Νίκος Φραγκούλης:Ένας άνθρωπος με απόψεις, με στόχους, με όνειρα για το μέλλον

Είναι ο εκπρόσωπος 122 παιδιών που ζουν στο ΠΙΚΠΑ της Βούλας. Μόλις είχε επιστρέψει από την Κύπρο, όταν τον συναντήσαμε. Είχε πάρει μέρος στους Κυπρο-Ελλαδικούς Ειδικούς Αγώνες όπου κέρδισε 3 χρυσά μετάλλια: στίβο, στο σλάλομ και στη σφαίρα. Αθλητής, μαθητής Λυκείου, πρόεδρος του Συλλόγου, πώς όμως, ο ίδιος αυτοκαθορίζεται, πώς νιώθει, ο ίδιος με τον εαυτό του, έχοντας πετύχει να μην είναι απλώς ένας τρόφιμος ιδρύματος.

-Είμαι πάρα πολύ ευαίσθητος, κλειστός στα πολύ προσωπικά μου ζητήματα, αλλά και κοινωνικός. Πιστεύω ότι οι περιπέτειες της ζωής μου με έχουν ωριμάσει.
-Από πότε είσαι πρόεδρος και ποια είναι τα καθήκοντα σου;
Είμαι πρόεδρος εδώ και περίπου δύο χρόνια. Ο ρόλος μου είναι να συγκροτώ τον Σύλλογο, να μπορώ να υπερασπίζομαι το κοινό καλό των παιδιών, ώστε να βγάλουμε προς τα έξω την αληθινή μας ταυτότητα, ότι υπάρχουμε και μπορούμε να ζούμε μέσα στα κοινωνικά πλαίσια σαν όλα τα άτομα με ειδικές ικανότητες.

-Ποια είναι τα αιτήματα σας;
Ανάλογα με τα προβλήματα που τυχαίνουν ζητούμαι αυτά που ανέφερα παραπάνω.

-Πώς θα χαρακτήριζες τη ζωή στο ΠΙΚΠΑ;
-Ζω 20 χρόνια στο ΠΙΚΠΑ, πρώτα στης Πεντέλης και τα τελευταία 5 χρόνια στης Βούλας. Είναι ένα πολύ καλό περιβάλλον, αλλά η ψυχολογία κάθε παιδιού είναι πολύ διαφορετική. Όσος περνάν τα χρόνια η ψυχολογία του ανθρώπου μέσα σε οποιοδήποτε ίδρυμα δεν είναι ότι καλύτερο. Οι γονείς μας επέλεξαν να κάνουν ένα άλφα τρόπο ζωής και για προσωπικούς τους λόγους επέλεξαν να μας φέρουν στο ίδρυμα. Οπότε εμείς ζούμε με αυτά που έχουμε, κάνει ο καθένας ότι καλύτερο για τον εαυτό του, προκειμένου να επιβιώσει. Και εγώ αυτό ακριβώς προσπαθώ να κάνω.

-Τι θα μπορούσε α γίνει για να είναι καλύτερα τα πράγματα;
-Κάποτε το ΠΙΚΠΑ είχε μεγάλη έλλειψη προσωπικού. Τώρα έχει αυξηθεί. Κάθε εργαζόμενος κάνει ότι μπορεί. Έρχονται μικρά παιδία, φεύγουν τα μεγάλα. Κανονικά το ίδρυμα είναι για παιδία μέχρι 16 χρονών, αλλά συνήθως μας κρατούν περισσότερο.

-Μετά που πηγαίνουν τα παιδιά;
-Σε ιδρύματα χρόνιων παθήσεων.

-Εσύ τι θα πρότεινες;
-Το καλύτερο για όλους θα ήταν να βρισκόμαστε με τις οικογένειες μας. Αλλά αφού δεν γίνεται, θα έλεγα να παίρνουν την εύθηνη αυτοί που διευθύνουν το χώρο και ξέουν που είναι καλύτερα για μας. Βέβαια, κάποια πράγματα μας έχουν πονέσει πολύ δε μπορούμε να τα αποδεχτούμε, αλλά όμως τα αποδεχόμαστε, γιατί μεγαλώνουμε, ωριμάζουμε, ζούμε κάθε στιγμή της ζωής μας, κάθε ώρα. Σε μια δύσκολη(ή τραγική) στιγμή υπάρχει ένας ψυχολόγος και μπορείς να πεις σ’ αυτόν κάτι που σε απασχολεί.

-Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον;
-Πριν μιλήσω για το μέλλον θέλω να αναφερθώ στο παρελθόν. Στο σχολείο πήγα στα 11 μου χρόνια. Άργησα πολύ, γιατί έκαναν πάρα πολλές επεμβάσεις. Δε μπορώ να πω ότι έβγαλα κανονικά το δημοτικό, διότι τότε οι συνθήκες δεν ήταν ιδανικές, όχι από άποψη δικής μου προσαρμογής, αλλά από τη στάση του εκπαιδευτικού προς το μαθητή. Δε βοηθούσαν οι δάσκαλοι. Πήγαινα σε δημόσιο σχολείο, αφού τα ιδιωτικά δε δέχονται άτομα με κινητικές δυσκολίες. Δε τα έπαιρνα εύκολα τα γράμματα και οι δάσκαλοι είχαν αρνητική εικόνα για μένα. Οι δάσκαλοι δεν ήθελαν να μου δώσουν απολυτήριο. Με παρέμβαση κοινωνικού λειτουργού πέρασα στο ανώτερο σκαλοπάτι!

-Το σχολείο ήταν μέσα στο ΠΙΚΠΑ;
-Ναι, στης Πεντέλης μέχρι την Τετάρτη δημοτικού και μετά της Βούλας. Ο δάσκαλος εδώ ήταν πολύ καλός, αλλά έβρισκε διάφορες προφάσεις για να μην κάνει μάθημα. Εγώ όμως κράτησα ότι ήταν καλός μαζί μου!
Στο Γυμνάσιο καθυστέρησα πολύ να προσαρμοστώ. Είχα πολλά προβλήματα με τους συμμαθητές μου, αλλά και με τους φιλόλογους. Τώρα είμαι στο Λύκειο Ηλιούπολης. Πηγαίνω άρα πολύ καλά και οι καθηγητές μου είναι ευχαριστημένοι, όπως και εγώ. Θα προτιμούσα αυτά να τα πουν οι ίδιοι, να μην φτάσω στην υπεροψία που δε μου αρέσει καθόλου. Μετά το Λύκειο θα ακολουθήσω το Πανεπιστήμιο, Ψυχολογία ή σπουδές Κοινωνικού Λειτουργού, σύμφωνα με τις επιδόσεις μου. Θέλω να βοηθήσω τα παιδία που έχουν μεγαλύτερα προβλήματα από μένα και να τους δώσω να καταλάβουν πως στη ζωή δεν είναι εύκολα όλα. Υπάρχουν δυσκολίες που άλλοτε φαίνονται και άλλοτε όχι. Αλλά με τη βοήθεια των συνανθρώπων μας μπορούμε να κάνουμε ότι μπορεί να φανταστεί καθένας από μας. Τη ζωή μας, καλώς-κακώς, ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΔΥΣΚΟΛΗ, με τον τρόπο, με τις σκέψεις και με ότι βγάζουμε προς τα έξω. Γι’ αυτό θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε το κάθε πρόβλημα με μεγαλύτερη αισιοδοξία, ώστε να μπορέσουμε να επιβιώσουμε και εμείς μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Διαφορετικά, είμαστε χαμένοι.
Σε όποιον πάρει την απόφαση να δημιουργήσει μια οικογένεια, θα έλεγα μέσα από αυτά που έχω περάσει και έχω βιώσει, να μην κάνουν το ίδιο λάθος με εκείνο που έκαναν οι γονείς μου, αλλά ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΟΛΜΗ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ τους ΣΤΕΛΝΕΙ Ο ΘΕΟΣ. Διαφορετικά, να μην κάνουν τίποτα. Οι επιστήμονες γιατροί σου λένε τώρα αν είσαι ικανός να δημιουργήσεις οικογένεια. Αυτά τα λέω, γιατί δεν ήθελα σε καμία περίπτωση να βρεθεί ένα παιδί στη δική μου θέση. Όχι ότι δεν περνάω καλά, όχι ότι η ζωή μου είναι μίζερη, όχι γιατί είμαι απελπισμένος”. Στο ίδρυμα μπόρεσα να ωριμάσω. Βλέποντας κάποιες καταστάσεις, ευχάριστες ή δυσάρεστες, μπόρεσα να επιβιώσω και να ωριμάσω γρηγορότερα. Αυτό το οφείλω σ’ αυτούς που με μεγάλωσαν και μου έδωσαν πολλά θετικά και αρνητικά, ώστε να επιβιώσω και να γίνω αυτό που έχω γίνει μέχρι σήμερα.

