Η σχέση των ατόμων με αναπηρίες με τον αγοραίο έρωτα και τους οίκους ανοχής είναι θέμα ευαίσθητο και «ταμπού» για πολλούς, αφορά όμως αρκετούς συνανθρώπους μας και αξίζει να αναδειχτεί. Το bourdela.tv επικοινώνησε με τον δημιουργό και διαχειριστή του www.disabled.gr και ζητήσαμε τη γνώμη του. Μας απάντησε με μεγάλη προθυμία και τον ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό. Παρακάτω παρουσιάζονται τα κυριότερα σημεία της συζήτησης που είχαμε:
Θα ξεκινήσουμε απ’ τα εύλογα ερωτήματα. Πόσο εύκολο είναι για ανθρώπους με αναπηρίες να επισκεφτούν έναν οίκο ανοχής;
«Κατ’ αρχάς ευχαριστώ πολύ που επικοινωνήσατε μαζί μου! Έχω ακούσει για το σάιτ σας από πολλούς ανθρώπους με αναπηρίες και μάλιστα το έχω επισκεφτεί μερικές φορές. Είναι πολύ ενδιαφέρον και απελευθερωτικό.
Σε ό,τι αφορά στο θέμα της προσβασιμότητας των μπουρδέλων τα πράγματα είναι δύσκολα. Εάν εξαιρέσουμε κάποιες αναπηρίες που μπορούν να επισκεφτούν τα μπουρδέλα οι υπόλοιπες αναπηρίες και να τα επισκεφτούν δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, επειδή πρέπει να έχουν βοήθεια για να πέσουν στο κρεβάτι, αλλά και η γυναίκα πρέπει να έχει μια στοιχειώδη εξοικείωση για το πώς μπορεί να κάνει τη δουλειά της με έναν άνθρωπο με σοβαρή αναπηρία.
Τα μπουρδέλα πρέπει να είναι προσπελάσιμα για όσους τα χρειάζονται με την ίδια έννοια που πρέπει να είναι προσπελάσιμη και όλη η υπόλοιπη Ελλάδα.
Θα ήθελα εδώ να σας πω πως όταν μιλάμε για ανθρώπους με σοβαρές αναπηρίες δεν σημαίνει πως αυτοί οι άνθρωποι είναι άσχημοι ή φαίνονται απωθητικοί. Είναι άνθρωποι όπως και όλοι οι υπόλοιποι και ενδεχομένως και εξαιρετικά όμορφοι. Γνωρίζω χιλιάδες ανθρώπους με αναπηρίες και συναντώ πολλούς όμορφους και όμορφες.»
Η εξοικείωση της ιερόδουλου φαντάζομαι είναι θέμα πείρας, αλλά πολύ περισσότερο προσωπικής της ευαισθητοποίησης και επαγγελματικής ευσυνειδησίας. Στο εξωτερικό υπάρχουν οίκοι ανοχής προσπελάσιμοι για ανθρώπους με αναπηρίες, αλλά και ιερόδουλες με ειδική εκπαίδευση πάνω σ’ αυτά τα θέματα;
«Να δώσω την απάντηση αντιστρόφως: Πραγματικά στο εξωτερικό υπάρχουν εξειδικευμένοι οίκοι ανοχής που μπορούν να εξυπηρετήσουν ανθρώπους με αναπηρίες. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί εξειδικευμένος οίκος ανοχής στην Αυστραλία και μάλιστα από Έλληνα ομογενή ψυχολόγο. Υπάρχουν επίσης πολλά σωματεία τα οποία διευκολύνουν τους ανθρώπους με αναπηρίες να έρθουν σε επαφή μεταξύ τους, αλλά και με επαγγελματίες στο σεξ.
Δεν είναι τόσο ζήτημα εκπαίδευσης και εξοικείωσης όσο είναι ζήτημα αλλαγής νοοτροπίας. Το σεξ πρέπει να μπορεί να γίνει διαπραγματεύσιμο ως κοινωνική συμπεριφορά και ως ανάγκη. Πρέπει να βάλουμε την αναπηρία ως εμπειρία και ως διαφορά συνθηκών και όρων ζωής στην καθημερινότητά μας, αλλά και να διευκολύνουμε να κατακτήσει τη βαθμίδα του δημόσιου λόγου και να συνδεθεί οργανικά με τις ανθρώπινες δραστηριότητες και μεταξύ των ανθρώπινων δραστηριοτήτων είναι και το σεξ σε όλες του τις εκδοχές.
