Το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ δημιουργήθηκε το 1993 έως και το 1997 δεν είχε νομική μορφή. Το 1997 έγινε μη κερδοσκοπική εταιρεία. Από την αρχή της εκδόσεώς του αναγκαστικά βρέθηκε σε ένα χώρο με αρκετά οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά συμφέροντα.

Από την αρχή φρόντισε να κρατήσει αποστάσεις και να προσπαθεί να ενημερώνει.
Πολλές φορές έγιναν λάθη σε πολλά δημοσιεύματα. Τα λάθη είναι αναπόφευκτα. Ακόμη και ο όρος αναπηρία αλλάζει από νόμο σε νόμο. Άλλοι νόμοι αναφέρονται σε πρόσωπα με αναπηρίες, άλλοι σε πολίτες με αναπηρίες και άλλοι σε άτομα με ειδικές ανάγκες.
Ακόμη και ο νομοθέτης στην αρχή του κάθε νομοθετήματος ξεκινά με τη φράση: «Κατά την έννοια του παρόντος άτομα με ειδικές ανάγκες είναι…» και αυτή η έννοια συχνά αλλάζει από νόμο σε νόμο. Παρατηρείται δε το φαινόμενο σε άλλους νόμους να μας θεωρούν αναπήρους, σε άλλους να μετρούν την ανικανότητά μας, σε άλλους να μας θεωρούν άτομα με ειδικές ανάγκες και να ζητούν πιστοποιητικά ποσοστού αναπηρίας τα οποία προκύπτουν από ποσοστά ανικανότητας.
Έτσι το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ βρίσκεται αντιμέτωπο με τον εαυτό του. Βρίσκεται αντιμέτωπο με μία πολύπλοκη νομοθεσία που προσπαθεί να ρυθμίσει τις συνθήκες και τους όρους κάτω από τους οποίους εμείς, που ζούμε κάτω από συνθήκες αναπηρίας, είμαστε φορείς δικαιωμάτων ή υποχρεώσεων. Επιπλέον ρυθμίζει τις υποχρεώσεις των ιδιωτικών ή των δημοσίων φυσικών ή νομικών προσώπων απέναντί μας.
Όλα αυτά μπορούν να συμβούν στο μέτρο που λειτουργούμε ως φυσικά ή νομικά πρόσωπα. Όμως το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ εκ κατασκευής δημιουργήθηκε για να οργανώσει το μονόλογο της κοινότητας των ανθρώπων που ζει κάτω από συνθήκες αναπηρίας. Δημιουργήθηκε για να συμβάλλει στο διάλογο εντός του χώρου των ανθρώπων με αναπηρίες. Εξ αρχής ήταν ένα κλειστό περιοδικό που δεν προέβλεπε ούτε καν εκδηλώσεις ευγνωμοσύνης, όπως λ.χ. την πληρωμή συνδρομής. Βεβαίως όσες φορές ήρθε στην ταχυδρομική θυρίδα συνδρομή δεν την επιστρέψαμε. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ είναι έντυπο συνδρομητικό.
Όσα λάθη έχουμε κάνει μας τα έχουν συγχωρήσει. Ένα τεράστιο λάθος που έγινε στο παρελθόν ήταν κάποια κείμενα που δημοσιεύτηκαν και αφορούσαν την επιλογή αναπηρικού καθίσματος. Θεωρήθηκε πως δεν πρέπει να γράφονται τέτοια κείμενα επειδή οι αρμόδιοι για την επιλογή αναπηρικών καθισμάτων κατά άλλους είναι οι φυσικοθεραπευτές, κατά άλλους οι ορθοπεδικοί ή οι νευρολόγοι, στο εξωτερικό κάποιοι ισχυρίζονται πως είναι οι εργοθεραπευτές κ.ο.κ.
Με αυτή την έννοια, ίσως, στο εξώφυλλο του περιοδικού ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ πρέπει να αναγράφεται ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ ΧΟΡΗΓΕΊΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑΤΡΟΥ. Αλλά κι εδώ θα προκύψει ένα σοβαρό νομικό πρόβλημα: Μέχρι ποια δοσολογία χορηγείται το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ χωρίς την συνταγή γιατρού; Είναι ένα ζήτημα που πρέπει να απαντήσει ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων για να μη θρηνήσουμε θύματα από overdose.
Είναι πραγματικό το πρόβλημα: Ίσως το παραπάνω είναι χιουμοριστικά διατυπωμένο, αλλά είναι σε μεγάλο βαθμό αλήθεια.
