Είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι στις διάφορες συζητήσεις και στις απεγνωσμένες προσπάθειες εξεύρεσης πόρων για την κάλυψη του οικονομικού ελλείμματος του κράτους δεν γίνεται καθόλου νύξη στο κόστος των τροχαίων ατυχημάτων.
Συζητήσεις για τις μειωμένες εισφορές και τα προβλήματα των ασφαλιστικών ταμείων τα οποία πρόκειται λένε να πτωχεύσουν αφήνοντας την επόμενη γενιά χωρίς σύνταξη, χωρίς ιδιαίτερη αναφορά στα τροχαία ατυχήματα τα οποία καταγράφονται ως πρώτη αιτία θανάτου για άτομα έως 40 ετών και τα οποία αποτελούν ουσιαστικά το μεγαλύτερο κομμάτι του ενεργού πληθυσμού της χώρας.
Θίγουμε το θέμα της υπογεννητικότητας και του δημογραφικού προβλήματος, αγνοώντας ότι από τους νεκρούς και τραυματίες των τροχαίων το 1/3 είναι παιδιά. Αντί ανθρώπινα και λογικά να προσπαθήσουμε να βρούμε τρόπους να σώσουμε τον πληθυσμό της χώρας που γερνάει και να απαλλαγούμε από αυτή τη μάστιγα, δίνουμε κίνητρα αντικατάστασης του αριθμού των παιδιών που χάνονται, λες και είναι κατοικίδια.
Αναφερόμαστε στην ανεργία και τα επιδόματα ανεργίας που επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό, στους εκατοντάδες πολίτες που χάνουν την δουλειά τους από πτώχευση ασφαλιστικών εταιρειών.
Κλείνουμε όμως τα μάτια και δεν υπολογίζουμε τα υπέρογκα χρηματικά ποσά για υλικές ζημιές και αποζημιώσεις που υποχρεώνονται οι ασφαλιστικές εταιρείες να πληρώνουν κάθε χρόνο σε θύματα τροχαίων είτε πρόκειται για ηθική ικανοποίηση, είτε για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τα οποία είναι η αιτία της πτώχευσης τους.
Μιλάμε για το κόστος των αναπηρικών συντάξεων χωρίς να μας απασχολεί ιδιαίτερα πώς να μειώσουμε τους ανάπηρους.
Συζητάμε για τα θύματα τρομοκρατικών ενεργειών ξεχνώντας τα 5-6 κατά μέσο όρο καθημερινά θύματα της τρομοκρατίας της ασφάλτου στη χώρα.
Βρισκόμαστε μπροστά στο δίλημμα αν πρέπει να κάνουμε το εμβόλιο της γρίπης ή όχι, αγνοώντας τις πιθανότητες που έχουμε να γυρίσουμε σώοι στα σπίτια μας διασχίζοντας τη ζούγκλα και το μπάχαλο που επικρατεί στους Ελληνικούς δρόμους.
Κάποιοι, προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι αερογέφυρες που σώζουν ζωές «στοιχίζουν». Αναμασάνε ότι η οικονομική κατάσταση του κράτους δεν επιτρέπει όχι μόνο την δημιουργία νέων δρόμων αλλά ούτε καν την σωστή συντήρηση των υπαρχουσών διαγραμμίσεων στο οδόστρωμα. Επιτρέπει όμως την αύξηση του ποσοστού του κοινωνικού τουρισμού σε ξενοδοχεία 5 αστέρων, χωρίς μάλιστα να ληφθεί καν υπ’ όψιν η οικονομική κατάσταση των εργαζομένων.
Είναι λυπηρό το γεγονός ότι ούτε οι πολιτικοί, μήτε οι δημοσιογράφοι δίνουν την πρέπουσα διάσταση στο κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα των τροχαίων ατυχημάτων και το χειρότερο απ’ όλα, ούτε οι υπόλοιποι πολίτες το απαιτούν.
Η άγνοια στο θέμα της οδικής ασφάλειας είναι εγκληματική. 37.100 νεκροί, 63.500 σοβαρά τραυματίες (συμπεριλαμβανομένων και αυτών που έμειναν ανάπηροι) και 472.600 ελαφρά τραυματίες τα θύματα στην Ελλάδα λόγω τροχαίου από το 1990 μέχρι σήμερα. Αμελητέοι αριθμοί γι’ αυτούς που ζουν στο δικό τους κόσμο, που έχουν την ψευδαίσθηση ότι το κακό συμβαίνει μόνο στους άλλους, σ’ αυτούς που πιστεύουν ότι «το θέμα δεν πουλάει», που δίνουν αξία μόνο στη τσέπη τους κι όχι στην ανθρώπινη ζωή.