Σίγουρα χρειάζεται από την επαγγελματία μια εξοικείωση με το παράλυτο μέρος του σώματος. Αυτό όμως είναι εύκολο και μπορεί να προκύψει μέσα από την επικοινωνία με τον «πελάτη». Όταν πρόκειται για σοβαρές αναπηρίες, τότε σίγουρα χρειάζεται περισσότερη εξειδίκευση.»
Δεδομένου ότι πολλές αναπηρίες δε μπορούν να επισκεφτούν οίκους ανοχής πώς μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να απολαύσουν τέτοιες υπηρεσίες;
«Πρέπει να παρέχονται σεξουαλικές υπηρεσίες από σεξουαλικούς βοηθούς σε επαγγελματική βάση ή και σε ερασιτεχνική βάση σε ανθρώπους με αναπηρίες που τις χρειάζονται. Εδώ χρειάζεται να σου πω πως χιλιάδες άνθρωποι με αναπηρίες πεθαίνουν χωρίς να έχουν κάνει ποτέ σεξ.
Ακόμη υπάρχει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα εξοικείωσης των ίδιων ανθρώπων με το παράλυτο μέρος του σώματός τους. Το ανθρώπινο σώμα αλλάζει αμέσως μετά την απόκτηση της αναπηρίας. Ο άνθρωπος θα πρέπει να επανεκπαιδευτεί για να μπορέσει να ικανοποιήσει τις ίδιες φυσικές ανάγκες αλλά με διαφορετικό τρόπο.
Εδώ η σεξουαλική επανεκπαίδευση και μερικές φορές οι σεξουαλικοί βοηθοί είναι απαραίτητα εργαλεία επανεκπαίδευσης. Τα επιμέρους στοιχεία που συγκροτούν αυτήν την επανεκπαίδευση είναι αδύνατο να αναφερθούν σε ένα άρθρο, που μάλιστα απευθύνεται σε Έλληνες και Ελληνίδες, δεδομένου ότι ως πολιτισμός και ως κοινωνία είμαστε υπερβολικά συντηρητικοί και ο συντηρητισμός σκοτώνει το σεξ.»
Για τις γυναίκες με αναπηρίες τί γίνεται;
«Θα πρέπει κατ’ αρχήν να επιτραπεί και η ανδρική πορνεία. Από όσο ξέρω η ανδρική πορνεία απαγορεύεται στην Ευρώπη σε αντίθεση με την Αυστραλία και τη βόρεια Αμερική που επιτρέπεται.
Οι γυναίκες με αναπηρίες βρίσκονται σε ακόμη πιο δυσμενή κατάσταση και υφίστανται ένα διπλό αποκλεισμό τόσο ως γυναίκες όσο και ως άνθρωποι με αναπηρίες.»
Γενικά μπορούμε να μιλήσουμε για τον ρόλο της πολιτείας; Η πολιτεία μπορεί να κάνει κάτι;
«Το πρώτο που χρειάζεται να κάνει η πολιτεία είναι να συμβάλει στην απενοχοποίηση του σεξ. Για να γίνει αυτό χρειάζεται μια σειρά μέτρων κυρίως πολιτισμικών και δευτερευόντως νομικών. Η Ελλάδα είναι ένα ακραία συντηρητικό κράτος που παράγει συντηρητικό πολιτισμό και συντηρητικές κοινωνικές συμπεριφορές που δολοφονούν το σεξ και τον ερωτισμό. Πρόχειρα θύματα αυτού του συντηρητισμού είναι οι άνθρωποι με αναπηρίες.
Αυτό που καταρχήν πρέπει να κάνει το κράτος είναι να νομιμοποιήσει το σεξ σε όλες του τις εκδοχές.
Θα πρέπει να δημιουργηθούν υποστηρικτικές δομές για ανθρώπους με αναπηρίες για την ανάπτυξη σχέσεων, σεξουαλικότητας και σεξ. Επιπλέον θα πρέπει να ξεκινήσουν και οι σεξουαλικές θεραπείες, όπως είναι οι θεραπείες του σεξουαλικού υποκατάστατου, γιατί μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούν να επανακτήσουν την σεξουαλικότητα τους άνθρωποι με πολύ σοβαρές αναπηρίες.»
Τί είναι ακριβώς οι θεραπείες του σεξουαλικού υποκατάστατου;
«Παντού σε όλο τον κόσμο υπάρχουν οργανωμένες δομές αυτοβοήθειας, υποστήριξης και θεραπείας. Μόνο στην Ελλάδα οι άνθρωποι αφήνονται στην τύχη τους χωρίς να τους δίνεται η δυνατότητα να διαπραγματευτούν τα του σεξ.
