Αμέσως μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009 ένα πράγμα έκανε εντύπωση ή θα έπρεπε να κάνει εντύπωση στην κοινότητα των ανθρώπων με αναπηρίες: Η υπόσχεση της νέας κυβέρνησης για ηλεκτρονική διακυβέρνηση και μάλιστα για Υπουργείο που μια από τις αρμοδιότητές του θα είναι και η ηλεκτρονική διακυβέρνηση.
Το πρώτο δείγμα ήταν η λειτουργία του www.opengov.gr, μέσα από το οποίο μπορούν να υποβάλουν βιογραφικά και αιτήσεις οι υποψήφιοι για να αναλάβουν κυβερνητικές θέσεις σε υπουργεία και γενικές γραμματείες. Πολύ καλό το εργαλείο που ανέβηκε στο ίντερνετ, αν και η κίνηση που το περίμενε ήταν υπερβολικά μεγαλύτερη από την αναμενόμενη, με αποτέλεσμα τουλάχιστον τις πρώτες ημέρες να είναι εκτός λειτουργίας, προφανώς επειδή «φορτώθηκε» υπερβολικά.
Ο τρόπος που εισήγαγε το www.opengov.gr ήταν αντικειμενικά προσπελάσιμος για όλους τους ανθρώπους, που -ιδίως όταν έχουν σοβαρές αναπηρίες- εμποδίζονται να κάνουν δημόσιες σχέσεις στις κομματικές συγκεντρώσεις, και έστω και με καθυστέρηση τους δίνεται η δυνατότητα να υποβάλουν το βιογραφικό τους από το www.opengov.gr ώστε να αξιολογηθεί από τους υπευθύνους.
Το μεγάλο όμως πρόβλημα που αντιμετωπίζει η κοινότητα των ανθρώπων με αναπηρίες δεν είναι απλώς η συμμετοχή της στους κυβερνητικούς και στους κομματικούς ρόλους, αλλά η δυνατότητά της να επικοινωνήσει ηλεκτρονικά (λ.χ. με e-mail) με τη δημόσια διοίκηση και με την πολιτική εξουσία.
Αντιστοίχως, το μεγάλο πρόβλημα κάθε πολιτικής εξουσίας είναι να βρει τους φορείς εκείνους πάνω στους οποίους θα μπορέσει να στηρίξει τις πολιτικές της. Μέχρι σήμερα, οι πολιτικές εξουσίες αντλούσαν συνεργαζόμενους φορείς μόνο μέσα από τους κομματικούς μηχανισμούς, και σπανίως είχαν μια συνολική εικόνα των φορέων που υπάρχουν στο σύνολο της Ελλάδας. Με αυτό τον τρόπο έχαναν την ευκαιρία να συναντήσουν δημιουργικούς φορείς που δεν δαπανούν χρόνο για να βρίσκονται στους κομματικούς διαδρόμους και στα κομματικά κυλικεία, ακριβώς επειδή επενδύουν το χρόνο τους σε αυτή καθεαυτή τη δουλειά τους.
Όμως κάθε κυβέρνηση και κάθε εξουσία θα έπρεπε να γνωρίζει τα συλλογικά και τα ατομικά ταλέντα που υπάρχουν στην ελληνική επικράτεια, ώστε να μπορεί να βρει τα άτομα και τους φορείς εκείνους πάνω στους οποίους μπορεί να εμπιστευτεί συγκρότηση νέων πολιτικών, αλλά και την εφαρμογή των υφιστάμενων πολιτικών.
Πολιτικά είναι εύκολο η εξουσία να έχει ωραίες ιδέες είτε για το ασφαλιστικό σύστημα, είτε για την κάρτα αναπηρίας, είτε για τους αποκωδικοποιητές, είτε για την προσβασιμότητα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, είτε για την ψηφιακή τηλεόραση, είτε για την οποιαδήποτε άλλη εφαρμογή των δημοσίων προϊόντων στην υπηρεσία της κοινότητας των ανθρώπων με αναπηρίες.
Το πρόβλημα βρίσκεται στο πώς υλοποιούνται οι καλές ιδέες.
Για την υλοποίηση των ιδεών χρειάζονται μηχανισμοί και άξιοι τεχνοκράτες που να μπορέσουν να στελεχώσουν αυτούς τους μηχανισμούς.
Μέχρι και στο πρόσφατο παρελθόν, τα πολιτικά κόμματα αναζητούσαν ταλέντα και τεχνοκράτες μόνο μέσα από τους κομματικούς κύκλους. Ωστόσο, το κράτος και η χώρα είναι κάτι πολύ περισσότερο από τον κομματικό μηχανισμό, και όσο γίνονται πιο πολύπλοκες οι κοινωνίες, τόσο πιο δύσκολα ο κομματικός μηχανισμός μπορεί να εκθρέψει και να παράγει ταλέντα – γιατί ας μην κρυβόμαστε, οι ανθρώπινοι ικανότητες δύσκολα εκπίπτουν σε κομματικούς μηχανισμούς και μεθοδολογίες.
Η κυβέρνηση αυτή -και η κάθε κυβέρνηση του μέλλοντος- θα πρέπει να δημιουργήσει μηχανισμό αναζήτησης και ανακάλυψης ταλέντων. Τα ταλέντα μπορεί να είναι πολίτες, αλλά μπορεί να είναι και φορείς που έχουν τη δυνατότητα και τον μηχανισμό για να μπορέσουν να υποστηρίξουν νέες πολιτικές, με χαμηλό οικονομικό κόστος και μεγάλη ανταλλακτική και χρηστική αξία.
Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα, και για να μπορέσει η χώρα να το κερδίσει χρειάζεται να χρησιμοποιηθεί και η ηλεκτρονική διακυβέρνηση, προκειμένου να έχουν πρόσβαση όλοι οι πολίτες στο κράτος και στη δημόσια διοίκηση, χωρίς να εμποδίζονται.
Τα τεχνικά εργαλεία υπάρχουν, και είναι προσιτά σε κάθε άνθρωπο. Αυτό που δεν υπάρχει είναι ο αποδέκτης της επικοινωνίας.
Δεν αρκεί η δημόσια διοίκηση να έχει η/υ για να λαμβάνει e-mail. Χρειάζεται να μπορεί να διαβάσει τα e-mail, να αξιολογήσει την περιεκτικότητα σε αλήθεια και σε άποψη τού περιεχόμενου τού κάθε ξεχωριστού e-mail, να ιεράρχησει την σοβαρότητα των ιδεών που βρίσκονται πίσω από τις λέξεις και να προωθήσει το e-mail σε αυτούς που μπορούν να πάρουν απόφαση, ώστε οι καλές ιδέες που βρίσκονται μέσα στο e-mail να μπορέσουν να γίνουν πράξη και πολιτικές.
Η Ελλάδα έχει αλλάξει. Οι Έλληνες επίσης έχουν αλλάξει. Θα αλλάξει αντιστοίχως και η δημόσια διοίκηση, αλλά και η πολιτική;
Νίκος.