Σύμφωνα με τα ευρήματα μιας πρόσφατης μελέτης, η έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία φαίνεται ότι παίζει από μόνη της μεγαλύτερο ρόλο από ό,τι η βιταμίνη D στον έλεγχο της εμφάνισης αλλά και των συμπτωμάτων της Σκλήρυνσης κατά Πλάκας (ΣΚΠ).

Είναι ήδη γνωστό ότι η ΣΚΠ στατιστικά παρουσιάζεται πολύ πιο συχνά σε υψηλότερα γεωγραφικά πλάτη απ’ό,τι στις τροπικές χώρες, γεγονός που έχει οδηγήσει πολλούς ερευνητές στην υπόθεση ότι η διαφορά αυτή οφείλεται στα υψηλότερα επίπεδα βιταμίνης D που επιτυγχάνονται λόγω της αυξημένης έκθεσης στο ηλιακό φως.

Μέχρι σήμερα, έρευνες σε ζωικά μοντέλα έχουν δείξει ότι μεγάλες δόσεις της ενεργού μορφής της βιταμίνης D μπορούν να εμποδίσουν την εξέλιξη της ΣΚΠ. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι ερευνητές παρατηρούσαν επίσης αυξημένα επίπεδα ασβεστίου, κάτι που δεν ισχύει ωστόσο στους ανθρώπους που ζουν πιο κοντά στον Ισημερινό.

Στη νέα έρευνα, πειραματόζωα που είχαν τροποποιηθεί γενετικά ώστε να αναπτύξουν νόσο όμοια με τη ΣΚΠ, εκτέθηκαν σε μέτρια επίπεδα υπεριώδους ακτινοβολίας για 1 εβδομάδα. Παρατηρήθηκε πως παρόλο που η υπεριώδης ακτινοβολία δεν μετέβαλε την εξέλιξη της νόσου, τα συμπτώματα μειώθηκαν, ιδιαίτερα στα πειραματόζωα που εκτέθηκαν στην ακτινοβολία κάθε δεύτερη μέρα.

Οι ερευνητές σημειώνουν πως αν και η έκθεση σε υπεριώδη ακτινοβολία αύξησε τα επίπεδα της βιταμίνης D, η αύξηση αυτή δεν αρκεί από μόνη της για να εξηγήσει τη μείωση των συμπτωμάτων της ΣΚΠ.