Ο 40χρονος προφυλακισμένος επιχειρηματίας υποστηρίζει ότι κρατείται παρανόμως ενώ πάσχει από σοβαρό νόσημα, αρνείται τις εναντίον του κατηγορίες και υπόσχεται να δώσει απαντήσεις στο δικαστήριο.

Με τη συμπλήρωση του 18μήνου από την ημέρα που ο 40χρονος επιχειρηματίας Λαυρέντης Λαυρεντιάδης πέρασε το κατώφλι του Κορυδαλλού, αρχικά στη Στ’ Πτέρυγα και στη συνέχεια στο Ψυχιατρείο των φυλακών, μια συνέντευξη μαζί του είναι σίγουρα μια πρόκληση. Η συνέντευξη έγινε τηλεφωνικά αλλά εκείνος απάντησε αμέσως και αυθόρμητα στις ερωτήσεις που του απευθύναμε. «Είναι μια ιστορική συνάντηση» μας είπε με νόημα…

Αμεσος και με καθαρή φωνή, ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης περιέγραψε με λεπτομέρειες σχεδόν ιατρικής ακρίβειας την πάθησή του, που, σύμφωνα και με μαρτυρίες, δεν του επιτρέπει να αυτοεξυπηρετείται ούτε καν στην τουαλέτα. Από τους επωνύμους εκείνος που στάθηκε δίπλα του ήταν ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος, τον οποίο χαρακτήρισε «πνευματικό του». Δηλώνει αθώος και περιγράφει την αντίφαση της καθημερινότητας που βιώνει τους τελευταίους 18 μήνες.

Πώς πέρασαν 18 μήνες;
«Δεν τα μετράτε καλά, δεν έχουν περάσει 18 μήνες, έχουν περάσει 526 βασανιστικές ημέρες, 12.624 ώρες, 757.400 λεπτά και εκατομμύρια βασανιστικά δευτερόλεπτα. Κάνουν λάθος όσοι πιστεύουν ότι ο χρόνος χάνει την αξία του στη φυλακή. Αντιθέτως, μεγιστοποιείται αφού αφαιρείται από ένα προσδόκιμο όριο ζωής, για το οποίο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι για όλους τους ανθρώπους το ίδιο, ιδίως για ανθρώπους με τόσο ευπαθή υγεία όπως η δική μου. Είμαι προφυλακισμένος παράνομα. Εχει παραβιαστεί κάθε διάταξη νόμου σχετικά με τις προϋποθέσεις της προσωρινής κράτησης, όταν ένα πλήθος ιατρικές εξετάσεις πιστοποιούν ότι πάσχω από βαρύτατο νόσημα, δηλαδή αυτοάνοση ρευματοειδή αρθρίτιδα, με κινητικές αναπηρίες σε ολόκληρο το σώμα, αφού έχουν υποστεί αλλοιώσεις τα οστά μου στα χέρια, στα πόδια, στο σώμα μου. Τα άνω και τα κάτω άκρα μου είναι παραμορφωμένα με απόλυτη σύγκλιση των δαχτύλων μου, μη μπορώντας να αυτοεξυπηρετηθώ και να περπατήσω. Εχω στένωση του νωτιαίου σωλήνα και πίεση του μυελού και έχω φοβερές παρενέργειες με πολυαρθραλγία, υψηλή αρτηριακή πίεση, οφθαλμιατρικά και καρδιολογικά προβλήματα. Ολα αυτά με έχουν καθηλώσει σε αναπηρικό καροτσάκι και μέσα στη φυλακή με βοηθάνε οι συγκρατούμενοί μου για να μετακινηθώ και να αυτοεξυπηρετηθώ. Σε αυτή τη δραματική και απάνθρωπη ως τώρα στάση των αρμοδίων δικαστικών αρχών, που δεν σκύβουν πάνω στο πρόβλημα αλλά το παρακάμπτουν με αιτιολογίες που δεν στέκονται ιατρικά ή νομικά, έρχεται να προστεθεί η αναγκαστική αποξένωσή μου από την οικογένειά μου και τους ανθρώπους μου. Τα όσα σας περιέγραψα απαντούν κατά τον πιο κυριολεκτικό τρόπο στο ερώτημά σας. Δεν θα ευχόμουν ποτέ σε κανέναν συνάνθρωπό μου να υποστεί τη φρίκη και την ταπείνωση που έχω ζήσει αυτούς τους μήνες. Ας κλείσει ο καθένας τα μάτια για μερικά δευτερόλεπτα κι ας φανταστεί το μαρτύριο στο οποίο με έχουν καταδικάσει χωρίς να έχει αποφασίσει κανένα δικαστήριο για την ενοχή μου».