Ευχαριστώ όσους κατανόησαν όσα είπα και ελπίζω να μην έγινα βαρετός.

Σημείωση ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ: το κείμενο μας δόθηκε από τον ίδιο το Νίκο Φραγκούλη. Έχει δημοσιευθεί σε άλλο έντυπο, αλλά δε γνωρίζουμε σε ποιο. Το αναδημοσιεύουμε ωστόσο επειδή πρέπει να μείνει στην ιστορία της αναπηρίας στην Ελλάδα.

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ

Αποκατάσταση του ορθολογισμού

Καταρχήν, να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Το περιοδικό Αυτονομία και το www.disabled.gr δεν δημιουργήθηκαν για να χαϊδέψουν τα αυτιά κανενός, ούτε για να εξυπηρετήσουν τις προσωπικές ματαιοδοξίες και τις …

Επαναπροσδιορισμός όρων και ταυτότητας

Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή της οικονομίας, της κοινωνίας και της ιστορίας, που επαναπροσδιορίζονται τα πάντα: Ανθρώπινοι ρόλοι, συστήματα (ασφαλιστικά, εκπαιδευτικά, υγείας), κοινωνικές …

Ισότης μέχρι ισοπεδώσεως

Είναι δυνατόν να μην μας έχει απασχολήσει ποτέ το γεγονός πως τα άτομα με αναπηρίες «δικαιούνται» ακριβώς τις ίδιες παροχές είτε εργάζονται είτε δεν εργάζονται είτε είναι ισοβίως άνεργοι; Εάν κάτι …

No Problem

Χρειάστηκε να μας χτυπήσει για τα καλά η οικονομική κρίση για να φανεί πως η Ελλάδα είναι το κράτος του «No Problem»! Η κοινωνική αλληλεγγύη και η συμπαράσταση βρίσκεται κάτω του μηδενός. Όσοι βρεθούν …

Πνιγήκαμε σε μια κουταλιά ΚΕΠΑ

Οι καθυστερήσεις στα ΚΕΠΑ είναι ένα τεράστιο πρόβλημα που όλοι μας το αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Όμως εάν αντιληφθούμε συνολικά το πρόβλημα της πιστοποίησης του βαθμού αναπηρίας ως προς το μέγεθος …

Ελλάς Ελλήνων Υπνωτισμένων

Έχουμε χάσει την επαφή με την πραγματικότητα. Κάτι περίεργο μας ψέκαψαν και έχουμε χάσει κάθε επαφή με την κοινή λογική και ακόμη περισσότερο με τον δυτικό ορθολογισμό. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως …

Διευκρινιστική Εγκύκλιος για τη χορήγηση Δελτίων Μετακίνησης ΑμεΑ για το έτος 2013

Διαβάστε ποιοι είναι οι δικαιούχοι των δελτίων μετακίνησης ΑμεΑ για το έτος 2013. Μάθετε τα δικαιολογητικά και τον τρόπο χορήγησης σε Αττική και Θεσσαλονίκη. Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο της σχετικής …

Πώς αξιοποιείται η υπολογιστική όραση για συστήματα ασφαλείας σε αυτοκίνητα

Η ισραηλινή εταιρεία Orcam είναι γνωστή για την ανάπτυξη της τεχνολογία υπολογιστικής όρασης με επικεφαλής επιστήμονες από το Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ. Η πρωτοποριακή τεχνολογία έχει ήδη …

Η φινλανδική κυβέρνηση «θυσιάζει» κοινωνική πρόνοια για χάρη του «ΑΑΑ»

Η φινλανδική κυβέρνηση ανακοίνωσε ένα μακροπρόθεσμο πρόγραμμα περιορισμού του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας που είναι από τα πιο γενναιόδωρα στον κόσμο, για να διατηρήσει την κορυφαία βαθμίδα στο …

«Eκκένωση» γηροκομείων & ιδρυμάτων για να επωφελείται η οικογένεια τη σύνταξη

Καταγράφεται τάση «εκκένωσης» των γηροκομείων! Οι οικογένειες αναλαμβάνουν τη φροντίδα του παππού ή της γιαγιάς για να επωφεληθούν από τη σύνταξή τους… Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους με …