Μια μελέτη δημοσιευμένη από επιστήμονες στο Kέντρο Έρευνας της Νευροεπιστήμης και Ανάπλασης στο Yale προτείνει πως η εσωτερική επένδυση της μύτης ενός χοίρου θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως θεραπεία για κακώσεις ή ασθένειες νωτιαίου μυελού.
Τα αποτελέσματα ενός πειράματος που διεξήχθη αρκετούς μήνες πριν, έδειξαν ότι κατεστραμμένοι νωτιαίοι μυελοί πιθήκων αποκαταστάθηκαν από μόνοι τους όταν κύτταρα γουρουνιών μεταφυτεύτηκαν στην κατεστραμμένη περιοχή. Με αρχηγό τον πάρεδρο διευθυντή του Κέντρου Jeffery Kocsis, μια ομάδα επιστημόνων δουλεύει επί του παρόντος για να επιβεβαιώσει αν αυτά τα αποτελέσματα οφείλονταν όντως στην επιτυχημένη μεταφύτευση οσφρητικών κυττάρων χοίρου ή αν οι νωτιαίοι μυελοί αυτοαποκαταστάθηκαν ανεξάρτητα από τα μεταφυτευμένα κύτταρα.
Η Lakshmi Bangalore,επιστημονικός υπάλληλος στο κέντρο, είπε ότι τα κύτταρα χοίρου χρησιμοποιήθηκαν επειδή μπορούν να παράγουν μυελίνη—ο λιπαρός εκείνος ιστός που απομονώνει ίνες νεύρων στο κεντρικό νευρικό σύστημα και βοηθά στην μετάδοση σημάτων μεταξύ των νεύρων με ταχύτητα και αποτελεσματικότητα. Μια κάκωση νωτιαίου μυελού συνήθως δεν σκοτώνει τους νευρώνες αλλά καταστρέφει την μυελίνη που τους περιβάλλει με αποτέλεσμα τα νεύρα να μην λειτουργούν πλέον κανονικά, αναφέρει. Στην μελέτη της ομάδας, μεταφυτευμένα κύτταρα από γενετικά σχεδιασμένοι χοίροι προκάλεσαν μια ανάπλαση της μυελίνης γύρω από τα κατεστραμμένα κύτταρα των νεύρων, τα οποία αποκατέστησαν την ικανότητα τους να μεταδίδουν πληροφορίες σε όλο το νευρικό σύστημα.
Η Bangalore ανέφερε επίσης πως η έρευνα αυτή έχει και αξιοσημείωτες επιδράσεις για τη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
“Η σκλήρυνση κατά πλάκας προκαλείται από έλλειψη μυελίνης και μετά την μεταφύτευση αυτών των κυττάρων στις κατεστραμμένες περιοχές, είδαμε ανάπλαση και επαναφορά μυελίνης”, αναφέρει. “Αυτή τη στιγμή προσπαθούμε να μάθουμε όσο το δυνατόν περισσότερα”.
Συνάδελφος επιστήμονας στην έρευνα αυτή, η Karen Lankford, αναφέρει πως το κέντρο έχει πρόσφατα ξεκινήσει να μεταφυτεύει κύτταρα από το πόδι πιθήκου στον δικό της νωτιαίο μυελό. Η διαδικασία αυτή διαφέρει από την μεταφύτευση κυττάρων χοίρου, αναφέρει, επειδή τώρα, αντί της μεταφοράς κυττάρων από ένα είδος σε ένα άλλο, τα κύτταρα λαμβάνονται από ένα ζώο και τοποθετούνται πάλι στο ίδιο ζώο.
Η Lankford αναφέρει ότι η διαδικασία αυτή έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία από την μεταφύτευση μεταξύ διαφορετικών ζώων, καθώς σχετίζεται με την τελική θεραπεία των ανθρώπων.
“Ιδανικά, θα ήθελε κανείς να χρησιμοποιήσει τα δικά του κύτταρα”, αναφέρει. “Ακόμη και αν τα κύτταρα του χοίρου είναι γενετικά σχεδιασμένα, δεν παύουν να παραμένουν ως ένα ξένο κύτταρο που πιθανότατα θα μπορούσε κάποιος να το αρνηθεί”.
Ο Kocsis αναφέρει πως μέχρι τώρα, τα κύτταρα του πιθήκου εμφανίζονται να απαιτούν τα μεταφυτευμένα κύτταρα σε συγκεκριμένη σειρά ώστε να αναπαράγουν μυελίνη.
Σε αντίθεση, κατεστραμμένα κύτταρα μέσα στον νωτιαίο μυελό ενός αρουραίου θα υποστούν αυτόματα μια διαδικασία αυτοδιόρθωσης και θα αναπαράγουν μυελίνη από μόνα τους χωρίς την μεταφύτευση άλλων κυττάρων.
“Αυτή η διαδικασία της αυτοδιόρθωσης δεν εμφανίζεται σε ανθρώπους και δεν έχουμε δει καμία αυτοαποκατάσταση στα πρωτεύοντα θηλαστικά τα οποία μελετούμε”, αναφέρει ο Kocsis. “Η πρόκληση εντοπίζεται εκεί αλλά συνήθως δεν θεραπεύονται από μόνα τους”.
Ο Kocsis αναφέρει ότι η περαιτέρω έρευνα στο κέντρο προσανατολίζεται προς το να καθορίσουν αν οι σπονδυλικές στήλες άλλων ζώων μπορούν να παρακινηθούν να αναπαράγουν κύτταρα από αντίστοιχα γονεϊκά. Αναφέρει επίσης ότι η ομάδα έρευνας εξετάζει να μάθει αν νέα γονεϊκά κύτταρα μπορούν να εισαχθούν στο κεντρικό νευρικό σύστημα για να διευκολύνουν την παραγωγή μυελίνης.
Από την LINDSAY STARCK
Απόδοση στα Ελληνικά: Άννα Κουλικούρδη, Βιβλιοθηκονόμος-αρχειονόμος, akou@ait.edu.gr