Στο Άμστερνταμ, στο παγκόσμιο συνέδριο για τη σκλήρυνση κατά πλάκας, ECTRIMS/ACTRIMS 2011, που γίνεται ανά τρία χρόνια με τη συνεργασία της Αμερικανικής και Ευρωπαϊκής Εταιρείας Σκλήρυνσης κατά Πλάκας, υπήρχαν αρκετά ελπιδοφόρα μηνύματα για τον έλεγχο των συμπτωμάτων της νόσου και μελλοντικές θεραπείες.
Σε σχετικό άρθρο στα ΝΕΑ στις αρχές Νοεμβρίου, αναφέρονται κάποιες από τις νέες μελέτες που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο. Όσον αφορά στον καθορισμό της θεραπείας, ο Δρ. Μαρζία Ρομέο από το Νοσοκομείο Σαν Ραφαέλ του Μιλάνο αναφέρθηκε στην 9χρονη έρευνα της ομάδας του, που απέδειξε πως η ποσότητα και το είδος της θεραπείας που θα πρέπει να λάβει κάποιος με υποτροπιάζουσα-διαλείπουσα σκλήρυνση κατά πλάκας θα πρέπει να καθοριστούν έναν χρόνο μετά τη διάγνωση της νόσου, κυρίως με τη χρήση της μαγνητικής τομογραφίας εγκεφάλου, καθώς το πλήθος των πολυεστιακών βλαβών του εγκεφάλου αποτελεί τελικά σημαντικό παράγοντα για το μέλλον του ασθενούς και σε συνδυασμό με άλλους γνωστούς παράγοντες μπορεί να βοηθήσει στη χορήγηση της ακριβούς θεραπείας για τα επόμενα πέντε χρόνια, που έχει ως αποτέλεσμα τη μακροπρόθεσμη μείωση των συμπτωμάτων.
Σε ό,τι αφορά το πολυδιαφημισμένο χάπι (αντί της ένεσης), που κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα πριν τρεις μήνες, φαίνεται πως οι έρευνες έρχονται να επιβεβαιώσουν την αποτελεσματικότητά του, καθώς πολυεθνικές μελέτες που έγιναν σε 20.000 ασθενείς έδειξαν ότι όσοι ακολούθησαν την καινούργια θεραπεία με το χάπι είχαν 71% λιγότερες υποτροπές μέσα σε έναν χρόνο.
Η έρευνα της Ανέκ βαν ντερ Βολτ από το Βασιλικό Νοσοκομείο της Μελβούρνης πάνω στη χρήση του μπότοξ είχε επιτυχή αποτελέσματα σε ασθενείς με τρέμουλο στο χέρι, καθώς μείωσε το σύμπτωμα σε βαθμό που οι ασθενείς μπορούσαν να γράψουν με μολύβι και να πιουν από ποτήρι.
Όσον αφορά στις μελέτες που γίνονται με τη χρήση βλαστοκυττάρων, οι ειδικοί κατέληξαν πως πρόκειται για μια προσέγγιση που βοηθά κυρίως στα αρχικά στάδια και δεν προτείνεται για ασθενείς που έχουν υποστεί αναπηρίες, καθώς η έρευνα επικεντρώνεται στο ανοσοποιητικό σύστημα, που λειτουργεί λανθασμένα και καταστρέφει τη μυελίνη: αρχικά αδρανοποιούν με δυνατή χημειοθεραπεία το υπάρχον ανοσοποιητικό και μετά μεταμοσχεύουν τα βλαστικά κύτταρα που μετατρέπονται σε ανοσοκύτταρα και «επανεκκινούν» το ανοσοποιητικό.
Ήταν επίσης σημαντική εκ μέρους των ειδικών επιστημόνων η παραδοχή πως το στρες λόγω οικονομικής κρίσης έχει αυξήσει τα κρούσματα της σκλήρυνσης κατά πλάκας, τόσο διεθνώς όσο και ειδικότερα στην Ελλάδα. Όλοι συμφώνησαν πως το στρες που έχει προκαλέσει η οικονομική και κοινωνική κρίση πυροδοτεί τη νόσο σε άτομα που ίσως δεν θα την εκδήλωναν ποτέ, ενώ δρα αρνητικά και επιδεινώνει τα συμπτώματα όσων πάσχουν ήδη από σκλήρυνση, με αποτέλεσμα ενώ βρίσκονται σε ένα ικανοποιητικό στάδιο, να κάνουν υποτροπές.