Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «η Ημέρα» της Πάτρας στις 22 Δεκεμβρίου 2007 και θα ήταν άδικο εάν δεν το αναδημοσιεύαμε επειδή αποτελεί ένα μαργαριτάρι πολιτισμού, ισοτιμίας και υπευθυνότητας. Η είδηση έχει ως εξής:
«Ολοκληρώθηκε ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πατρών, η πολύκροτη υπόθεση με την απάτη σε βάρος του ΙΚΑ, με ορθοπεδικά είδη.
Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, δύο γιατροί είχαν χορηγήσει στους ασφαλισμένους ψευδείς βεβαιώσεις, συνταγογραφώντας στο βιβλιάριό τους ασθένειες που δικαιολογούν τη χορήγηση ακριβών ορθοπεδικών ειδών.
Ένας γιατρός απηλλάγη των κατηγοριών, ενώ ο άλλος γιατρός καταδικάστηκε σε ποινή φυλακίσεως 14 μηνών.
Και οι ασφαλισμένοι καταδικάστηκαν, η μεν πρώτη σε ποινή εννέα μηνών φυλάκισης, ενώ ο άλλος ασφαλισμένος, αλλά και ο προμηθευτής, καταδικάστηκαν σε 15μηνη φυλάκιση.
Η υπόθεση αφορούσε το έτος 2003 και ήρθε στο φως μετά από έρευνα που πραγματοποίησαν επιθεωρητές του ΙΚΑ.
Οι επιθεωρητές διαπίστωσαν παράνομη χορήγηση αναπηρικών αμαξιδίων και ειδικού κλινοστρώματος και μαξιλαριού με σιλικόνη, σε δύο ασφαλισμένους. Στην πρώτη περίπτωση το ΙΚΑ ζημιώθηκε με το ποσό των 1.796,56 ευρώ και στη δεύτερη με το ποσό των 1.843,60 ευρώ.»
Από μια πρώτη ανάγνωση του κειμένου μπορούμε να πούμε τελικά αποδόθηκε δικαιοσύνη. Είναι όμως έτσι; Αποδόθηκε δικαιοσύνη ή έγινε ένα ακόμη πασάλειμμα έτσι για να κάνουμε το καθήκον μας απέναντι στο συμφέρον του δημοσίου, στη δημοκρατία και στην κοινωνία του «δικαίου»;
Εκεί είναι ακριβώς που χάθηκε και η ουσία:
– Δεν είναι η πρώτη φορά που το Ι.Κ.Α. και ο Ο.Γ.Α. της Πάτρας βρίσκεται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης για αντίστοιχα συμβάντα. Από το 2003 μέχρι σήμερα έχουν βρεθεί αρκετές φορές στην επικαιρότητα.
– Ο γιατρός καταδικάστηκε 14 μήνες φυλακή, ενώ ο πρώτος ασφαλισμένος σε 9 μήνες φυλακή, ο δεύτερος ασφαλισμένος σε 15 μήνες φυλακή και ο προμηθευτής επιχειρηματίας επίσης σε 15 μήνες φυλακή.
Είμαστε σοβαροί; Καταδικάζονται Ασφαλισμένοι;
Η μεγαλύτερη καινοτομία αυτής της απόφασης είναι πως για πρώτη φορά γνωστοποιείται πως ασφαλισμένοι καταδικάζονται για κάποιο άγνωστο λόγο.
Προφανώς το δικαστήριο διαπίστωσε πως οι δύο ασφαλισμένοι πίεσαν τους γιατρούς για να τους «γράψουν» είδη που δεν ήταν θεραπευτικά και αναγκαία. Αλλά ποιος ασφαλισμένος θα διεκδικούσε την προμήθεια ενός είδους που δεν το έχει ανάγκη; Για ποιο λόγο να το έκανε; Απλώς για να ανεβάσει τον τζίρο του επιχειρηματία και την μίζα του γιατρού; Υπάρχουν πολλοί ασφαλισμένοι που θέλουν να γεμίσουν την αποθήκη του σπιτιού τους με άχρηστα υλικά;
Είναι γνωστό πως στο πλαίσιο του Ι.Κ.Α. ο ασθενής, ο ασφαλισμένος με και χωρίς αναπηρία, δεν έχει άποψη και δεν προβλέπεται μηχανισμός έκφρασης αυτής της ενδεχόμενης άποψης, με μόνη εξαίρεση τη δυνατότητα που έχει ο κάθε ασφαλισμένος να κάνει ένσταση ή να προσφύγει στο δικαστήριο που και εκεί την υπεράσπιση του θα την αναλάβουν «ειδικοί» και θα κριθεί από «ειδικούς» και συνήθως δεν προβλέπεται η δυνατότητα να υποστηρίξει τα συμφέροντά του – τουλάχιστον στα διοικητικά δικαστήρια που στόχο έχουν να αποφασίζουν για το δίκαιο ή το άδικο των αποφάσεων της δημόσιας διοίκησης.