Αναρωτηθήκαμε ποτέ και έχουμε υπολογίσει πόσο πίσω φέρνουν την Ελλάδα τα προβλήματα που προκαλούν τα τροχαία ατυχήματα;
Υπολογίσαμε το κόστος της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και αποκατάστασης των τραυματιών από τροχαία; Τις συντάξεις που πληρώνει το Ελληνικό κράτος στους ανάπηρους λόγω τροχαίων ατυχημάτων; Τη χαμένη παραγωγικότητα;
Είναι απαράδεκτο να υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις εντατικών μονάδων νοσηλείας, να πεθαίνει κόσμος με εμφράγματα, εγκεφαλικά και κάθε είδους ασθένεια, διότι τα νοσοκομεία μας είναι γεμάτα με τραυματίες από τροχαία. Αντί να κάνουμε ότι είναι ανθρωπίνως δυνατόν για να ανακαλύψουμε το «εμβόλιο του τροχαίου», το μυαλό μας πάει στις μεθόδους εξευρέσεως οικονομικών πόρων και επιβολής φόρων για τη δημιουργία νέων νοσοκομείων για να χωρέσουμε.
Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, το οικονομικό κόστος των τροχαίων ατυχημάτων είναι 2% του ΑΕΠ. Η ανθρώπινη ζωή φυσικά δεν μπορεί να αποτιμηθεί και ο ανθρώπινος πόνος που προκαλούν τα τροχαία δεν μπορεί ούτε να μετρηθεί αλλά ούτε και να εξαγορασθεί.
Με το να κάνουμε θεωρητικές συζητήσεις, να αναμασάμε ότι όλα είναι θέμα παιδείας, να αυξάνουμε τα πρόστιμα στα χαρτιά, να εξαπολύουμε ανεκπαίδευτους αστυνομικούς και τροχονόμους στους δρόμους και να καταγράφουμε στατιστικά στοιχεία χωρίς να τα αξιοποιούμε, δεν κάνουμε τίποτε. Απόδειξη το γεγονός ότι δεν καταφέραμε μέχρι το 2010 να μειώσουμε τους νεκρούς από τροχαία ατυχήματα κατά 50% σε σχέση με το έτος 2000 όπως ήταν και ο Ευρωπαϊκός στόχος.
Όταν τέσσερα στα δέκα τροχαία οφείλονται σε μειωμένα αντανακλαστικά λόγω ξενυχτιού, όταν 20 έως 30% των ατυχημάτων όπου υπάρχει τραυματισμός ή θάνατος, αιτία είναι η κούραση, σε μία χώρα στην οποία το 40% των οδηγών που ευθύνονται για τα θανατηφόρα τροχαία δυστυχήματα έχουν ποσοστό αλκοόλ στο αίμα περισσότερο του επιτρεπόμενου, σε τι ωφελεί να επιβεβαιώνουμε ότι τα περισσότερα θανατηφόρα τροχαία δυστυχήματα γίνονται ξημερώματα Σαββάτου και Κυριακής και μάλιστα με θύματα νέους ανθρώπους, όταν δεν τολμάμε να μιλήσουμε για μείωση του ωραρίου νυχτερινής διασκέδασης και κατάργηση εντελώς της κατανάλωσης αλκοόλ τουλάχιστον στους νέους οδηγούς;
Όταν σ’ αυτό τον τόπο η κυριότερη αιτία τροχαίων δυστυχημάτων είναι η ταχύτητα, με ποια λογική οι «αρμόδιοι» αναθεώρησης του ΚΟΚ, στα πλαίσια καταπολέμησης των τροχαίων αύξησαν το όριο ταχύτητας σε αυτοκινητόδρομους, οδούς ταχείας κυκλοφορίας και κατοικημένες περιοχές;
Το όριο ταχύτητας στις κατοικημένες περιοχές της Ελλάδας όπου συμβαίνουν 2 στα 3 θανατηφόρα ατυχήματα λόγω του υπερβολικού φόρτου τροχοφόρων και πεζών, δεν πρέπει να ξεπερνά τα 25-30 χιλιόμετρα την ώρα. Το όριο 50 χλμ την ώρα το οποίο προβλέπει ο νέος ΚΟΚ είναι δανεισμένο από χώρες στις οποίες οι εκάστοτε κυβερνώντες σεβόμενοι την ζωή των συνανθρώπων τους και έχοντας πρωταρχική τους μέριμνα την ασφάλεια και τον πολιτισμό έχουν προβλέψει ρυμοτομημένες πόλεις με σωστή σήμανση και πεζοδρόμια για πεζούς. Οι δρόμοι μας είναι επικίνδυνοι. Το όριο ταχύτητας πρέπει να προσαρμοστεί με την Ελληνική πραγματικότητα. Η μικρότερη ταχύτητα με την οποία θα κινούνται τα τροχοφόρα, θα προλαμβάνει πολλά ατυχήματα. Είναι απαράδεκτο να προσαρμόζουμε ταχύτητες ξενόφερτων Κ.Ο.Κ. σε Ελληνικούς κακοφτιαγμένους δρόμους στέλνοντας από αμάθεια και προχειρότητα κόσμο στη καταστροφή.