Ποιοι στάθηκαν δίπλα σας;
«Εκτός από την οικογένειά μου και τον Αρχιεπίσκοπο, τους οποίους ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου, μου στάθηκαν και όσοι γνωρίζουν ότι είμαι πραγματικά αθώος και δεν χρειάστηκε να πάρουν κανενός την άδεια για να το κάνουν. Πιστέψτε με, είναι αρκετοί. Απλοί, ταπεινοί άνθρωποι, αλλά και άλλοι με πιο σημαντικούς ρόλους. Ολοι αυτοί δεν μου συμπαραστάθηκαν απλώς αλλά καθημερινά συμπάσχουν μαζί μου στον συνεχή πόνο που έχω αντιμετωπίζοντας μια τόσο σοβαρή ασθένεια αλλά και αβάσιμες κατηγορίες, οι οποίες δεν ερευνήθηκαν κατά τον πρέποντα τρόπο, όπως έχω διατυπώσει πλέον και ενώπιον των δικαστικών αρχών».

Αλήθεια, πολλοί αναρωτιούνται για τη σχέση σας με τον Αρχιεπίσκοπο. Ηρθε ακόμη και μάρτυρας υπεράσπισής σας.
«Κοιτάξτε, είχα την πρώτη περιπέτεια της υγείας μου στα 17 μου χρόνια, όταν έχασα τον πατέρα μου. Τότε άρχισα να μην πιστεύω σε τίποτε. Μάλιστα οι γιατροί μού έδιναν λίγα χρόνια ζωής. Εγώ, όμως, ενάντια στις προβλέψεις, έζησα. Εκανα οικογένεια και μια πετυχημένη επιχειρηματική καριέρα. Τότε άρχισα να πιστεύω και άρχισα να σκέφτομαι ότι κάποιος πάνω από εμένα μού τα έδωσε όλα αυτά. Βιώνοντας τη σχέση μου με τον Θεό γνώρισα τον Αρχιεπίσκοπο. Είναι άνθρωπος σπάνιος και είναι ο πνευματικός μου. Ζω δίπλα του ως απλός άνθρωπος».

Εχετε φίλους;
«Ενας αμερικανός συγγραφέας έλεγε πως αν θες να μάθεις ποιοι είναι οι πραγματικοί φίλοι σου πρέπει να μπεις στη φυλακή. Εμένα με έκλεισαν παράνομα στον χώρο αυτόν και έτσι συνειδητοποίησα τα λόγια του. Οπωσδήποτε πάντως δεν είναι εκείνοι που έσπευδαν να με γνωρίσουν και να ζητήσουν τη συνεργασία και τη βοήθειά μου την εποχή της επιχειρηματικής μου δραστηριότητας».

Πώς είναι ο κόσμος των παρανόμων;
«Δεν μπορώ να έχω εικόνα γιατί οι κινήσεις μου είναι περιορισμένες και έτσι οι επαφές μου είναι ανύπαρκτες μέσα στη φυλακή. Βλέπω κάθε μέρα μπροστά μου έναν κόσμο πασχόντων. Θα σας πω όμως κάτι ως αίσθηση: υπάρχει εδώ μια κόκκινη γραμμή στο φιλότιμο που δεν έχουν πάρα πολλοί από αυτούς που είναι έξω».