Είναι εξίσου γνωστή η διένεξη που υπάρχει μεταξύ ειδικών και ασφαλισμένων για το ποιος έχει άποψη για τα βοηθήματα που θα χρησιμοποιηθούν από ασφαλισμένους. Είναι γνωστό πως οι επαγγελματικοί και επιστημονικοί σύλλογοι των εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία και στον τομέα της αποκατάστασης διεκδικούν το δικαίωμά τους να συνταγογραφούν μόνο αυτοί χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η βούληση των ασφαλισμένων.
Στην προκειμένη περίπτωση οι δύο ασφαλισμένοι θεωρήθηκαν πως έχουν ποινικές ευθύνες σε ένα ασφαλιστικό ταμείο που ποτέ δεν ρωτά τη γνώμη, τη βούληση και την επιθυμία των ασφαλισμένων του.
Το ερώτημα είναι: ποιος φταίει; Ο γιατρός που συνταγογραφεί κατά κανόνα χωρίς να ρωτά τον ασφαλισμένο ή ο ασφαλισμένος που δεν έχει -ούτε προβλέπεται να έχει- άποψη για το ποια προϊόντα είναι «απαραίτητα, αναγκαία και θεραπευτικά»;
Καταδικάστηκε και ο επιχειρηματίας;
Είναι γνωστό πως ένας τρόπος για να μειωθούν οι καταχρήσεις στα ασφαλιστικά ταμεία είναι να ποινικοποιηθούν και οι πράξεις των «ηθικών αυτουργών» που στην προκειμένη περίπτωση είναι ή θα μπορούσαν να είναι οι προμηθευτές του Ι.Κ.Α. δηλαδή οι επιχειρήσεις.
Στην προκειμένη όμως περίπτωση το συμπαθέστατο κατά τα άλλα Ι.Κ.Α. κρατά ομήρους τόσο τους επιχειρηματίες όσο και τους ασφαλισμένους επειδή κανείς από τους δύο παράγοντες δεν έχει άποψη ούτε προβλέπεται από τον κανονισμό ασθένειας του Ι.Κ.Α. να έχει άποψη.
Άλλωστε είναι γνωστό πως εάν οι ασφαλισμένοι και οι προμηθευτές δεν έχουν με το μέρος τους τα υγειονομικά και τα ασφαλιστικά όργανα, δεν μπορούν να κάνουν «δουλειές» με τα ασφαλιστικά ταμεία.
Ο ένας γιατρός αθώος
Το δικαστήριο βρήκε ένοχο μόνο ένα γιατρό. Ο άλλος είναι αθώος. Ο γιατρός που βρέθηκε ένοχος καταδικάστηκε 14 μήνες φυλακή, ενώ ο ασφαλισμένος και ο προμηθευτής επιχειρηματίας καταδικάστηκαν 15 μήνες φυλακή, επειδή προφανώς το δικαστήριο αναγνώρισε πως ήταν περισσότερο κακούργοι οι λαϊκοί από τους ιεράρχες του ασφαλιστικού συστήματος.
Είναι περίεργο που όλοι οι ασφαλισμένοι και ο επιχειρηματίας βρέθηκαν ένοχοι, ενώ οι γιατροί βρέθηκαν μόνο κατά 50% ένοχοι.
Είναι δυνατόν να υπάρξουν παράνομες πράξεις σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων εάν δεν γίνουν αυτές από τους γιατρούς και από τα ασφαλιστικά όργανα; Ποιος αποφασίζει στα ασφαλιστικά ταμεία; Οι γιατροί και τα ασφαλιστικά όργανα ή οι ασφαλισμένοι και οι επιχειρηματίες;
Είναι δυνατόν να εξαπατήσουν τους γιατρούς και τα ασφαλιστικά όργανα οι ασφαλισμένοι και οι επιχειρηματίες; Πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο;
Η μόνη δυνατότητα για απόφαση για την χορήγηση κάποιου είδους είναι η γνωμοδότηση των γιατρών και των ασφαλιστικών οργάνων. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Εάν τα υγειονομικά και τα ασφαλιστικά όργανα δεν αποφασίσουν δεν μπορεί να χορηγηθεί ούτε ασπιρίνη από το ασφαλιστικό ταμείο.
ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ
Ιανουάριος 2008