Ακούγεται τρελό, αλλά ταυτοχρόνως είναι και ένδειξη δημοκρατίας το γεγονός ότι οι τηλεθεατές σε κάποιο κράτος έχουν άποψη και αυτή η άποψη μπορεί να γνωστοποιηθεί, και όπως φαίνεται, ακόμη και στην Βρετανία υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στην αποδοχή της αναπηρίας σε ορισμένους κοινωνικούς ρόλους.
Ακολουθεί η είδηση που δημοσιεύτηκε στις 3/3/2009 στην εφημερίδα «Απογευματινή»:
Οι εννιά επίσημες καταγγελίες που έγιναν προς τη διεύθυνση του BBC πιστοποιούν ότι στην εποχή των ίσων ευκαιριών και της καταπολέμησης του κοινωνικού αποκλεισμού, τα κοινωνικά ταμπού καλά κρατούν: «Είναι τραυματικό για τα παιδάκια να βλέπουν μία γυναίκα με ένα χέρι να παρουσιάζει παιδική εκπομπή», υποστηρίζουν οι «αγανακτισμένοι πολίτες».
Ιδού τί συνέβη: Στη Βρετανία, η 29χρονη και γλυκύτατη Cerrie Burnell (Τσέρι Μπαρνέλ), άγαμη μητέρα μιας κορούλας πέντε μόλις μηνών, παρουσιάζει εδώ και τριάντα μέρες στο BBC την παιδική εκπομπή «ανακάλυψέ το και φτιάξτο» του παιδικού προγράμματος CBeebies του BBC. Απευθύνεται σε παιδιά του νηπιαγωγείου και τους δείχνει πώς να φτιάχνουν κατασκευές -κυρίως από πηλό και πλαστελίνη- με το… ένα χεράκι, αφού και η ίδια έχει δυστυχώς κομμένο το δεξί της χέρι λίγο πιο κάτω από τον αγκώνα της.
Την εκπομπή αυτή, η Τσέρι παρουσιάζει μαζί με το νεαρό Αλεξ Γουΐντερς και αποτελούν ένα αρμονικό τηλεοπτικό ζευγάρι. Η παρουσιάστρια εξήγησε ότι προσελήφθη, τόσο αυτή όσο και ο Αλεξ, μετά από διαγωνισμό που προκήρυξε το παιδικό τμήμα του σταθμού και κέρδισε τη θέση μεταξύ χιλίων αιτούντων. Στο Διαδίκτυο πολλοί γονείς «κουβεντιάζουν» τον τηλεοπτικό παιδαγωγικό ρόλο της Τσέρι, με αρκετή επιφύλαξη, θεωρώντας ότι τα παιδάκια τρομάζουν, δεν μπορούν να κοιμηθούν και γενικώς «αγριεύουν» στη «θέα μιας κουλής».
Αντιδράσεις πάντα θα υπάρχουν και αυτές οι αντιδράσεις είναι ένδειξη δημοκρατίας και ισοτιμίας. Ας μην μας μείνει μόνο το αρνητικό της ιστορίας, δηλαδή οι αντιδράσεις κάποιων τηλεθεατών.
Ας μας μείνει και το θετικό αυτής της ιστορίας, το ότι ένας από τους μεγαλύτερους ραδιοτηλεοπτικούς οργανισμούς διεθνούς εμβέλειας επέλεξε για παρουσιαστή κάποιον άνθρωπο με εμφανή αναπηρία. Αυτό καθεαυτό είναι μια πολύ μεγάλη επιτυχία που δύσκολα θα μπορέσουμε να την απολαύσουμε στον νεοελληνικό μας πολιτισμό.
Στην Ελλάδα, ακόμη και σήμερα, έχουμε έλλειμμα στελεχών που ζουν κάτω από συνθήκες αναπηρίας. Η αναπηρία εξακολουθεί και αποτελεί ένα τεράστιο εμπόδιο για κάθε άνθρωπο, αλλά και για την εξέλιξή του.