Όταν όλη η Ελλάδα είναι απροσπέλαστη όταν και τους ανθρώπους με αναπηρίες δεν λειτουργεί καμία κοινωφελής, κοινόχρηστη, δημόσια ή άλλη υποδομή τότε για ποιο λόγο να επιβαρύνονται με φορολογία οι άνθρωποι που ζουν κάτω από συνθήκες αναπηρίας αφού τα ποσά που θα προκύψουν από τη δική τους φορολόγηση δεν πρόκειται να επενδυθούν για τη δημιουργία προσπελάσιμων υποδομών;

Για τους ανθρώπους με αναπηρίες τα μέσα μαζικών μεταφορών, οι μηχανισμοί συλλογικής κατανάλωσης, το εκπαιδευτικό σύστημα, το υγειονομικό σύστημα, το ασφαλιστικό σύστημα αλλά και οτιδήποτε άλλο συμβάλλει στην προστασία των πολιτών δεν προβλέπει την ύπαρξη των πολιτών με αναπηρίες, είναι κατά τεκμήριο απροσπέλαστο και άρα είναι σαν να μην υπάρχει.

Οι φόροι των Ελλήνων και των Ελληνίδων επενδύονται σε κοινωνικές υποδομές που είναι προκλητικά απροσπέλαστες και από ό,τι φαίνεται τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει. Το δικαίωμα για άρνηση σε μια άδικη φορολόγηση είναι προφανές.

Ορθά οι μισθωτοί με αναπηρίες απαλλάσσονται από τη φορολογία. Το ίδιο όμως δεν συμβαίνει ούτε με τους αυτοαπασχολούμενους ούτε με τους ελεύθερους επαγγελματίες που ζουν κάτω από συνθήκες αναπηρίας. Όλοι αυτοί πληρώνουν κανονικά φόρο όπως και οι ικανοί σωματικά.

Για έναν ακόμη λόγο οι άνθρωποι με αναπηρίες οδηγούνται σε στερεότυπες επαγγελματικές συμπεριφορές και σε καριέρα μισθωτών.

Το ίδιο, με τους ΑμεΑ, φορολογείται και ο μη κερδοσκοπικός τομέας και οι μη κερδοσκοπικές εταιρίες που διευθύνονται από ανθρώπους με αναπηρίες και παρέχουν υπηρεσίες αιχμής για την υποστήριξη των ανθρώπων με αναπηρίες.

Σε ένα κράτος που μερίδα των πολιτών δεν μπορεί να κάνει χρήση του κοινωνικού πλούτου και εμποδίζεται να κάνει χρήση τότε η φορολογία δεν είναι τίποτα περισσότερο από φόρος υποτέλειας. Οι άνθρωποι με αναπηρίες είναι φόρου υποτελείς σε ένα κράτος που δεν ενδιαφέρεται για αυτούς και επενδύει τα ποσά που προκύπτουν από τη φορολογία σε υποδομές που προορίζονται για άλλους, ποτέ μιλάμε για επιχειρηματικότητα ή για κοινωνική επιχειρηματικότητα ή για αυτοαπασχόληση η φορολογία (μαζί με τη φορολογία των ΑμεΑ) επενδύεται για τη διευκόλυνση των ανταγωνιστικών εταιριών και των ανταγωνιστών.

Γιατί δεν είναι δυνατόν να φορολογούνται οι επιχειρηματίες με αναπηρίες και τα χρήματα που προκύπτουν από την φορολόγηση τους να επενδύονται σε υποδομές των απροσπέλαστες για να χρησιμοποιηθούν από τους ικανούς σωματικά επιχειρηματίες δηλαδή τους ανταγωνιστές.

Οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι επιχειρηματίες με αναπηρίες εργάζονται, συνεισφέρουν στο ακαθάριστο εθνικό εισόδημα, συνεισφέρουν στην αύξηση των εσόδων του κράτους και ύστερα το κράτος δεν ενδιαφέρεται για αυτούς και αντιθέτως χρηματοδοτεί τη δημιουργία υποδομών που εμποδίζουν την χρήση τους από ανάπηρους.

Το ζήτημα της φορολόγησης πρέπει να τεθεί επί τάπητος και κατεπείγοντως να εξαιρεθούν από τη φορολόγηση όλοι οι άνθρωποι με αναπηρίες έως ότου η πολιτεία θέσπιση την απαραίτητη νομοθεσία ώστε όλες οι νέες και οι παλαιότερες υποδομές να είναι απολύτως προσπελάσιμες για όλους τους Έλληνες με και χωρίς αναπηρίες.

ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ Ιούλιος 2008.