Η κοινότητα των ανθρώπων που ζει κάτω από συνθήκες αναπηρίες ή χρόνιας νόσου συγκροτεί τη μεγαλύτερη αριθμητική μειοψηφία καταναλωτών, όπως διαπιστώνουν όλοι οι σοβαροί οργανισμοί που κάνουν αναλύσεις στα δημογραφικά στοιχεία των άλλων κρατών.

Μόνο στην Ελλάδα αρνούμαστε να παραδεχτούμε την καταναλωτική δύναμη αυτού του πληθυσμού και κάνουμε ότι μπορούμε για να υπονομεύσουμε την καταναλωτική τους διάθεση.

Η αγορά βρίσκεται αλλού.

Υπάρχουν πολλές χιλιάδες ανθρώπων με σοβαρές αναπηρίες που είναι συνεπείς καταναλωτές πολύ συγκεκριμένων προϊόντων (λ.χ. συστημάτων ουροσυλλογής, αναπηρικών καθισμάτων, βοηθημάτων αποκατάστασης, ηλεκτρονικών υπολογιστών, έξυπνων ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών κ.ο.κ.) που όμως δεν γίνονται εμφανείς στην Ελληνική αγορά. Αυτό συμβαίνει επειδή κάποιοι από αυτούς διοχετεύουν την κατανάλωσή τους σε πολύ συγκεκριμένες επιχειρήσεις και πάρα πολλοί προμηθεύονται αυτά που χρειάζονται απευθείας από το εξωτερικό.
Οι περισσότεροι επιχειρηματίες αρνούνται την ύπαρξη αυτής της αγοράς που όμως υπάρχει. Δεν είναι τυχαίο που το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ βρίσκεται σε συνεχή επαφή με περισσότερους από 2.000 ανθρώπους με σοβαρές αναπηρίες και διαπιστωμένες ανάγκες. Για καθέναν από αυτούς αντιστοιχεί το λιγότερο ένας υπολογιστής, ένα κινητό τηλέφωνο, μία τηλεφωνική γραμμή και ένα αυτοκίνητο. Δεν είναι εξίσου τυχαίο πως το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ βρίσκεται σε εξίσου συνεχή επαφή με περισσότερους από 3.000 ικανούς σωματικά με email, που έχουν εκδηλώσει κάποιο σοβαρό ενδιαφέρον για κάποια αναπηρία ή για την αναπηρία γενικώς.
Από τις ατελείωτες συζητήσεις που έχει το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ με χιλιάδες ανθρώπους με αναπηρίες έχει διαπιστώσει πως στην πλειοψηφία τους προσανατολίζουν την κατανάλωσή τους στο εξωτερικό. Ειδικά τώρα που έχουν δημιουργηθεί τα πρώτα ηλεκτρονικά καταστήματα με προϊόντα αποκατάστασης είναι πάρα πολλοί αυτοί που απευθύνονται σε ηλεκτρονικά καταστήματα του εξωτερικού.

Ο Μύθος

Ο μύθος θέλει τους ανθρώπους με αναπηρίες να μην έχουν βούληση. Λέγεται πως κατευθύνονται από τους γιατρούς τους ή από τους φυσικοθεραπευτές τους. Αυτό πιθανώς, ως ένα βαθμό, να είναι μία αλήθεια. Είναι όμως αλήθεια μόνο για το πρώτο κάθισμα που θα αγοράσουν ή μόνο για το πρώτο μαξιλάρι για την προστασία από τις κατακλίσεις. Το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ γνωρίζει χιλιάδες αναπήρους και γνωρίζει ελάχιστους που πριν προμηθευτούν αναπηρικό κάθισμα ή μαξιλάρι για τις κατακλίσεις ή ποδήλατα για ενεργητική ή παθητική φυσικοθεραπεία, ή συστήματα ουροσυλλογής ρωτούν κάποιον ειδικό.
Η αλήθεια είναι πως στην πλειοψηφία τους δύο χρόνια μετά την απόκτηση της αναπηρίας τους γνωρίζουν πολύ καλά τι χρειάζονται, από πού θα το πάρουν, κάτω από ποιους όρους θα το πάρουν και πόσο κοστίζει. Ο μύθος θέλει τους αναπήρους να είναι όλοι ίδιοι. Όμως οι 8.000 συνδρομητές του ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ δεν είναι μύθος. Έχουν όνομα, τηλέφωνο, διεύθυνση, ταχυδρομικό κωδικό, είδος αναπηρίας, επάγγελμα. Έχουν μία επαναλαμβανόμενη κατανάλωση των ίδιων προϊόντων κάθε τρία ή τέσσερα ή το πολύ πέντε χρόνια. Κάθε μήνα προμηθεύονται συστήματα ουροσυλλογής και πολλά άλλα φαρμακευτικά προϊόντα. Το πολύ κάθε πέντε χρόνια αλλάζουν αναπηρικό κάθισμα και βοηθήματα αποκατάστασης. Το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ δεν ξέρει πολλούς που πριν αλλάξουν αναπηρικό κάθισμα ρωτούν κάποιον ειδικό.

