Δεν μας φτάνει η οικονομική κρίση και όσα αυτή συνεπάγεται έχουμε και την κρίση του λόγου, του συλλογισμού και της διανόησης. Υπάρχει πρόβλημα στον ΕΟΠΥΥ και μια σειρά από ανθρώπους που είναι εξαρτημένοι από τα ακριβά ή λιγότερο ακριβά φάρμακα δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν. Αντί η πολιτική εξουσία να σοβαρευτεί και να αναδείξει λύσεις και διεξόδους στο μεγάλο πρόβλημα της χρηματοδότησης της φαρμακευτικής υποστήριξης των χρόνιος πασχόντων προσπαθεί να χρησιμοποιήσει το πρόβλημα για να αναρριχηθεί και για να διατηρηθεί πάλι στην εξουσία.
Το περιοδικό Αυτονομία είναι το μεγαλύτερο σε κυκλοφορία και σε ύλη ελληνικό περιοδικό που απευθύνεται σε ανθρώπους με παραπληγίες, τετραπληγίες, ακρωτηριασμούς και άλλες κινητικές αναπηρίες
Ο ΕΟΠΥΥ πάσχει από ένα μεγάλο κουσούρι: Όπως συνέβαινε και με τα ασφαλιστικά ταμεία του παρελθόντος, έτσι και ο ΕΟΠΥΥ έχει ως προτεραιότητα την αγορά. Με κάθε εγκύκλιο και με κάθε πληρωμή ανοίγει και κλείνει αγορές. Αυτή η συνήθεια δεν είναι τόσο αθώα όσο φαίνεται. Αυτή η συνήθεια υπερβαίνει κατά πολύ τα όρια της συνήθειας και είναι πια κουσούρι!
Ο ΕΟΠΥΥ δεν ενδιαφέρεται για τους ασφαλισμένους: Εάν είχε έστω και το παραμικρό ενδιαφέρον θα μπορούσε σε σύντομο χρονικό διάστημα να κάνει ένα ΕΚΠΥ της προκοπής και εφόσον υπήρχαν ανεπάρκειες να τις διορθώνει σε ακόμη πιο σύντομο διάστημα με εγκυκλίους. Και οι δύο ΕΚΠΥ ήταν γεμάτοι από ανεπάρκειες που δεν ήταν συμπτωματικές. Οι προτεραιότητες του ΕΟΠΥΥ φαίνονται από το περιεχόμενο των ΕΚΠΥ. Εκτός και εάν θεωρήσουμε πως ο ΕΟΠΥΥ συγκροτείται από ένα τσούρμο αγραμμάτων ηλιθίων.
Επαρκείς πολιτικές είναι αυτές που μπορούν να ιεραρχήσουν τους προορισμούς του χρήματος. Κανένα πολιτικό κόμμα σε προεκλογική περίοδο δεν έχει εντάξει στο πρόγραμμά του μια τέτοια ιεράρχηση.
Γιατί; Προφανώς ξέρουν πού βρίσκεται το χρήμα και προληπτικά διατηρούν πολιτικές που να βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής από το χρήμα.
Υπάρχουν πάρα πολλές δυνατότητες για περικοπές που δεν θα ακουμπήσουν τους ασφαλισμένους και τις σοβαρές εμπορικές επιχειρήσεις. Θα μπορούσαν να δοθούν και νέες δυνατότητες για τη χρηματοδότηση του μη κερδοσκοπικού τομέα που ακόμη και σήμερα είναι ανύπαρκτος επειδή δεν μπορεί να χρηματοδοτηθεί.
Ο οποιοσδήποτε τεχνικός ή λιγότερο τεχνικός πάρει στα χέρια του τον ΕΚΠΥ και τον διαβάσει προσεκτικά για μία περίπου ώρα, θα μπορέσει να καταλάβει από πού μπορεί να γίνει εξοικονόμηση χρημάτων. Δεν χρειάζεται φιλοσοφία. Οι σπάταλες φαίνονται – και όχι απλώς φαίνονται, κραυγάζουν.
Τα 7,5 δισ. είναι λίγα λεφτά όταν από αυτά πρέπει να πληρωθούν όλα αυτά που χρειάζονται οι ασθενείς και επιπλέον τα εμπορικά κέρδη των εμπορικών κλινικών, οι μίζες, οι υπερκοστολογήσεις, τα λάθη των κοστολογήσεων (που κάνουν όταν γράφουν εγκυκλίους στο γόνατο) και πάνω απ’ όλα το υπερβολικό κόστος συντήρησης των ασφαλιστικών ταμείων.
Πολιτικές γίνονται εύκολα, αρκεί οι πολιτικοί να ξέρουν ποιους θέλουν να υποστηρίξουν. Σε αυτή την προεκλογική περίοδο φαίνεται πως τα πολιτικά κόμματα έχουν πολύ συγκεκριμένες επιλογές και το κρατικό χρήμα θα δρομολογηθεί για να υποστηρίξει αυτές τις επιλογές.
Στις επιλογές των πολιτικών κομμάτων δεν είναι ούτε οι ασφαλισμένοι με αναπηρίες ούτε οι χρονίως πάσχοντες.
Περιοδικό Αυτονομία, (πρώην περιοδικό ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ)
http://www.disabled.gr/ Ιούνιος 2012.