Living with severe disability teaches the power of support

I consciously harbored that thought two distinct times. First, it trickled through my mind several months before I was severely disabled in a car accident. Then, several months after that accident, it relentlessly flooded my entire being.

In 1980, before the accident, I had taken a group of teenage girls to hear Joni Eareckson Tada, a young quadriplegic who sang and painted beautifully by holding a paintbrush in her mouth. We all were inspired by her talent and courage, but I remember telling the girls, “God must know what we can handle, because I could never live as a quadriplegic!”

Several months later those words would be tested when my neck was broken and I, too, became a quadriplegic, completely dependent on people and equipment to survive. About four months post-accident, reality hit and I sank into a depression that felt like a black hole with no way out. I thought my life was over and I wanted to die. At that point, I felt I’d much rather be dead than disabled.

Fast forward to today, the 25th anniversary of my car accident, when I am still paralyzed and dependent on a wheelchair. And I can honestly say I am grateful to be alive.

That’s why I’m so concerned about the attitude portrayed in movies like “Million Dollar Baby” and by some people I know. Many in our society seem to be moving toward placing a value on one’s “quality of life,” toward deciding that people with certain disabilities or illnesses would not want to live, or worse, should not want to live.

If people around me had taken seriously the statement before my accident that I could never live as a quadriplegic, or my cries after the accident that my life was over and I wanted to die, I might not be sitting here today, living a full, rich life.

I can also understand how caring people might think others with serious disabilities are better off dead, because I once thought the same about myself. We often fear the unknown and don’t want to deal with it.

But after 25 years of living with a severe disability, I believe life — even life with extreme limitations — is to be chosen over what some would call “death with dignity.” There is nothing dignified about deciding someone’s life is not worth living.

However, I’m not advocating the use of extreme life-supporting technologies to keep all people alive in all circumstances.

The Bible states there is a time for each of us to die. Ecclesiastes 3:1-2 says: “For everything there is a season, and a time for every matter under heaven: a time to be born, and a time to die ….”

Both of my widowed grandmothers died peacefully at home with family, with no attempts to artificially prolong their lives. It was their time to die.

Neither am I suggesting we go against the wishes of those who have clearly stated their desires regarding end-of-life treatment.

But we must not assume that others would choose death rather than life if given sufficient support and time. Perhaps if Maggie in “Million Dollar Baby” had received aggressive physical rehabilitation and psychological/spiritual support, she would not have seen death as her only option.

Providing adequate assistance, including effective pain management, seeks to eliminate the problem, not the patient.

Thankfully, that’s my story. I’m so grateful for parents, family and friends who’ve always been there for me, personal care attendants who’ve become my hands, medical professionals who’ve helped me live as a quadriplegic, my insurance company and others who’ve aided with bills, and the Spinal Cord Society, whose quest for cure brings hope to many.

Some severely disabled people might do fine in this life without God, but I’m not one of them. Jesus Christ is my source of joy and strength.

Won’t you join all of us in celebrating my 25th anniversary?

Swenson obtained a master’s in counseling psychology after her accident and actively supports spinal cord research.

JEAN SWENSON

[wpsr_socialbts]

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Η Παραολυμπιακή γιορτή του Σότσι

Για πρώτη φορά στην ιστορία των Χειμερινών Παραολυμπιακών, στο Σότσι, Ρώσοι αθλητές θα μετάσχουν σε όλα τα αγωνίσματα. Απαντες τονίζουν ότι οι επιτυχίες αυτών των αθλητών, είναι δυνατές μόνο όταν η …

Η Μέρκελ… καθιστή

Η εμφάνιση της ΄Αγκελα Μέρκελ στη συνεδρίαση για το πρόγραμμα της νέας κυβέρνησης είχε μια ιδιαιτερότητα. Για πρώτη φορά στην ιστορία θα γίνει η ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων με την καγκελάριο …

Σάο Πάολο: Η πρώτη πάσα, από παράλυτο έφηβο

Κάπως έτσι θα δοθεί το εναρκτήριο λάκτισμα στο Μουντιάλ της Βραζιλίας. Το βέβαιο όμως είναι ότι η κορυφαία στιγμή του Παγκοσμίου δεν θα γραφτεί από τον Ρονάλντο ή τον Ρούνεϊ, αλλά από έναν παράλυτο …

Η Μέρκελ απτόητη από τον τραυματισμό

Οι πατερίτσες δεν εμπόδισαν την Αγκελα Μέρκελ να υποδεχθεί χθες στην καγκελαρία παιδιά από όλη τη Γερμανία που της έψαλαν τα κάλαντα, ενώ ο τραυματισμός της δεν θα σταθεί εμπόδιο ούτε στην παρουσία …

Κλινήρης αλλά παρούσα στα σημαντικά μίτινγκ

Η είδηση του τραυματισμού της καγκελαρίου κατά τις χειμερινές διακοπές της αποτελεί ακόμη πρώτο θέμα. Το ερώτημα που θέτουν αναλυτές είναι σε ποιο βαθμό αυτό επηρεάζει τις κυβερνητικές της …

Ισότης μέχρι ισοπεδώσεως

Είναι δυνατόν να μην μας έχει απασχολήσει ποτέ το γεγονός πως τα άτομα με αναπηρίες «δικαιούνται» ακριβώς τις ίδιες παροχές είτε εργάζονται είτε δεν εργάζονται είτε είναι ισοβίως άνεργοι; Εάν κάτι …

Πνιγήκαμε σε μια κουταλιά ΚΕΠΑ

Οι καθυστερήσεις στα ΚΕΠΑ είναι ένα τεράστιο πρόβλημα που όλοι μας το αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Όμως εάν αντιληφθούμε συνολικά το πρόβλημα της πιστοποίησης του βαθμού αναπηρίας ως προς το μέγεθος …

Ελλάς Ελλήνων Υπνωτισμένων

Έχουμε χάσει την επαφή με την πραγματικότητα. Κάτι περίεργο μας ψέκαψαν και έχουμε χάσει κάθε επαφή με την κοινή λογική και ακόμη περισσότερο με τον δυτικό ορθολογισμό. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως …

Εκκωφαντική βουβαμάρα από τους φορείς των ΑμεΑ

Δικαιολογημένες απορίες συνδικαλιστών για την αδιαφορία των συνδικαλιστών. Ούτε ένας συνδικαλιστικός σύλλογος αναπήρων δεν ενδιαφέρεται για όλα αυτά που συμβαίνουν στο ΕΟΠΥΥ και στο ΕΣΥ; Σάλος από …

Prosthetic Limbs Offer a Sense of Touch

The sense of touch allows us to process data about our everyday world. Without it, we might have to visually calculate how wide to stretch our fingers each time we reached for the phone or how much …