Και ναι μεν εάν είναι να γράψουμε για αναπηρικά καθίσματα να ζητήσουμε τη γνώμη των ειδικών. Όμως ποιών από όλους; Των ορθοπεδικών και των νευρολόγων επειδή έτσι θέλουν τα ασφαλιστικά ταμεία; Των γιατρών αποκατάστασης επειδή είναι οι κατεξοχήν ειδικοί; Των εργοθεραπευτών επειδή έτσι συνηθίζεται στο εξωτερικό; Ή των φυσικοθεραπευτών επειδή μέχρι πρότινος δεν είχαμε πολλούς εργοθεραπευτές;
Βέβαια το πιο επικίνδυνο από όλα θα ήταν να γίνει κριτική στο ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ για τη λειτουργία του www.disabled.gr διότι ακόμη στο Internet δεν υπάρχει σχετική νομοθεσία που να προβλέπει τη λειτουργία Internet sites για τους ανθρώπους με αναπηρίες. Είναι πολύ λογικό όταν ή εάν προκύψει μία τέτοια νομοθεσία να χρειαστούμε συνταγή γιατρού για να κατεβάσουμε σελίδες Internet στο δίσκο μας.
Όσο και αν μας φαίνεται περίεργο το www.disabled.gr είναι προγενέστερο του ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ και γεννήθηκε το 1985.
Είναι κάτι ανάλογο σαν την εποχή που δημιουργήθηκε η πρώτη ιατρική σχολή να ετίθεντο αναδρομικά εκτός νόμου όλοι οι μέχρι τότε ιατροί.
Ας σοβαρευτούμε: Το 1985 δημιουργήθηκε το Disabled Hellas κανείς δεν ήξερε ούτε απο fidonet, ούτε από ADAnet, ούτε από intlnet. Το ίδιο το 1993 όταν δημιουργήθηκε το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ δεν υπήρχε τίποτα από όλα αυτά που υπάρχουν σήμερα.
Ένα μόνο υπάρχει μονίμως και πάντα: Η ΑΝΑΠΗΡΙΑ. Η αναπηρία υπάρχει από τότε που δεν υπήρχαν γιατροί, που δεν υπήρχε πληροφορική, που δεν υπήρχε γνώση. Η αναπηρία θα υπάρχει πάντα ακόμη και αν φτάσουμε να κλωνοποιήσουμε και τη συνείδηση.
Το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ ποτέ δεν βρέθηκε εκτός του χώρου των ανθρώπων με αναπηρίες. Ποτέ δεν υπήρξε σύλλογος ή δικαιολογία για συνδικαλιστική δράση. Από την αρχή ήταν ένα μέσο για συνωμοτικό διάλογο μεταξύ αναπήρων. Πάντα αυτοπεριοριζόταν στον κοινωνικό του χώρο και ποτέ δεν έχει υπερβεί τις διαχωριστικές γραμμές, έστω και όταν μεταξύ των ανθρώπων του υπάρχουν ειδικοί, επιστήμονες, τεχνοκράτες. Ακόμη και αυτοί στο πλαίσιο του ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ λειτουργούν μόνο ως πολίτες που ζουν κάτω από συνθήκες αναπηρίας.
Το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ δεν επιχορηγήθηκε ποτέ. Δεν είχε ποτέ συναλλαγές οικονομικές ή άλλες με κανέναν. Μέχρι το 1997 δεν θα μπορούσε να έχει συναλλαγές. Ύστερα όλες οι συναλλαγές καθορίζονται από το νόμο του κράτους αλλά και από το νόμο των αναπήρων.
Η Ελλάδα είναι πολύ μικρή. Όλα γίνονται γνωστά αμέσως. Όμως πιο αμέσως γνωστά τα «κακά» νέα. Οι σύλλογοι γνωρίζουν πολύ καλά τι είναι το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ και από πού χρηματοδοτείται. Εάν υπήρχε μία έστω και μικρή υπόνοια τουλάχιστον ο Πανελλήνιος Σύλλογος Παραπληγικών, καθώς και ο Πανελλαδικός Σύνδεσμος Παραπληγικών και Κινητικά Αναπήρων θα μας είχαν επαναφέρει στην τάξη. Το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ, καθώς και οι σύλλογοι είναι συγκοινωνούντα δοχεία σε μεγάλο βαθμό έστω και αν απέχουν κατά πολύ οι αντιλήψεις μας για την αναπηρία. Όλοι εμείς έχουμε ένα κοινό: Τη δική μας προσωπική αναπηρία.
Παραφράζοντας το νομοθέτη τολμούμε να δηλώσουμε: Κατά την έννοια του παρόντος περιοδικού ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ η αναπηρία είναι εμπειρία και αυτή η εμπειρία είναι οικουμενική!
Για αυτή την αναπηρία γράφουμε. Συγγνώμη αν δυσαρεστήσαμε κάποιους. Για τη μόνη αναπηρία που γράψαμε είναι η δική μας προσωπική αναπηρία και η αναπηρία των ομοίων μας. Οποιαδήποτε άλλη αναπηρία είναι απλή συνωνυμία!