Αποδείξεις

Οι περισσότεροι γιατροί που εργάζονται για τα ασφαλιστικά ταμεία διαμαρτύρονται επειδή οι ασφαλισμένοι πηγαίνουν μόνο και μόνο για να συνταγογραφήσουν. Πολλοί καλοί και έντιμοι γιατροί στην προσπάθειά τους να κάνουν σωστά τη δουλειά τους προσπαθούν να μεταπείσουν τους ασφαλισμένους και να τους εξετάσουν. Είναι γνωστό πως ελάχιστοι ασφαλισμένοι πηγαίνουν στα ασφαλιστικά ταμεία για να εξεταστούν. Στην πλειοψηφία τους γνωρίζουν εκ των προτέρων αυτό που θέλουν να πάρουν και πως πρέπει να διατυπωθεί τη συνταγή.
Αυτό είναι γνωστό όχι μόνο στους γιατρούς αλλά και σε όλη την Ελλάδα. Το έχουν γράψει επανειλημμένως τόσο τα έντυπα αλλά και το έχουν πει και τα ηλεκτρονικά μέσα.
Σε ότι αφορά τους βετεράνους με αναπηρίες, δηλαδή αυτούς που έχουν ήδη περισσότερα από δύο ή τρία χρόνια την αναπηρία τους, σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις ρωτούν κάποιον. Τις περισσότερες φορές γνωρίζουν ή νομίζουν ότι γνωρίζουν αυτό που θέλουν να προμηθευτούν.

Πώς πληροφορούνται οι καταναλωτές;

Υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι για να πληροφορηθούν οι καταναλωτές. Οι πιο διαδεδομένοι είναι το περιβάλλον τους, οι σύλλογοι, τα περιοδικά, η παρέα τους, οι τυχαίες γνωριμίες. Προσφάτως έχουμε και μία ακόμη ομάδα καταναλωτών που ενημερώνεται μέσα από το internet. Μόνο το http://disabled.gr έχει περισσότερους από χίλιους επισκέπτες ημερησίως. Από αυτούς περισσότεροι από 60 ξοδεύουν περισσότερα από 30 λεπτά μέσα στο http://www.disabled.gr/. Μόνο μία μικρή μειοψηφία γνωρίζει να χρησιμοποιεί email. Όμως αυτή η μειοψηφία είναι 3.000 άνθρωποι. Το http://www.disabled.gr/ έχει ημερησίως το λιγότερο 10 νέα email που στέλνουν καταναλωτές για να ρωτήσουν για κάποια τους προμήθεια. Πολλά από τα ερωτήματα προέρχονται από ανθρώπους του περιβάλλοντος των αναπήρων. Από αυτό εξάγουμε το συμπέρασμα πως το περιβάλλον των αναπήρων μολονότι δεν έχουν σχέση με την αναπηρία εκδηλώνουν ενδιαφέρον για τους φίλους τους ή τους συγγενείς τους ή τους συνεργάτες τους που έχουν αναπηρίες.

Καταναλωτική νόσος;

Πολλές φορές έχει «κατηγορηθεί» το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ πως είναι εναντίων της φυσικοθεραπείας ή της εργοθεραπείας ή της ιατρικής. Πρόκειται για ένα μεγάλο λάθος. Ο πυρήνας που συγκροτεί το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ αποτελείται από ανθρώπους που όχι απλώς είναι υπερκαταναλωτές υπηρεσιών και προϊόντων αποκατάστασης αλλά ταυτοχρόνως αρκετοί από αυτούς είναι γιατροί ή έχουν κάποια άλλη επαγγελματική σχέση με τον τομέα της υγείας.
Το πρόβλημα βρίσκεται αλλού. Ή οι άνθρωποι με αναπηρίες είναι τόσο αδαείς που δεν φροντίζουν το συμφέρον τους και για αυτό σπανίως συμβουλεύονται τους ειδικούς ή οι ειδικοί έχουν έναν όχι και τόσο συμβατό τρόπο επικοινωνίας και για αυτό προσελκύουν λίγους ανθρώπους με αναπηρίες ή συμβαίνουν και τα δύο.
Οι απόψεις διίστανται: οι μεν ειδικοί έχουν την άποψη πως η αγορά των καταναλωτών με αναπηρίες είναι απροετοίμαστη ή δε καταναλωτές με αναπηρίες θεωρούν πως όλοι τους εκμεταλλεύονται.

