Μερικά από τα στοιχεία της ταινίας μπορεί να είναι καινούρια, αλλά το “Rory O’Shea Was Here” είναι μια οικεία ιστορία, μια ιστορία της οποίας η θεματική του θριάμβου πάνω στη σωματική αδυναμία θα νιώσει προβλεπόμενη και κοινότυπη για τους περισσότερους θεατές.
Αυτό που σώζει την ταινία από μια μοιραία δόση του ‘μια από τα ίδια’ είναι οι ενεργητικές ερμηνείες των James McAvoy, ως τον χαρακτήρα του τίτλου, ενός χρήστη αναπηρικού καθίσματος με μυϊκή δυστροφία, Steven Robertson, ως έναν ασθενή με εγκεφαλική παράλυση, και Romola Garai, ως τη πνευματώδη βοηθό στο σπίτι που προσλαμβάνουν όταν αποφασίζουν να επιβιώσουν μόνοι τους.
Ο Σκοτσέζος ηθοποιός McAvoy, του οποίου οι καλύτερες ταινίες περιλαμβάνουν το “Wimbledon,” “Bright Young Things” και το ανερχόμενο “The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe”, είναι αυτός που πραγματικά ξεχωρίζει.
Παίζοντας έναν χαρακτήρα ακίνητο από τον λαιμό και κάτω, εκτός από τη χρήση δύων δαχτύλων, ο McAvoy μεταβιβάζει την αίσθηση ενός ανθρώπου που είναι μια δύναμη εσωτερικής κίνησης. Συντονισμένος στο σθένος του Ζορμπά, ο McAvoy βάζει καρδιά, χιούμορ και εν τέλει πάθος σε μια ιστορία που ξετυλίγεται με συμβατικό τρόπο.
Η ταινία βασίζεται σε μια ιστορία του Christian O’Reilly, που είχε δουλέψει σε ένα κέντρο βοηθούμενης διαβίωσης στην Ιρλανδία όπου είχε συναντήσει έναν άνθρωπο με εγκεφαλική παράλυση που διεκδικούσε επιχορηγήσεις για βοήθεια στο σπίτι που θα του επέτρεπε να ζήσει μόνος του. Η σεναριογράφος Jeffrey Caine προσέθεσε το στοιχείο της φιλίας στην ταινία.
Η ιστορία ανοίγεται σε ένα κέντρο ιδρυματικής φροντίδας στο Δουβλίνο όπου ο Michael Connolly (Robertson), που χρησιμοποιεί ένα μηχανοκίνητο αναπηρικό αμαξίδιο, ζει μια απομονωμένη ζωή λόγω της εγκεφαλικής παράλυσής του.
Η ομιλία του Michael δεν είναι τόσο καθαρή, στο σημείο που σχεδόν κανένας δεν καταλαβαίνει αυτά που λέει, και οι μέρες του είναι γεμάτες από τη σύγχυση του να μιλάει στο κενό καθώς οι βοηθοί του τον κάνουν μπάνιο, του πλένουν τα δόντια και τον βοηθούν να μεταφερθεί προς και από το κρεβάτι.
Έπειτα ο Rory O’Shea, ο χαρακτήρας του McAvoy, φτάνει, ένας κωμικός επαναστάτης που εναντιώνεται στη βοήθεια του προσωπικού του κέντρου και σχεδιάζει να πάρει χρήματα για ένα δικό του διαμέρισμα και έναν βοηθό στο σπίτι. Το πρόθυμο αυτί του Rory τού επιτρέπει να καταλάβει την ομιλία του Michael, και μια απίθανη φιλία σχηματίζεται μεταξύ του εξοργισμένου Rory και του προηγουμένως βολεμένου Michael.
Οι ανεύθυνες παρορμήσεις και οι ανατρεπτικές πράξεις του Rory –που συμπεριλαμβάνουν την κλοπή χρημάτων από το φιλανθρωπικό ταμείο για να βγει και να τα πιει- τον κάνουν έναν ακατάλληλο υποψήφιο για επιχορηγήσεις για να ζήσει μόνος του. Αλλά με τη βοήθειά του Rory, ο Michael κερδίζει μια επιχορήγηση προσωπικής βοήθειας και παίρνει μαζί και τον φίλο του, οι δυο τους νοικιάζουν ένα διαμέρισμα και πείθουν την άπειρη αλλά εμπαθής Siobhan (Garai) να αναλάβει την δουλειά του βοηθού στο σπίτι.
Από εδώ, σχεδόν όλα αυτά που μπορείτε να φανταστείτε συμβαίνουν. Δεν υπάρχει τίποτα που να είναι ανάπηρο στην αίσθηση επιθυμίας του Rory και του Michael, οπότε και οι δύο τους αντιμετωπίζουν τον πόνο κατάκτησης της όμορφης Siobhan. Η ταινία προσφέρει την απαραίτητη δόση έμπνευσης καθώς ο Rory και ο Michael φτιάχνουν μια ζωή και χτίζουν μια φιλία που τους διευκολύνει να βγουν από την μακροχρόνια μοναχική τους ύπαρξη.
Και οι αναπόφευκτες δραματικές στροφές που γεννιούνται απειλούν να διατρέξουν την ταινία με μελοδραματικά συναισθήματα.
Παρόλα αυτά ο σκηνοθέτης Damien O’Donnell (“East Is East”) γενικά κρατάει το “Rory O’Shea Was Here” μακριά από το να μπει στη κατηγορία της πιο δακρύβρεχτης ταινίας της εβδομάδας.
Ο O’Donnell ενδιαφέρεται πιο πολύ στο να πει μια ιστορία φίλων που συμβαίνει να είναι σε αναπηρικά καθίσματα, παρά μια ιστορία χρηστών αναπηρικών καθισμάτων που συμβαίνει να γίνουν φίλοι. Είναι μια λεπτή διαφορά, αλλά μια διαφορά που κάνει τον Rory και φίλους να αντιμετωπιστούν πρώτα ως άνθρωποι, και μετά ως ανάπηροι.
Κριτική του David Germain. The Associated Press. Απόδοση στα Ελληνικά: Στρατή Ελένη, Κοινωνιολόγος.