Κάποιοι είπαν ότι ντρέπονται που η Ελλάδα κατατάσσεται στις χειρότερες θέσεις παγκοσμίως σε θέματα διαφθοράς. Πρέπει να ντρέπονται και για το γεγονός ότι η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση σε θανάτους από τροχαία ατυχήματα από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρέπει να ντρέπονται που ο Έλληνας οδηγός χαρακτηρίζεται σαν ένας από τους πιο επιθετικούς, και επικίνδυνους οδηγούς στην Ευρώπη. Η οδική συμπεριφορά είναι πολιτισμός και είναι η εικόνα που χαρακτηρίζει ολόκληρο λαό.
Κύριοι «αρμόδιοι». Οι παραβάσεις του ΚΟΚ είναι καθημερινά αμέτρητες. Στην εποχή της ανεπτυγμένης τεχνολογίας οι αστυνομικοί και οι τροχονόμοι μπορούν να εκπαιδευτούν οικονομικότατα στο θέμα της οδικής ασφάλειας με ένα μόνο CD. Εκπαιδεύσετε τους να σταματούν κάθε παραβάτη όπως γίνεται στις χώρες με μειωμένο αριθμό τροχαίων ατυχημάτων. Αστυνομεύσετε σωστά αυτή τη χώρα, αφαιρέστε άδειες οδήγησης και εισπράξετε τα πρόστιμα αλύπητα από ανθρώπους που βλάφτουν το δημόσιο συμφέρον και τη δημόσια υγεία. Από ανθρώπους οι οποίοι οδηγούν τρέχοντας ξημερώματα μεθυσμένοι ή παραβιάζουν φωτεινούς σηματοδότες σκοτώνοντας και σακατεύοντας ανθρώπους, σκορπώντας πόνο και δυστυχία από μαγκιά, ψύχωση και βλακεία. Από αυτούς που εκτός της εγκληματικής συμπεριφοράς στο δρόμο, δεν έχουν καν το ένστικτο της αυτοπροστασίας και αυτοσυντήρησης. Εκπαιδεύσετε τους ασυνείδητους και ανεκπαίδευτους σε χρόνο μηδέν χτυπώντας τους εκεί που πονούν, κατά την απόπειρα δολοφονίας και όχι μόνο μετά το φόνο. Μην λυπηθείτε τον φτωχό υπάλληλο, τον άνεργο ή τον γονιό που θα πληρώσει το πρόστιμο. Να λυπηθείτε τα αθώα θύματα που θα βρεθούν στο δρόμο του, τον ίδιο και τους δικούς του που θα τον κλάψουν αν δεν συνετιστεί. Δώστε αξία στην ανθρώπινη ζωή και μειώστε τον ανθρώπινο πόνο. Κι αν δεν το καταλαβαίνετε αυτό, μειώστε τα έξοδα των ασφαλιστικών ταμείων, αποσυμφωρείστε τα νοσοκομεία. Αυξήστε τα έσοδα του κράτους από παραβάτες και όχι φορολογώντας ή παγώνοντας μισθούς πολιτών που δεν έφταιξαν σε τίποτα. Καλύψετε μεγάλο μέρος του ελλείμματος πατάσσοντας ταυτόχρονα αυτή τη κατάρα που λέγεται «τροχαίο ατύχημα».
15 Δεκεμβρίου 2009
Χρυστάλλα Χαραλαμπίδου
Πολιτικός Επιστήμων
email: Chrystalla57@gmail.com
http://greekroadsafety.blogspot.com/
http://educationsuggestions.blogspot.com/
Το άρθρο έχει σταλεί σαν εισήγηση στον Πρωθυπουργό της χώρας κ. Γ. Παπανδρέου, στα Υπουργεία Οικονομικών, Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Προστασίας του Πολίτη, Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων, Παιδείας, Εσωτερικών Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, σε διάφορους αρμόδιους φορείς στην Ελλάδα και Κύπρο καθώς και σχεδόν σε όλα τα μέλη του Ελληνικού και Κυπριακού Κοινοβουλίου.