Αγαπητή ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ
Διαβάζοντας το τεύχος Νο 6 του Ιουνίου του 1994 έπεσε το μάτι μου στην καταγγελία τριών ασφαλισμένων στο ΙΚΑ Πειραιά. Επειδή με το συγκεκριμένο πρόεδρο της επιτροπής για τα αναπηρικά αμαξίδια
κ. ΑΛΟΥΜΑΝΗ έχω και εγώ μια προσωπική εμπειρία, η οποία επιβεβαιώνει τη ρατσιστική συμπεριφορά και διάθεση του πιο πάνω γιατρού, θέλω να προσθέσω και τη δική μου αγανάκτηση και διαμαρτυρία και παράλληλα να κάνω γνωστά τα συγκεκριμένα περιστατικά στους συλλόγους, στην Ομοσπονδία ΑμΕΑ και στον γ.γ.του Υπουργείου κ. ΚΟΥΡΟΥΜΠΛΗ.
Έχω ένα γιο 15 χρόνων ο οποίος έχει προϊούσα μυϊκή δυστροφία του Ducheene. Αυτό σημαίνει πως όλοι οι μυς του σώματος έχουν μια ραγδαία εξέλιξη προς την καταστροφή, με συνέπεια μια συνολική αδυναμία στα πόδια, στα χέρια και όπου αλλού υπάρχουν μυς.
Πριν 4 χρόνια το παιδί σταμάτησε να περπατάει και αποφάσισα να του αγοράσω ένα ηλεκτρονικό αμαξίδιο. Το αμαξίδιο έπρεπε να είναι ηλεκτρονικό, γιατί το παιδί έχει αναπηρία και στα χέρια. Οταν λοιπόν απευθύνθηκα στο ΙΚΑ Πειραιά, το ταμείο έστειλε την Α’βάθμια επιτροπή για εξέταση κατ’ οίκον. Αυτή λοιπόν η επιτροπή ενέκρινε την αγορά του αμαξιδίου.
Ύστερα όμως από λίγες μέρες με ειδοποίησαν πως θα έπρεπε να επανεξεταστεί το παιδί και από μια άλλη επιτροπή, την “επιτροπή νόσου”, όπως την αποκαλούσαν. Πράγματι, πήγα στο συγκεκριμένο ραντεβού, όπου βρήκα μόνο τον κ. ΑΛΟΥΜΑΝΗ, ο οποίος μου δήλωσε ότι δεν μπορεί να υπογράψει μια τέτοια πολυδάπανη αγορά (1.200.000), γιατί δεν ήθελε να πάει φυλακή. Όταν διαμαρτυρήθηκα, λέγοντας του πως η οικονομία ενός ταμείου δεν μπορεί να γίνεται εις βάρος των δικαιωμάτων των ατόμων με ειδικές ανάγκες, μου είπε να πάω σε μισή ώρα (γιατί μετά θα έφευγε) και να κουβαλήσω κυριολεκτικά το παιδί στην επιτροπή.
Πραγματικά, με την ψυχή στο στόμα, κουβάλησα το παιδί στις πλάτες στη συγκεκριμένη επιτροπή που μου είχε πει ο κ. ΑΛΟΥΜΑΝΗΣ. Τότε αυτόματα ο λόγος της απόρριψης είχε αλλάξει. Άρχισαν να μιλάνε για αδυναμία και ανικανότητα του παιδιού να χειριστεί το αμαξίδιο. (Αυτά λεγόντουσαν μπροστά στο παιδί, τη στιγμή που εμείς κάνουμε ολόκληρο αγώνα για να το κρατήσουμε σε καλή ψυχολογική κατάσταση εμπνέοντάς του πάντοτε την αισιοδοξία).
Ύστερα από λίγο η απάντηση ήλθε και είπε πως απορρίπτεται το αίτημα, γιατί το παιδί δε θα ήταν ικανό να χειριστεί το αμαξίδιο και θα ήταν επικίνδυνο για τη ζωή του.
Το ερώτημα βέβαια ήταν ποιό άλλο αμαξίδιο θα μπορούσε να χειριστεί, μήπως το χειροκίνητο; Όταν και πάλι διαμαρτυρήθηκα έντονα στον κ.ΑΛΟΥΜΑΝΗ, μου είπε ιδιαιτέρως πως αυτός θα μπορούσε να μου εγκρίνει ένα διαφορετικό τύπο αμαξιδίου, καλύτερο από αυτό που ζητούσα εγώ. Ο εν λόγω κύριος “ΙΑΤΡΟΣ” φαίνεται πως δεν καταλαβαίνει πως με την πρακτική του, προωθεί την κοινωνική απομόνωση των ατόμων με ειδικές ανάγκες.
Πιστεύω πως αυτή η λογική του “ΚΑΙΑΔΑ” πρέπει όχι μόνο να καταγγέλλεται, αλλά ταυτόχρονα να διεκδικείται η απομάκρυνση τέτοιων ατόμων από θέσεις που χαρακτηρίζουν μια πολιτεία και μια κυβέρνηση ΑΝΑΛΓΗΤΗ ή ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ.
Αυτά αγαπητή Α.Τ. για τη δική μου εμπειρία. Οσον αφορά τον κ.ΑΛΟΥΜΑΝΗ μάλλον θα τα ξαναπούμε σύντομα, αφού εκκρεμούν πολλά ερωτηματικά για το τι γίνεται με τη λειτουργία των υγειονομικών επιτροπών του ΙΚΑ Πειραιά, στις οποίες είναι προϊστάμενος ο εν λόγω κύριος.
Φιλικά, ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΡΡΕΣ.
ΥΓ. Ας σημειωθεί ότι σήμερα 4 χρόνια μετά ο γιος μου, ο οποίος είναι και από τους πρώτους μαθητές στο δημόσιο λύκειο όπου φοιτά, χειρίζεται και χρησιμοποιεί ΑΡΙΣΤΑ το αμαξίδιο που ο κ. ΑΛΟΥΜΑΝΗΣ είχε απορρίψει γιατί δε θα μπορούσε να… χειριστεί το παιδί.