβο της τεχνολογίας για άτομα με ειδικές ανάγκες. Από την άλλη μεριά η εταιρία απασχολεί μόνο 30 εργαζόμενους και το ετήσιο εισόδημά της δεν ξεπερνά τα 2,9 εκ $, ο αριθμός αυτός είναι μικρός γιατί αποτελεί το 4% του ημερησίου εισοδήματος της Microsoft και τα άτομα με ειδικές ανάγκες στην Αμερική ξεπερνούν το 12% του πληθυσμού. Οι εταιρίες που βοηθούν τα άτομα με ειδικές ανάγκες είναι μικρές και απασχολούν λίγους ανθρώπους.
Ο αντίλογος για το παραπάνω συμπέρασμα βασίζεται σε τρεις λόγους: α) οι μεγάλες εταιρίες βρίσκουν την αγορά των ατόμων με ειδικές ανάγκες μικρή, β) τα προϊόντα για αυτή την αγορά θέλουν μεγάλη εξειδίκευση γιατί άλλα αναφέρονται σε τυφλούς, άλλα σε κωφούς και άλλα σε τετραπληγικούς κ.α. και γ) τα προϊόντα αυτά χρειάζονται συχνή συντήρηση.
Πολλές εταιρίες που φτιάχνουν προϊόντα για άτομα με ειδικές ανάγκες βρέθηκαν στην αγορά κατά λάθος. Η εταιρία Scansoft Inc. όταν έφτιαχνε ένα πρόγραμμα γραφής με ομιλία για δικηγόρους και γιατρούς που δεν ήθελαν γραμματείς, δε φανταζόταν πως το πρόγραμμα αυτό θα γινόταν αξιαγάπητο από πολλούς τετραπληγικούς παγκοσμίως. Ακόμη μια εταιρία που έχει απήχηση σε πολλά άτομα με ειδικές ανάγκες γεννήθηκε κατά λάθος όταν δύο πρώην αεροδιαστημικοί μηχανικοί οι Melvin Dashner και Steve Bain κατασκεύασαν το υπέρυθρο ποντίκι.
Τέλος είναι πολλά τα παραδείγματα από την μη αποδοχή ατόμων με ιδιαιτερότητες που ενώ έχουν τα προσόντα δεν προσλαμβάνονται από επιχειρήσεις επειδή δεν υπάρχει προσπέλαση σε αυτές. Έτσι για να μην έχουμε μια άνιση-άνανδρη μάχη χρειάζεται αρκετή προσπάθεια από της μεγάλες εταιρίες για να δημιουργήσουν βοηθητικά μέσα για άτομα με ειδικές ανάγκες ώστε να τα καθιστά ανταγωνίσιμα στον επιχειρηματικό στίβο.
Του David Colker από την εφημερίδα Times Staff.

Έχει ταλέντο, φιλοδοξίες . .. και αναπηρία

Εδώ και 20 χρόνια η Media Access Office προσπαθεί να βρει εργασία σε ηθοποιούς με αναπηρίες

Υπάρχουν παραδείγματα αναπήρων ηθοποιών που εργάζονται σε σαπουνόπερες και ταινίες. Η Santa Clarita Studios δεν νοιάζεται στο παραμικρό αν ο Robert David Hall έχει πρόσθετα μέλη αφού είναι καλός ηθοποιός. Ο Mitch Longley έμεινε καθηλωμένος σε αναπηρικό κάθισμα ύστερα από τροχαίο ατύχημα, αυτό δεν τον εμπόδισε στο ελάχιστο να γίνει ένας ηθοποιός με αξιοζήλευτο βιογραφικό.
Έκτός όμως από ορισμένα παραδείγματα, υπάρχουν χιλιάδες άλλες περιπτώσεις που ηθοποιοί με αναπηρίες γνώρισαν την άρνηση από παραγωγούς ταινιών με την αιτιολογία ότι θα κάνουν το κοινό να νιώσει άβολα, ότι οι ηθοποιοί με αναπηρίες δεν είναι ευέλικτοί στους απροσπέλαστους χώρους των γυρισμάτων και ένα ενδεχόμενο ρίσκο θα έχει επιπτώσεις στον οικονομικό τομέα. Παρόλα αυτά υπάρχει ένα γραφείο το Media Access Office που εδρεύει στην Καλιφόρνια και προσπαθεί πυρετωδώς να βρει δουλείες σε ηθοποιούς με αναπηρίες. Ο σκοπός της είναι να προβάλει την εργατικότητα και το ακριβές πορτραίτο των ηθοποιών με αναπηρίες στα media και στη βιομηχανία της διασκέδασης, προβάλλοντας τον πολιτισμό της διαφοράς.
Τα στερεότυπα πρέπει να πέσουν και οι ηθοποιοί με αναπηρίες πρέπει να αναδειχθούν. Αυτό μπορεί να πάρει σάρκα και οστά αν αρχίζουν να «παίζουν» να περισσότερες ταινίες έτσι το κοινό θα αρχίσει να εξοικειώνεται και θα το δειχθεί. Επιπλέον πρέπει τα διάφορα τμήματα που ασχολούνται με την απασχόληση να προωθήσουν την ιδέα αυτή και να εντάξουν στην παραγωγή, ηθοποιούς με αναπηρίες. Φαντάζει απίθανο αλλά συμβαίνει, ρόλοι που έχουν να κάνουν για άτομα με αναπηρίες να τους υποδύονται ικανοί σωματικά ηθοποιοί παρά ηθοποιοί με την ίδια αναπηρία του ρόλου. Τέλος δεν είναι δυνατόν οι άνθρωποι με αναπηρίες να μην βλέπουν τις ίδιες ταινίες, να μην τρώνε στα ίδια εστιατόρια και να μην πηγαίνουν με τις ίδιες γυναίκες επειδή μερικοί ικανοί σωματικά νιώθουν άβολα.
Παλιότερα επικρατούσε η άποψη ό, τι ταινία χωρίς έγχρωμους και γυναίκες κρύβει κάτι επικίνδυνο, σήμερα ταινία χωρίς ηθοποιούς με αναπηρίες και ανάπηρους στην πρώτη γραμμή κάτι επικίνδυνο κρύβει. Δεν περιμένουμε σε όλες τις ταινίες να υπάρχουν ηθοποιοί με αναπηρίες αλλά η επιλογή ας είναι ανάλογη του πληθυσμού.
Μια ζωή με αναπηρία δεν είναι ζωή με τρόμο, όπως παρουσιάζεται από τους σεναριογράφους του συρμού, είναι μια ζωή δραστήρια, παράξενη και γεμάτη εκπλήξεις.
Του George Raine από την εφημερίδα Chronicle Staff.

Απόδοση στα ελληνικά Βασίλης Περικλης, email bperiklhs@yahoo.gr