Στον ιδιωτικό τομέα επιχειρεί να προωθήσει τις μεταμοσχεύσεις η κυβέρνηση, κάτι που δεν συμβαίνει πουθενά στην Ευρώπη.
Σύμφωνα με πρόταση που κατέθεσε ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ) στο υπουργείο Υγείας με στόχο, όπως αναφέρουν έγκυρες πληροφορίες, να υιοθετηθεί αμέσως, παρέχεται η δυνατότητα υποβολής ασθενών σε επεμβάσεις μεταμόσχευσης και σε ιδιωτικά νοσοκομεία.
Η σχετική τροπολογία επρόκειτο να ψηφιστεί σε υπό κατάθεση νομοσχέδιο για την κατάργηση των Διευθύνσεων Υγειονομικής Περιφέρειας, εάν δεν είχαν εκδηλωθεί έντονες αντιδράσεις από τους εμπλεκόμενους φορείς.
*Υπέρμαχος της «ιδιωτικοποίησης» εμφανίζεται ο υφυπουργός Υγείας Αθ. Γιαννόπουλος, ο οποίος παρέστη μάλιστα κατά τη συνεδρίαση του δ.σ. του ΕΟΜ όταν διαμορφώθηκε η σχετική πρόταση.
Ελληνική «πρωτιά»
Η συνεδρίαση έγινε πριν από περίπου 15 ημέρες και αποφασίστηκε με εισήγηση του προέδρου του ΕΟΜ, Αλκ. Κωστάκη, να προταθεί στο υπουργείο Υγείας οι επεμβάσεις να πραγματοποιούνται και σε ιδιωτικά κέντρα.
Σήμερα οι μεταμοσχεύσεις στην Ελλάδα αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη γίνονται μόνο σε δημόσια νοσοκομεία, τόσο οι συγγενικές (με δότη συγγενή ασθενούς) όσο και οι λεγόμενες πτωματικές (με όργανα από νεκρούς δότες).
Ο ιδιωτικός τομέας έχει αποφευχθεί για τρεις κυρίως λόγους: Για να εξαλειφθεί η υπόνοια εμπορίας οργάνων. Για να επιτευχθεί η συνεχής παρακολούθηση του ασθενούς από την ίδια ιατρική ομάδα, κάτι που δεν μπορεί να συμβεί σε ιδιωτικό νοσοκομείο. Για να μην χρειαστεί ο ασθενής να καταβάλει από την τσέπη του χρήματα εφ’ όρου ζωής.
Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Νεφροπαθών επισκέφθηκε τον υπουργό για να εκφράσει την έντονη διαμαρτυρία του, συνάντηση στην οποία παρέστη και πάλι ο υφυπουργός Αθ. Γιαννόπουλος. Ερωτηθείς μάλιστα ο τελευταίος γιατί πρέπει να αλλάξει ο νόμος στην Ελλάδα, υποστήριξε πως η χώρα μας έχει ιδιαιτέρως αναπτυγμένο τον ιδιωτικό τομέα της υγείας σε σύγκριση με την υπόλοιπη Ευρώπη.
*Οπως δηλώνει στην «Κ.Ε.» ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Νεφροπαθών, Γ. Καστρινάκης:
Υψηλό το κόστος
«Η χειρουργική επέμβαση είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι της μεταμόσχευσης. Ο ασθενής χρειάζεται μια ολόκληρη προετοιμασία πριν από τη διαδικασία, ενώ θα πρέπει να παρακολουθείται και εφ’ όρου ζωής. Σε ιδιωτικό νοσηλευτήριο θα τον χειρουργήσει κάποιος και μετά θα αναγκαστεί να τον παρακολουθούν άλλοι γιατροί.
»Επίσης σε ό,τι αφορά στο οικονομικό μέρος, τα ταμεία καλύπτουν όλες τις φάσεις της νοσηλείας στα δημόσια νοσοκομεία και οι ασθενείς δεν πληρώνουν τίποτε: ούτε αιμοκάθαρση αλλά ούτε στη μεταμόσχευση ή στην παρακολούθηση που έπεται. Αντίθετα, σε ιδιωτικό νοσηλευτήριο οτιδήποτε απαιτηθεί εκτός της επέμβασης πρέπει ο πάσχων να το πληρώνει μόνος».
Ο κ. Καστρινάκης για να δώσει τη σοβαρή οικονομική διάσταση του θέματος αναφέρεται σε πρόσφατο περιστατικό που καταγράφηκε στην Πάρο.
Ασθενής αιμοκαθαιρόμενος, χρειάστηκε να κάνει επέμβαση αφαίρεσης χολής σε ιδιωτικό νοσηλευτήριο ως απαραίτητη προετοιμασία για τη μεταμόσχευσή του. Για να λάβει εξιτήριο απαιτήθηκαν 140.000 ευρώ!
*Την αντίθεσή του εκφράζει και ο πρόεδρος της Ελληνικής Νεφρολογικής Εταιρείας, Γιάννης Μπολέτης, που συμμετέχει στο δ.σ. του ΕΟΜ ως εκπρόσωπος του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου:
«Είναι απαράδεκτο! Είμαι σαφώς εναντίον αυτού του σχεδίου, γιατί θεωρώ ότι δεν πρόκειται να εξυπηρετήσει σε τίποτε και μόνο προβλήματα θα δημιουργήσει αν εφαρμοστεί. Δεν συμβαίνει πουθενά στην Ευρώπη, που κάτι ξέρουν για να μην το κάνουν. Εκτός των άλλων, όμως, δεν υπάρχει και τέτοια ανάγκη, αφού εξυπηρετούνται οι ασθενείς στα δημόσια νοσοκομεία».
*Στη χώρα μας υπάρχει ενιαίο σύστημα συλλογής μοσχευμάτων στο πλαίσιο των ΕΣΥ. Παρατηρείται σημαντική έλλειψη, με αποτέλεσμα να χάνουν άδικα τη ζωή τους δεκάδες ασθενείς.
Ελλειψη από δότες
Παρ’ ότι τα τελευταία 2 με 3 χρόνια έχει επιτευχθεί μια μικρή άνοδος του αριθμού των δοτών, οι ελλείψεις παραμένουν μεγάλες. Είναι ενδεικτικό ότι αντιστοιχούν περίπου 6,5 δότες ανά εκατομμύριο πληθυσμού, όταν ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι 17 και στις ΗΠΑ 22.
Χαρακτηριστικό είναι πως πρόσφατη μελέτη που έγινε στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας μεγάλου νοσοκομείου της χώρας έδειξε ότι το 68% των ατόμων που έχασαν τη ζωή τους στη ΜΕΘ σε διάστημα ενός χρόνου θα μπορούσαν να ήταν δότες. Τελικώς, αξιοποιήθηκαν μοσχεύματα μόνο απ’ το 10%.
Της ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ
edimitra@enet.gr
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ – 23/07/2006