Η πραγματικότητα

Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση: πολλοί ειδικοί και επιχειρηματίες δραστηριοποιούνται με τον ίδιο τρόπο και εφαρμόζουν τις ίδιες μεθόδους επικοινωνίας που εφήρμοζαν πριν από δέκα χρόνια και από την άλλη πολλοί άνθρωποι με αναπηρίες αλλάζουν, αποκτούν νέες επαγγελματικές ή κοινωνικές συνήθειες, προκύπτουν νέες καταναλωτικές ανάγκες και απλώς προσπαθούν να επιβιώσουν με ότι βρίσκουν πρόχειρο.
Δεν είναι δυνατόν οι επαγγελματίες να πιστεύουν πως οι ανάπηροι έχουν την ίδια καταναλωτική συμπεριφορά με αυτή που είχαν πριν από 5 χρόνια ή πριν από 10 χρόνια. Πρίν από 10 χρόνια υπήρχαν λιγότεροι από 5.000 ενεργοί οικονομικά άνθρωποι με αναπηρίες στην Ελλάδα. Σήμερα μόνο το 5% των δημοσίων υπαλλήλων έχει κάποια σοβαρή σχέση με την αναπηρία. Χιλιάδες άνθρωποι με αναπηρίες είναι ενεργοί οικονομικά. Όλοι τους σίγουρα καταναλώνουν πολύ συγκεκριμένα προϊόντα αποκατάστασης ή φαρμακευτικά σκευάσματα. Είναι αυτονόητο πως στη πρώτη φορά που θα ακούσουν για πεοκαλύπτρες ή για καθετήρες θα ρωτήσουν από θα τους αγοράσουν. Είναι όμως εξίσου γνωστό πως μέσα σε τρείς μήνες θα έχουν πληροφορηθεί ακόμη πέντε με δέκα επιχειρήσεις που πουλάνε τα ίδια προϊόντα. Τις περισσότερες φορές η προτίμηση που διαμορφώνουν τους πρώτους 5 μήνες είναι τελείως διαφορετική από την προτίμηση του ιατρού τους.

Ποιος είναι ο καταναλωτής;

Τελικά ποιος μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα ποιος είναι ο καταναλωτής; Πολλοί επιχειρηματίες και πολλοί ειδικοί πιστεύουν πως τους πελάτες τους στέλνουν οι γιατροί και οι τεχνολόγοι θεραπευτές. Αν υποθέσουμε ότι αυτό είναι ορθό τότε γιατί δεν ξαναστέλνουν τον ίδιο πελάτη μετά από 2 ή 4 ή το πολύ 5 χρόνια; Τι γίνεται αυτός ο πελάτης; Εξαφανίζεται; Είναι υγιέστατος και δεν ξαναχρειάζεται ούτε αναπηρικό κάθισμα, ούτε πεοκαλύπτρες, ούτε καθετήρες, ούτε ορθοστάτη, ούτε γερανάκι, ούτε κάθισμα μπάνιου, ούτε ηλεκτρονικό υπολογιστή;
Κάποιοι άλλοι θεωρούν πως μόνο τα βοηθήματα που καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία μπορούν να πωληθούν. Εδώ προκύπτει το ερώτημα: οι ασφαλισμένοι του δημοσίου ή του ΟΓΑ ή των άλλων «φτωχών» ταμείων δεν έχουν καθίσματα, δεν χαλούν τα καθίσματά τους, δεν χρησιμοποιούν πεοκαλύπτρες, δεν κάνουν καθετηριασμούς; Μήπως το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι κάθε κλάδος επαγγελματιών προσπαθεί να απορροφήσει πελάτες από την πιο εύκολη αγορά που εκείνη τη στιγμή βλέπει μπροστά του;

Αλλάξτε

Σίγουρα οι Ελληνικές επιχειρήσεις αλλά και οι επαγγελματίες στην αποκατάσταση πρέπει να αλλάξουν. Στην προσπάθειά τους να απορροφήσουν τα περισσότερα χρήματα από τις πιο εύκολες αγορές έχασαν την επαφή με τον πελάτη και θεώρησαν ότι πελάτης τους είναι το ασφαλιστικό βιβλιάριο πελάτη.
Με αυτή την απλή επιχειρηματική λογική έχασαν τις μεγάλες αλλά μικρότερες αγορές. Το γεγονός ότι στην πλειοψηφία τους οι ειδικοί αλλά και οι επιχειρηματίες διαμαρτύρονται για την κρίση στην αγορά δεν σημαίνει ότι η κρίση αυτή είναι αντικειμενική. Απλά η αγορά βρίσκεται αλλού.