Πάρα πολλές πληροφορίες για τις σεξουαλικές θεραπείες, τους σεξουαλικούς βοηθούς και την αποκατάσταση της σεξουαλικότητας έχουμε συγκεντρώσει στο www.disabled.gr όπου υπάρχει η μεγαλύτερη ψηφιακή βιβλιοθήκη για ζητήματα που έχουν να κάνουν με την αναπηρία ως εμπειρία και ως διαφορά συνθηκών και όρων ζωής. Στη βιβλιοθήκη του www.disabled.gr υπάρχουν και εκατοντάδες κείμενα που αφορούν το σεξ και τη σεξουαλικότητα κάτω από συνθήκες αναπηρίας.
Το σεξουαλικό υποκατάστατο είναι κάτι πολύ συνηθισμένο σε όλους τους πολιτισμούς, εκτός του ελληνικού πολιτισμού. Πιο πρακτικά είναι επαγγελματίες ή εθελοντές που διευκολύνουν ανθρώπους με αναπηρίες ή άλλες ανικανότητες να ανακτήσουν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν το σεξ αρχικά σε θεραπευτική και εκπαιδευτική βάση και ύστερα ελεύθερα και αυθόρμητα.
Είναι ωστόσο σημαντικό στον πολιτισμό μας να μπορέσουμε να επιτρέψουμε στο σεξ να μπορεί να πάρει όλες τις διαφορετικές εκδοχές που είναι αποδεκτές και επιτρέπονται στην συγκεκριμένη βαθμίδα του πολιτισμού.»
Με άλλες σεξουαλικές επιλογές τί γίνεται; Ομοφυλοφιλία για παράδειγμα…
«Ο ελληνικός πολιτισμός πάσχει από μια απελπιστική μονοτονία της ομοιομορφίας. Η ετερότητα καταστέλλεται και μαζί με την ετερότητα καταστέλλεται και κάθε διαφορετική εκδοχή που μπορεί να πάρει το σεξ και η σεξουαλικότητα.
Ένα παράδειγμα είναι πως κανείς ποτέ στην Ελλάδα δεν έχει ασχοληθεί με την ομοφυλοφιλία ως προς την αναπηρία, αλλά και τις άλλες διαφορετικές εκδοχές που μπορεί να πάρει το σεξ σε μια πραγματική και ελεύθερη κοινωνία. Η Ελλάδα είναι απελπιστικά straight και ομοιόμορφη.
Πρέπει να ανακαλύψουμε την πολυχρωμία και να σταματήσουμε να επιτρέπουμε τις σεξουαλικές μειοψηφίες (γιατί κατά τα φαινόμενα οι straight είναι μειοψηφία) να εκπροσωπούν το σύνολο των πολιτών και των επιθυμιών τους και να νομοθετούν περιορισμούς στη σεξουαλική έκφραση που ούτε οι ίδιοι τους τηρούν!
Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια έντονη συζήτηση τόσο στο www.disabled.gr όσο και στο περιοδικό ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ και κατά κάποιους η λύση στα ζητήματα της σεξουαλικότητας και του σεξ θα δοθεί μέσα από την νομιμοποίηση της πορνείας και της δημιουργίας ενός προσπελάσιμου οίκου ανοχής.
Η δική μου άποψη είναι πως ακόμη και σε αυτή την περίπτωση η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων και των Ελληνίδων με αναπηρίες εξακολουθούν να μην έχουν πρόσβαση στο αγαθό σεξ είτε ως κοινωνική συμπεριφορά είτε ως ανάγκη είτε ως μίμηση.
Η λύση κατά τη γνώμη μου μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από την αυτενέργεια των ίδιων των πολιτών. Ας δούμε πώς παντού σε όλα τα ανεπτυγμένα κράτη υπάρχουν πιάτσες ακόμη και στα πιο μικρά χωριά και αυτό επειδή έχει αποενοχοποιηθεί το σεξ και σεξουαλικές συμπεριφορές. Η μόνη λύση που μπορεί να βρεθεί θα βρεθεί μόνο μέσα από την αποενοχοποίηση του σεξ και την αποενοχοποίηση του σεξ μπορεί να προκύψει μόνο από την αυτενέργεια των ίδιων των πολιτών αρσενικών και θηλυκών.
Πιο πρακτικά: Θα πρέπει να πάρουμε την υπόθεση της ικανοποίησης των επιθυμιών μας στα χέρια μας και να δημιουργήσουμε εκείνες τις συνθήκες και τους όρους ώστε η ικανοποίηση αυτών των επιθυμιών να προκύπτει αυθόρμητα και αβίαστα.»
Συνέντευξη Νίκου Βουλγαρόπουλου στο bourdela.tv
22 Μάρτιος 2009