Τι έχετε επιθυμήσει περισσότερο;
«Οπωσδήποτε την οικογένειά μου αλλά μια πιο γεμάτη και μεγαλύτερη εικόνα από αυτήν που καθορίζει ως ορίζοντα το παράθυρο του κελιού μου. Συγγνώμη, αλλά και ένα πιο ανθρώπινο μπάνιο και τουαλέτα, στο οποίο θα μπορούσα να πάω μόνος μου, χωρίς να υποβαστάζομαι και να ντρέπομαι διότι θίγεται η ανθρώπινη αξιοπρέπειά μου».

Ολα αυτά που λέγονται για πακτωλούς εκατομμυρίων σε λογαριασμούς τι βάση έχουν;
«Αρνούμαι τις μυθιστορηματικές κατασκευές και δεν μπορεί να είμαι θύμα φανταστικών σεναρίων. Οι λογαριασμοί μου έχουν ερευνηθεί επί σειρά ετών από τις δικαστικές και λοιπές αρχές και υπηρεσίες του κράτους, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Δεν υπάρχει πακτωλός εκατομμυρίων και ήδη, όπως είναι γνωστό, χωρίς να αναγνωρίζω ότι τέλεσα ποινικό αδίκημα, έχω εκχωρήσει όλα τα δικά μου χρήματα που είχα σε λογαριασμούς στην Proton Bank».

Εμπιστεύτηκα ανθρώπους που επιζητούσαν την καταστροφή μου

Βλέποντας τα πράγματα από απόσταση, κάνατε λάθη;
«Το μόνο λάθος που έκανα ήταν να πιστέψω ότι μπορώ να ασκήσω επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ελλάδα και να εμπιστευθώ ανθρώπους που στην πορεία αποδείχθηκε ότι επιζητούσαν την καταστροφή μου. Εκανα τις συνήθεις δραστηριότητες που κάνουν όλοι μα όλοι, χωρίς εξαιρέσεις, οι επιχειρηματίες του επιπέδου στο οποίο βρισκόμουν. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο. Αλλά μόνο για μένα, και επιλεκτικά, αυτό θεωρήθηκε έγκλημα. Και δεν μπορώ να καταλάβω, όπως και κάθε νοήμων πολίτης, πώς είναι δυνατόν να φταίει αυτός που αγοράζει μια τράπεζα, την οποία τον έχουν διαβεβαιώσει ότι είναι υγιής και τη βρίσκει άρρωστη, και όχι αυτός που την πουλάει εξασφαλίζοντας και τα σχετικά “πιστοποιητικά υγείας”. Δηλαδή, και εξαπατήθηκα και φταίω που εξαπατήθηκα. Ναι, αυτό ήταν μεγάλο στρατηγικό λάθος».

Yποστηρίξατε πολιτικούς και, αν ναι, ποιους;
«Δεν απαντώ, θα τα πούμε στο δικαστήριο. Υπάρχει πάντως στην υπόθεσή μου και προσκήνιο και παρασκήνιο».

Σας χρεώνουν και με μια βομβιστική ενέργεια όμως…
«Ο άνθρωπος ο οποίος υπήρξε θύμα της βομβιστικής επίθεσης έχει καταθέσει ενόρκως στην αρμόδια ανακρίτρια, αναλυτικά και τεκμηριωμένα, ότι δεν έχω καμία σχέση με τη δολοφονική επίθεση εις βάρος του και διατρανώνει την πίστη του ότι είμαι αθώος. Δυστυχώς η Αστυνομία στο στάδιο της προανάκρισης επέδειξε βαρύτατη αμέλεια γιατί, ενώ ο παθών υπέδειξε τους πιθανούς ηθικούς αυτουργούς της εις βάρος του επίθεσης, αυτή δεν ερεύνησε καθόλου τις καταγγελίες του».

Παπαδάκου Γιάννα

tovima.gr