Η κοινότητα των ανθρώπων με αναπηρίες έχει μεταμορφωθεί τα τελευταία 20 χρόνια, μάλιστα έχει υποστεί πολλές και αλλεπάλληλες μεταμορφώσεις. Ο ίδιος άνθρωπος που ήταν τρόφιμος ιδρύματος πριν 20 χρόνια σήμερα είναι δημόσιος υπάλληλος που πλησιάζει στη συνταξιοδότησή του ή επιχειρηματίας ή επαγγελματίας, έχει κάνει οικογένεια και κάποια μικρή η μεγαλύτερη περιουσία. Συνηθίζει να έχει δραστηριότητες αναψυχής, να πηγαίνει διακοπές και να κάνει φυσιολογική ζωή. Εάν πριν 20 χρόνια στο ίδρυμα είχε ανάγκη ένα αναπηρικό κάθισμα σήμερα έχει ανάγκη από τρία. Εκείνο το κάθισμα που αγόρασε με τη συνταγή γιατρού πριν 20 χρόνια το έχει αντικαταστήσει το λιγότερο 20 φορές χωρίς τη συνταγή του γιατρού. Ο άνθρωπος που πριν 20 χρόνια ήταν είτε τρόφιμος ιδρύματος είτε σε κάποιο κέντρο επαγγελματικής κατάρτισης έχει το λιγότερο 15 χρόνια να βρεθεί σε κάποιον αντίστοιχο χώρο. Επιπλέον, είναι ελάχιστοι αυτοί που έχουν ανώτερη ή ανώτατη μόρφωση και ακόμη λιγότεροι αυτοί οι οποίοι είναι σχετικά εύποροι που είναι μέλη σε σωματεία, σε συλλόγους ή θαμώνες ιδρυμάτων.
Ο πληθυσμός που ζει κάτω από συνθήκες αναπηρίας έχει διαχυθεί σε ολόκληρη την Ελλάδα και σε όλες τις κοινότητες. Διαμορφώνει άποψη από χιλιάδες έντυπα, τηλεοπτικά κανάλια, Ελληνικά και ξένα.
Χρειάζεται πολύ επιδέξιους τρόπους επικοινωνίας για να προσεγγιστούν οι άνθρωποι που συγκροτούν την κοινότητα των αναπήρων, η οποία δεν συγκροτείται μόνο από ανθρώπους με αναπηρίες αλλά συγκροτείται και από τα μέλη των οικογενειών τους που οι ανάπηροι δημιούργησαν. Η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο απλή: περισσότεροι συνδρομητές γράφονται στο ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ επειδή το έχουν δει σε κάποια βιβλιοθήκη ή σε κάποιο πανεπιστήμιο ή σε κάποια επιχείρηση ή στο γραμματοκιβώτιο της πολυκατοικίας παρά αυτοί που γράφονται επειδή είδαν το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ σε κάποιο ιατρείο ή φυσικοθεραπευτήριο ή σε σύλλογο.
Πρίν 10 χρόνια όποιος ήθελε να βρει αναπήρους είχε μόνο δύο τρόπους ή να πάει σε κάποιο σύλλογο ή σε κάποιο κέντρο κατάρτισης ιδρύματος. Σήμερα για να τους βρει πρέπει να κάψει πολλούς τόνους βενζίνης, να επισκεφτεί πολλά πανεπιστήμια, πολλά αθλητικά κέντρα, πολλές δημόσιες υπηρεσίες, πολλά internet καφέ, πολλές καφετέριες κ.ο.κ.

Ακολουθείστε την αναπηρία

Ακολουθείστε το παράδειγμα του ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ: αντί να ψάχνετε να βρείτε τους καταναλωτές με αναπηρίες εκεί που νομίζετε ότι συγκεντρώνονται μπείτε στον κόπο να αντιληφθείτε πως η εποχή των συσπειρώσεων έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Αυτός είναι ο λόγος που όλα τα σωματεία και όλοι οι λεγόμενοι μαζικοί φορείς έχουν τεράστιες απώλειες μελών.
Ο λόγος που το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ έχει συνεχώς περισσότερους αναγνώστες είναι επειδή ακολουθεί τα βήματα της κοινότητας των αναπήρων.