Φίλοι και φίλες, στα τριάντα χρόνια που έχω τετραπληγία έχω ξοδέψει άπειρες μέρες στο κρεβάτι για να κλείσουν οι κατακλίσεις. Δεν είχα ποτέ μεγαλύτερη κατάκλιση από ένα εκατοστό πλάτος και μισό εκατοστό βάθος, αλλά επειδή όλες οι κατακλίσεις εμφανίζονταν στο ίδιο το σημείο, το δέρμα έχει «χαλάσει» και εύκολα μπορεί να γίνει κατάκλιση για ασήμαντη αφορμή. Μάλιστα, την τελευταία φορά μαύρισε το δέρμα σε μια επιφάνεια δύο χιλιοστά μήκος και μισό χιλιοστό πλάτος, και μου χρειάστηκαν 6 μέρες στο κρεβάτι, με την κατάκλιση στον αέρα.
Για όλους εμάς που έχουμε περάσει πολλά χρόνια πάνω στο αναπηρικό κάθισμα, η ποιότητα του δέρματος έχει χαλάσει. Πρέπει να προσαρμόσουμε τα ήδη προσαρμοσμένα μαξιλάρια.
Τί έκανα για τον εαυτό μου;
Χρησιμοποιώ μαξιλάρι αέρος που έχει πλάτος 8 κελιά, και, ανάλογα με το κάθισμα, άλλοτε το μαξιλάρι έχει βάθος 8 κελιά και άλλοτε 9.
Όλα μου τα μαξιλάρια έχουν κελιά πάχους 10 εκατοστών. Μόνο στα ευαίσθητα σημεία υπάρχουν δύο γραμμές από 8 κελιά πάχους 7,5 εκατοστών. Με αυτό τον τρόπο αποφορτίζονται όλες οι πιέσεις και κατανέμονται ορθολογικά τα φορτία του σώματος επάνω στην επιφάνεια στήριξης, χωρίς να επιδεινώνεται η σκολίωση.
Με αυτή την προσαρμογή εξασφαλίζουμε ελάχιστες (κοντά στο μηδενικές) πιέσεις από το βάρος τού σώματος επάνω στην επιφάνεια του δέρματος, αλλά εκθέτουμε το δέρμα σε έναν άλλο επίσης σοβαρό ίσως σοβαρότερο κίνδυνο:
Όταν το δέρμα κάθεται πάνω στην «τρύπα» που σχηματίζεται από τα κελιά που έχουν πάχος 7,5 εκατοστά, τότε, εάν έχουμε το μαξιλάρι με περισσότερο αέρα, κινδυνεύουμε να αναπτύξουμε πλάγιες τάσεις και στο δέρμα να δημιουργηθούν εκδορές. Την πρώτη φορά που μου συνέβη τέτοιο σκίσιμο με πλάτος πολύ λιγότερο από χιλιοστό και μήκος 3 χιλιοστά χρειάστηκα πολλές μέρες για να το καταλάβω, μολονότι ελέγχω πάντα τις κατακλίσεις καθημερινά, με φωτογραφίες πολύ υψηλής ανάλυσης και σε μεγέθυνση στον υπολογιστή. Το σκίσιμο με πολύ δυσκολία φάνηκε σε μεγέθυνση στη φωτογραφία. Κατάλαβα ότι είναι σκίσιμο με καθυστέρηση πολλών ημερών.
Σε αυτή την περίπτωση, εάν ο κατασκευαστής στο εγχειρίδιο χρήσης αναφέρει πως το πάχος του αέρα που πρέπει να βρίσκεται κάτω από το βαθύτερο σημείο του σώματος πρέπει να είναι 5 εκατοστά εμείς το αλλάζουμε στα 3,5 εκατοστά, ώστε η «κοιλιά» που θα δημιουργηθεί από το βάρος του σώματος να είναι βαθύτερη και άρα να κατανεμηθούν ακόμη πιο ορθολογικά τα φορτία του σώματος επάνω στην επιφάνεια στήριξης.
Εδώ όμως χρειάζεται προσοχή:
Επειδή όλοι μας έχουμε μια σχετική σκολιωσούλα, υπάρχει ένα ενδεχόμενο, εάν δεν προσέξουμε, να μη κάτσουμε σωστά και να μετατοπιστούμε μονόπατα, με αποτέλεσμα το πιο βαθύ σημείο να ακουμπήσει στο σκληρό πάτο. Για να μην συμβεί κάτι τέτοιο, πρέπει πάντα να προσέχουμε πώς καθόμαστε και να καθόμαστε όσο γίνεται πιο κάθετα.
Ίσιο κάθισμα σαν τους ευζώνους (τους γνωστούς τσολιάδες)!
Για ακόμη καλύτερη αποφόρτιση των πιέσεων, μπορείτε να ανοίξετε στη βάση του καθίσματος μια μεγάλη τετράγωνη τρύπα, ώστε το μαξιλάρι να βρίσκεται μέσα σε τρύπα και αναγκαστικά να κάνει μια μικρή κοιλιά.
Προσωπικά, εάν δεν είχα κάνει αυτές τις προσαρμογές, δεν θα μπορούσα να γλιτώσω από τις κατακλίσεις. Το δέρμα μου σε εκείνο το σημείο είναι πάρα πολύ ταλαιπωρημένο.
Πιο αναλυτικές πληροφορίες θα βρείτε στο www.disabled.gr όπου σύντομα το κείμενο αυτό θα γίνει πιο φλύαρο και ενημερωτικό.
Καλή τύχη,
Νίκος
http://www.disabled.gr/ Αύγουστος 2012.