Στις αρχές του Φλεβάρη θελήσαμε για δέκατη φορά να ταξιδέψουμε αεροπορικώς στη Θεσσαλονίκη. Πέμπτη πρωί λοιπόν τηλεφωνήσαμε στην “Ολυμπιακή” να κλείσουμε 6 εισιτήρια για το ερχόμενο Σάββατο και αφελώς δηλώσαμε πως οι 3 από τους 6 ταξιδιώτες κινούνται με αναπηρικό αμαξίδιο.
Η υπάλληλος που μας “εξυπηρετούσε” μας ζήτησε παγερότατα να πάμε στα γραφεία της “Ολυμπιακής” στη Λεωφ. Συγγρού για να παραλάβουμε κάποια έντυπα και να τα πάμε στο γιατρό μας να μας τα υπογράψει, ώστε να μπορέσουμε να ταξιδέψουμε το Σάββατο. Το ζητούμενο: ο κάθε γιατρός έπρεπε να βεβαιώσει πως η σκλήρυνση κατά πλάκας δεν είναι μεταδοτική ασθένεια (!!) Οι διαμαρτυρίες μας πως πρώτη φορά μας ζητείται κάτι τέτοιο, πως δεν προλαβαίνουμε έστω να τακτοποιήσουμε το ζήτημα μέσα σε μια μέρα, πως δε μας είναι εύκολο να πάμε στη Λεωφ. Συγγρού γιατί είναι μακριά, πως η ΣΚΠ είναι γνωστό ότι δεν “κολλάει”, έπεσαν στο κενό. Μετά από 1 ώρα καυγά, ακυρώσαμε την κράτηση και τηλεφωνήσαμε σε άλλη αεροπορική εταιρία, από όπου εξυπηρετηθήκαμε μέσα σε 3 λεπτά.
Την άλλη μέρα μας τηλεφώνησε κάποια υπεύθυνη της “Ολυμπιακής” για να μας ζητήσει συγγνώμη, να μας βεβαιώσει ότι ίσχυε η κράτηση που πλέον δε χρειαζόμασταν και να παρακαλέσει να μη δώσουμε συνέχεια στο θέμα, γιατί η υπάλληλος ήταν καινούρια και δεν ήξερε καλά τη δουλεία της.
Την επόμενη εβδομάδα έπρεπε να παραστούμε σε ένα συνέδριο στην Κω, όπου ατυχώς πετάει μόνον η “Ολυμπιακή”. Τηλεφωνήσαμε και πάλι για να κλείσουμε θέσεις. Αυτή τη φορά μια ευγενέστατη υπάλληλος μας εξήγησε, πως το ζητούμενο χαρτί του γιατρού χρειάζεται μόνο για όποιον θα μεταφερθεί στη θέση του με το ειδικό καρεκλάκι που κινείται στο διάδρομο του αεροπλάνου. Στην απλή απορία μας γιατί κανείς μέχρι τώρα δε μας είχε ζητήσει κάτι τέτοιο, πήραμε την αποστομωτική απάντηση, πως η “Ολυμπιακή” είναι πολύ τυπική στα ζητήματα αυτά, πως δεν πρέπει να εκμεταλλευόμαστε την καλή διάθεση των υπαλλήλων που μας επέτρεπαν εδώ και δύο χρόνια να ταξιδεύουμε χωρίς τα απαραίτητα έγγραφα και τέλος πάντων πρέπει να προσκομίσουμε χαρτί από γιατρό που να λέει πως η ΣΚΠ δεν κολλάει, αν θέλουμε να μεταφερθούμε με το ειδικό καρεκλάκι μέσα στο αεροπλάνο.
Το Σάββατο 22 Φεβρουαρίου πήγαμε στο αεροδρόμιο, μπήκαμε στο αεροπλάνο με το ειδικό καρεκλάκι και κανείς δε μας ζήτησε το χαρτί του γιατρού.
Η “εξυπηρέτηση” μας από την “Ολυμπιακή” συνεχίστηκε την Κυριακή 23 Φεβρουαρίου στο αεροδρόμιο της Κώ: στην αίθουσα αναμονής βρισκόμασταν 3 άνθρωποι σε αναπηρικό αμαξίδιο περιμένοντας κάποιον να μας συνοδέψει και να μας βοηθήσει να μπούμε μέσα στο αεροπλάνο, μια και για τα μικρά αεροπλάνα δεν υπάρχει High Loader. Κάλεσαν την πτήση μας, μπήκαν πρώτα όλοι οι υπόλοιποι επιβάτες κι εμείς ψάχναμε κάποιον για να μας βοηθήσει στις σκάλες του αεροπλάνου. Ειδικό καρεκλάκι δεν υπήρχε, οπότε ένας υπάλληλος ανέβασε αγκαλιά όποιον δεν μπορούσε να κινηθεί μόνος του. Για να μας εξυπηρετήσουν μας είχαν δώσει τις μπροστινές θέσεις, ενώ η πόρτα του αεροπλάνου ήταν πίσω. Έτσι καθυστέρησε η πτήση τουλάχιστον μισή ώρα μέχρι να επιβιβαστούμε και να αλλάξουμε θέσεις με τους επιβάτες των πίσω καθισμάτων.
Φθάνοντας στο Ελληνικό περιμέναμε να μας φέρουν τα αμαξίδια μας και να μας βοηθήσουν να αποβιβαστούμε, όταν ένας μαινόμενος τεχνικός μας προειδοποίησε, πως αν δεν κατεβούμε έγκαιρα θα γείρει το αεροπλάνο προς τα πίσω.
Στην ερώτηση μας πως φανταζόταν ότι μπορούσαμε να κάνουμε αυτό που μας ζητούσε, απέμεινε να αποβιβαστούν τουλάχιστον οι 2 από τους 5 που μπορούσαν να περπατήσουν και, κατά συνέπεια, να προχωρήσουν μόνοι στο διάδρομο προσγείωσης μέχρι το κτίριο του αεροδρομίου, μια κι η παραμονή τους στο αεροπλάνο ήταν άχρηστη κι επικίνδυνη. Στο μεταξύ δύο καθαρίστριες καθάριζαν επίμονα την πίσω πλευρά του αεροπλάνου, όπου ήμασταν όλοι μαζεμένοι. Τελικά ήρθε το αυτοκίνητο να μας παραλάβει με ένα μόνο βοηθό, ο οποίος και παρακάλεσε τις δύο κοπέλες που ήταν περιπατικές να βοηθήσουν να κατεβούν με το καρεκλάκι όσοι δεν μπορούσαν να κινηθούν μόνοι τους. Απεγνωσμένα ζητήσαμε να έρθει ένας ακόμη βοηθός και τελικά κάποτε αποβιβαστήκαμε, προτού να γείρει το αεροπλάνο, σώοι και αβλαβείς, λίγο ταλαιπωρημένοι βέβαια.
Η συμβουλή μας, μετά από τα παραπάνω, δεν είναι αυτή που ίσως φαντάζεστε. Σας λέμε να ταξιδεύετε οπωσδήποτε και τακτικά με την “Ολυμπιακή”, γιατί μόνο με συχνή εκπαίδευση από αναπήρους θα αλλάξει από “Αεροτακαιπωρία”σε “Αεροπλοϊα”.
M. ZEH, Γ. ΚΟΥΦΑΛΗΣ, Α. ΜΑΝΟΥΔΑΚΗ, Ε. ΝΕΖΗ, Μ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΑