Μια πολύ ενδιαφέρουσα είδηση είδε το φως της δημοσιότητας από την εφημερίδα Ελευθεροτυπία και τον Αντώνη Σκορδίλη στις αρχές Μαρτίου και αφορά στην άνιση μεταχείριση δικηγόρου. Η είδηση έχει ως εξής:
Ιανουάριος 2008: Νεαρή ασκούμενη δικηγόρος με πρόβλημα όρασης καταγγέλλει δικαστικό υπάλληλο του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών για προσβλητική συμπεριφορά εστιασμένη στην αναπηρία της. Σύμφωνα με την καταγγελτήρια αναφορά της, ο δικαστικός υπάλληλος είχε προκλητικά αξιώσει από τη νεαρή ασκούμενη την… ανάγνωση αριθμών πινακίου, περιπαίζοντας εμμέσως πλην σαφώς την αδυναμία της να το κάνει!
Η υπόθεση εκδικάζεται αρμοδίως -επιτέλους- σήμερα (5 Μαρτίου), προς απόδοση πειθαρχικών ευθυνών στον… είρωνα υπάλληλο. Στο δεκατετράμηνο της αναμονής, επανειλημμένα προτάθηκε στην καταγγέλλουσα να αποσύρει την καταγγελία και να ικανοποιηθεί με μια απλή προφορική «συγγνώμη» εκ μέρους του υπαλλήλου. Η νεαρή δικηγόρος αρνήθηκε τον προταθέντα προφορικό… συμβιβασμό. Αντιθέτως, μεθοδικά διεκδίκησε και εξασφάλισε τις απαραίτητες συμμαχίες (στο πλευρό της συντάσσονται πλέον η Συντονιστική Επιτροπή Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος και το αναπηρικό κίνημα, με έγγραφα υπομνήματα), ώστε μέσω της δικής της «περίπτωσης» να γεννηθεί δεδικασμένο υπέρ όλων των ανάπηρων επιστημόνων που μάχονται στη χώρα μας για ίσες ευκαιρίες. Η πρόθεσή της είναι εύλογη, διότι: η σύγχρονη νομοθεσία (ευρωπαϊκή και εγχώρια) ρητά και κυρωτικά απαγορεύει τη διακριτική εις βάρος των αναπήρων μεταχείριση. Η εφαρμογή της, όμως, προϋποθέτει τη δημοσιοποίηση των διακριτικών συμπεριφορών, από πλευράς των παθόντων. Δυστυχώς, ο κανόνας επί χρόνια ήταν και εξακολουθεί να είναι -εκατοντάδες οι σχετικές περιπτώσεις που ‘χουν καταγράψει οι αναπηρικοί φορείς- η αποσιώπηση των ρατσιστικών περιστατικών, ελέω της έντονης απαισιοδοξίας των παθόντων ότι… μπορούν να βρουν το δίκιο τους…
«Αυτό επιχειρώ να ανατρέψω», δηλώνει αποφασιστικά η νεαρή με πρόβλημα όρασης δικηγόρος. Και συμπληρώνει: «Η άρνηση αποδοχής της συγγνώμης δεν υποκρύπτει την παραμικρή έναντι του υπαλλήλου εμπάθεια. Υπερέχει το μείζον. Δηλαδή, να ανοίξει δρόμος για όλους τους θιγόμενους αναπήρους, ώστε να δημοσιοποιούν άφοβα τις εναντίον τους ρατσιστικές συμπεριφορές».
Αντώνης Σκορδίλης, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 05/03/2009
Σχόλιο ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ: Μακάρι να ήταν η μόνη περίπτωση. Δυστυχώς τέτοιες συμπεριφορές άνισης μεταχείρισης είναι ο κανόνας για όλους τους επαγγελματίες που ζουν κάτω από συνθήκες αναπηρίας και οι οποίοι αντί διορισμού στο δημόσιο επιλέγουν την επαγγελματική, την επιχειρηματική και την επιστημονική καριέρα. Μπορεί οι νομοθεσίες για τις ίσες ευκαιρίες να ισχύουν σε κάποιο μικρό βαθμό όταν οι άνθρωποι είναι δημόσιοι υπάλληλοι, όταν όμως πρόκειται για επαγγελματικά στελέχη, για επιχειρηματίες και οι επιστήμονες καριέρας εκεί η αναπηρία αποτελεί ασυγχώρητο αμάρτημα και χρησιμοποιείται ως επιχείρημα για να βλάψουν τον επαγγελματία, τον επιχειρηματία και τον επιστήμονα που ζει κάτω από συνθήκες αναπηρίας, επειδή ζει κάτω από συνθήκες αναπηρίας.